สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 504

“ไม่เป็นไร ตอนนี้ก็ยังไม่สาย ทุกอย่างเป็นไปตามเวลาของมัน...” เยี่ยเจิ้นถิงลูบผมของเธอ และพูดข้างๆ หูของเธออย่างอ่อนโยน “พอคุณหายดีแล้ว เราจะกลับบ้านกัน ผมจะเตรียมงานแต่งงานให้ยิ่งใหญ่ที่สุด เด็กๆ จะต้องดีใจอย่างแน่นอน คุณปู่ก็ต้องดีใจมากๆ เหมือนกัน...”

“งานแต่งงานเหรอ...” ในหัวของเฟิงเชียนเสวี่ยคิดตามคำอธิบายของเยี่ยเจิ้นถิง เมื่อจินตนาการถึงวันนั้น รอยยิ้มที่สดใสของเด็กๆ ก็ปรากฏตรงหน้า แถมยังมีท่าทางใจดีของคุณท่านเยี่ยด้วย...

รอยยิ้มของเฟิงเชียนเสวี่ยยกยิ้มขึ้นอย่างความสุข เธอกอดเยี่ยเจิ้นถิงไว้แน่น เฝ้าคอยความสุขที่กำลังจะมาถึง

แต่ทว่าจู่ๆ แขนก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาอย่างรุนแรง ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ เธอกัดริมฝีปากล่างทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสอย่างจะเป็นจะตาย...

เฟิงเชียนเสวี่ยย้อนกลับไปนึกถึงภาพนั้น ชายชุดดำหลายคนที่จับเธอเอาไว้และฉีดยาที่ไม่รู้จักให้กับเธอ

แต่ยานั่นมันก็เหมือนกับระเบิดเวลา บางครั้งก็ทำให้เธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้ บางครั้งก็ทำให้เธอเจ็บปวดดั่งมีดกรีดแทง

เธอกลัวเหลือเกิน กลัวว่ายานี่จะทำลายเธอ กลัวว่ายานี่จะยิ่งทำให้เธอทำเรื่องอะไรที่มันน่ากลัว และทำร้ายคนที่เธอรักที่สุด...

“เป็นอะไรไป?” เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกว่าร่างกายของเฟิงเชียนเสวี่ยสั่นเทา จึงรีบถามขึ้น “ไม่สบายหรือเปล่า?”

“เจ็บแผลน่ะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัส และถามด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า “เหลยอวี่ล่ะ?”

“ผมจะรีบไปตามเธอมาให้” เยี่ยเจิ้นถิงรีบไปตามทันที

ไม่นานเหลยอวี่ก็เข้ามา และรีบรักษาแผลของเธอทันที แต่กลับไม่ได้รักษาอย่างอื่น

เฟิงเชียนเสวี่ยระงับความสงสัยเอาไว้ในใจ และแสร้งทำเป็นสงบก่อนจะถามว่า “คุณหมอเหลย คุณตรวจแล้วเหรอ? ฉันยังมีปัญหาตรงไหนอีกไหม?”

“ตอนนี้นอกจากแผลที่หลังและก็แขนขาแล้ว ไม่ได้พบปัญหาตรงอื่นนะ” เหลยอวี่ถาม “คุณเฟิง คุณไม่สบายตรงไหนอีกหรือเปล่า? คุณบอกฉันได้นะ ฉันจะได้รักษาตามอาการ”

“ฉันเจ็บแขนข้างนี้น่ะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยยกมือข้างขวาขึ้นมาอย่างยากลำบาก “ก่อนหน้านี้เจ็บข้อมือ แต่ตอนนี้ลามไปถึงข้อศอกแล้ว แล้วก็รู้สึกเจ็บแบบค่อยๆ ลามขึ้นไปถึงสมองแหนะ...”

“เดี๋ยวฉันจะรีบตรวจให้คุณนะ” เหลยอวี่รีบจัดแจงทันที “ต้องเอกซเรย์ดูก่อนว่ากระดูกได้รับความเสียหายหรือเปล่า”

“ไม่ต้องกลัวนะ ทักษะการแพทย์ของเหลยอวี่สูงมาก ต้องรักษาคุณให้หายได้แน่นอน” เยี่ยเจิ้นถิงพูดปลอบประโลม

“อื้ม” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า

ในขณะนั้นเอง เยี่ยฮุยที่อยู่ด้านนอกก็เรียกเยี่ยเจิ้นถิง และบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะรายงาน

“ผมขอออกไปก่อนนะ เย็นๆ จะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ”

ความเจ็บปวดที่แขนอาจจะเป็นผลมาจากการโดนทุบตีก็ได้นี่นา...

ไม่นานเดี๋ยวก็ดีขึ้น