สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 530

“ฮ่าๆๆ...” แม่จูหัวเราะไปถึงใบหู“ต่อไปยายจะทำอาหารให้พวกหนูกินทุกวัน ต้องกินเยอะๆนะจ๊ะ”

“อื่อๆ หนูจะกินให้เกลี้ยงเลยค่ะ” เย่ว์เย่ว์ปรบมืออ้วนๆอย่างร่าเริง

“ผมด้วยครับ”

“ผมก็ด้วยครับ”

เฉินเฉินและหลงหลงต่างยกมือขึ้นเช่นกัน

ซื่อเป่าน้อยในอ้อมกอดของเย่ว์เย่ว์เงยหน้าขึ้นมาชำเลืองมอง สะลึมสะลือพูดออกมาประโยคหนึ่งว่า “ผมก็ด้วย!”

“เจ้าซื่อเป่าน้อยเป็นอะไรไป” แม่จูเห็นซื่อเป่าน้อยง่วงเหงาหาวนอน จึงถามอย่างแปลกใจ “ไม่สบายเหรอ หรือกำลังงีบอยู่”

“มันเมาค่ะ” เย่ว์เย่ว์อธิบายอย่างตื่นเต้น “เมื่อเช้ามันแอบดื่มเหล้าของคุณลุงเยี่ย จากนั้นมันก็นอนทั้งวัน”

พอเฟิงเชียนเสวี่ยได้ยินประโยคนี้ก็บีบแขนอันแข็งแรงของเยี่ยเจิ้นถิง “คุณให้ซื่อเป่าน้อยดื่มเหล้าอีกแล้วเหรอคะ”

“มันดื่มของมันเอง” เยี่ยเจิ้นถิงเป็นผู้บริสุทธิ์

“ใช่ครับ ผมเป็นพยานได้ ซื่อเป่าน้อยดื่มของมันเอง” หลงหลงรีบปกป้องเยี่ยเจิ้นถิง

“ผมก็สามารถเป็นพยานได้ครับ” เฉินเฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ไม่ใช่คุณลุงเยี่ยป้อนมันดื่ม!”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยังไงพรุ่งนี้มันก็ตื่น”

เย่ว์เย่ว์ลูบหัวสีเขียวมันขลับเล็กๆของซื่อเป่าน้อย

“เอาล่ะๆ ยายจะไปทำอาหารก่อน พวกหนูเล่นไปก่อนนะ หกโมงตรงกินข้าว”

“ตกลง ขอบคุณค่ะคุณยาย!”

แม่จูเกลี้ยกล่อมเด็กๆทั้งสามเสร็จ ก็เงยหน้าขึ้นมองเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความเขินอายเล็กน้อย “คือว่าคราวก่อนตีคุณด้วยไม้ถูพื้น ฉันผิดเองที่…”

“ไม่เป็นไร” เยี่ยเจิ้นถิงตัดบทเธอ และพูดอย่างสุภาพว่า “ปกป้องคนในครอบครัว สามารถเข้าใจได้ อีกอย่างคุณเป็นผู้ใหญ่!”

แม้เขาจะไม่เก่งในด้านมนุษยสัมพันธ์ และพูดคำไพเราะไม่เป็น แต่คำพูดนี้ก็ดูระมัดระวังใส่ใจเป็นพิเศษอยู่

เฟิงเชียนเสวี่ยประหลาดใจมาก คิดไม่ถึงว่าเยี่ยเจิ้นถิงคนที่ยโสโอหังและถือตัวเองเป็นใหญ่ กลับยอมลดศักดิ์ศรีเพื่อเธอ ยอมให้กับแม่จู