สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 462

“...” เฟิงเชียนเสวี่ยอึ้งไปเลย “ที่แท้ลับหลังเธอก็ทำอะไรมากมายตั้งขนาดนี้ ตอนนั้นก็เป็นเธอที่เป็นคนปล่อยข่าวออกไป!”

“ใช่ ฉันเป็นคนปล่อยข่าวเอง” ฉู่จือหันไม่ได้คิดที่จะปิดบัง “ถึงแม้ว่าพ่อของเธอจะล้มละลาย แต่ก็ยังมีความสามารถในการปิดข่าวไว้ ตระกูลซือถูกหลอกมาโดยตลอด คิดว่าจะสามารถเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลของพวกเธอได้...

...ทันทีที่ข่าวถูกปล่อยออกไป พวกเขาก็กลับคำทันที และก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เฮ่าเซวียนไม่ได้รักเธอขนาดนั้น ก็เลยทิ้งเธอไปอย่างรวดเร็ว ส่วนเธอก็ตกอยู่ในแผนการร้ายของแม่ลูกตระกูลไป๋ พอเห็นท่าทางโง่เง่าของเธอแล้ว ฉันดีใจจริงๆ เลย เสียดายที่ลงมือช้าไป ถึงทำไป๋ลู่เข้ามาแทรกได้”

“เธอมันไร้ยางอายจริงๆ” เฟิงเชียนเสวี่ยกัดฟันด้วยความโกรธ “ในเมื่อตอนนี้เธอก็คบกับซือเฮ่าเซวียนแล้ว ทำไมเธอต้องเอาถึงตายด้วย ไป๋ลู่ทำให้เธอไม่พอใจ เธอสั่งสอนไปสักหน่อยก็ได้แล้ว ทำไมต้องทำเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ด้วย”

“เฮ้อ เธออย่าพูดอะไรไร้สาระนะ” น้ำเสียงของฉู่จือหันเปลี่ยนไปทันที “ฉันไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมายมาก่อน แม้ว่าเธออยากจะเป็นผู้รักษาคุณธรรมอะไรนั่น แต่เธอก็ไม่มีหลักฐาน ฉันแค่อยากจะเตือนเธอ ถ้ามาหาเรื่องฉันไม่จบดีแน่!”

“แต่ฉันกลับรู้สึกว่าคนที่ทำชั่วนั่นแหละ ที่จะจบไม่ดี”

เฟิงเชียนเสวี่ยพูดทิ้งท้ายและลุกเดินออกไป

“เฟิงเชียนเสวี่ย เธอไม่อยากรู้แล้วหรือว่าใครเป็นคนทำร้ายพ่อของเธอ”

ทันใดนั้นฉู่จือหันก็พูดตามหลังมา

เฟิงเชียนเสวี่ยหยุดเดินทันที แต่ไม่ได้หันกลับไป “ฉันไม่รู้สึกว่าคำพูดของเธอมีอะไรให้น่าเชื่อถือ”

“เธอไม่ใช่คนโง่สักหน่อย เชื่อได้หรือไม่ เธอจะแยกไม่ออกเลยหรือไง” ฉู่จือหันหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมา “นี่เป็นจดหมายที่พ่อของเธอเขียนให้พี่ชายฉัน ฉันก้อปปี้ไว้ เธอคงจะจำลายมือพ่อของตัวเองได้ใช่ไหม”

เฟิงเชียนเสวี่ยมองดูจดหมายฉบับนั้น เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันหลังเดินกลับไป...

ตอนที่เธอเอื้อมมือไป ฉู่จือหันก็ดึงกลับไป ยักคิ้วและพูดเหน็บแนม “ให้เธอง่ายๆ แบบนี้แล้วฉันจะได้อะไรล่ะ”

“แล้วเธออยากได้อะไรล่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยถามอยากเยือกเย็น

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันอยากให้เธอไม่ไปเจอกับเฮ่าเซวียนอีก” ฉู่จือหันออกคำสั่งด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง “แม้ว่าเขาจะมาหาเธอ เธอก็ต้องห้ามไปเจอเด็ดขาด!”