สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 440

“ใช่” เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้วพร้อมถาม “มีปัญหาอะไรงั้นเหรอคะ?”

“ไม่มีอะไร” หลิงเฟิ่งเซียวส่ายหน้าอย่างถี่รัว อารมณ์ของเขาค่อนข้างตื่นเต้น “งั้น คุณแม่ของเธอชื่ออะไร?”

“เหมือนฉันไม่มีความจำเป็นที่ต้องบอกคุณนะคะ”

คุณพ่อสอนเธอมาตั้งแต่เด็ก อย่าบอกชื่อแม่ของเธอให้คนอื่นได้รู้

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่คุณพ่อพูดย้ำอยู่หลายครั้ง เธอเองก็จำขึ้นใจตั้งนานแล้ว

เธอรู้ว่า เรื่องนี้มันสำคัญมาก กระทั่งวันเกิดของคุณแม่ในทุกปี ก็มีเพียงเธอและคุณพ่อที่ฉลองกันอยู่ในบ้านเงียบๆ สองคน ไม่กล้าป่าวประกาศออกไป

ดังนั้น เธอรักษาความลับนี้เอาไว้ตลอด…

“ผมเองที่เสียมารยาท” หลิงเฟิ่งเซียวก้มหัวขอโทษ จากนั้นจึงจากไป

แม่จูมองแผ่นหลังของเขาที่ค่อยๆ ห่างออกไป ก็พูดพร้อมขมวดคิ้ว “คนคนนี้หน้าคุ้นมาก เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”

“เขาเป็นพ่อของหลิงหลง” เฟิงเชียนเสวี่ยมีภาพจำไม่ค่อยดีกับคนตระกูลหลิงนัก

เวลานี้เอง เหลยอวี่เดินมาอย่างเร่งรีบ เมื่อเห็นสภาพวุ่นวายในห้อง ก็พูดอย่างตกใจ “พระเจ้า ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ วันนี้ฉันไปทำงานที่ตึกย่อย พอได้รับโทรศัพท์ก็รีบมาที่นี่ทันทีอย่างไม่หยุดพัก ไม่คิดว่าสุดท้ายก็ช้าไปอยู่ดี…”

เธอรีบเดินตรงเข้าไปดู “คุณเฟิง แม่จู พวกคุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ฉันไม่เป็นไร ช่วยรีบทำแผลให้แม่จูที” เฟิงเชียนเสวี่ยจับมือของแม่จูเอาไว้ พร้อมพูดอย่างเจ็บใจ “บาดเจ็บหนักขนาดนี้”

“ไหนขอดูหน่อย” เหลยอวี่เห็นแผล ก็คิ้วขมวด จึงรีบสั่งพยาบาล “เอากล่องพยาบาลมา”

พยาบาลหยิบมาให้ในทันที เหลยอวี่ทำแหลให้แม่จูกับมือของตน

เฟิงเชียนเสวี่ยมองอยู่ข้างๆ ด้วยคิ้วที่ขมวดแน่น