สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 604

“ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงคลายความสงสัยให้เธอทันที จากนั้นก็ขมวดคิ้วและถามออกไปด้วยความโกรธ “คุณเป็นหมูหรือ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมไม่บอกผม ปิดบังผมแล้วไปหาทางรักษาเอง?”

“...”

เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปที่เขาด้วยความตะลึงและพูดอะไรไม่ออก

“ทำไมถึงไม่บอกผม” เยี่ยเจิ้นถิงจับไปที่ใบหน้าของเธอและกัดฟันพูดด้วยความโกรธเคือง “คุณคิดว่าผมแก้ปัญหาไม่ได้หรือ”

“ไม่ใช่นะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยส่ายหน้า

“ถ้าอย่างนั้นเป็นเพราะอะไรล่ะ” เยี่ยเจิ้นถิงโมโหมาก “กลัวว่าจะทำให้ผมลำบาก? กลัวว่าจะพัวพันถึงผม?”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้พูดอะไรออกมา ทำเพียงแค่ก้มหน้าลงเท่านั้น

“ยัยบื้อ!” เยี่ยเจิ้นถิงกอดเธอแน่นและกัดไปที่ไหล่ของเธอด้วยความโกรธ

“เจ็บ!” เฟิงเชียนเสวี่ยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“เจ็บก็ถูกแล้ว เจ็บจะได้ทำให้คุณมีบทเรียน!”

เยี่ยเจิ้นถิงทั้งโกรธทั้งร้อนใจทั้งรู้สึกผิด...

“ที่แท้ที่คุณเลือดกำเดาไหล ไม่ได้เป็นเพราะทำเรื่องแบบนั้นมากเกินไป แต่เป็นเพราะพิษ ที่แท้ที่คุณตื่นขึ้นมากลางดึกไม่ได้เป็นเพราะฝันร้าย แต่เป็นเพราะทรมานจนตื่นขึ้นมา ที่แท้ทุกครั้งที่คุณหลบอยู่ในห้องน้ำ เป็นเพราะกำลังอดทนกับพิษที่กำลังออกฤทธิ์อยู่...”

เขาคิดถึงความเจ็บปวดที่เธอต้องแบกรับในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ก็รู้สึกเกลียดตัวเองมาก เกลียดจนอยากจะบีบคอตัวเองให้ตาย

“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ หมอหัวหาวิธีการรักษาได้แล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยปลอบใจเขาอย่างปวดใจ “หลังจากรักษามาหลายวัน ฉันก็ดีขึ้นมากแล้ว เพียงแต่ว่าต้องทำการรักษาต่อไป ไม่นานก็จะหาย...”

“ตอนนี้หมอหัวยังอยู่ในอาการโคม่าอยู่” เยี่ยเจิ้นถิงพูดขัดเธอ เขาขมวดคิ้วและพูดขึ้น “อาการเขาสาหัสมาก ไม่รู้เลยว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไร”

“หะ?”

เฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตากว้างราวกับถูกฟ้าผ่า

ไม่ง่ายเลยกว่าจะมีความหวังขึ้นมาได้ ตอนนี้ความหวังนั้นแตกสลายไปอีกแล้วหรือ

อีกทั้งยังพัวพันไปถึงหมอหัวอีก!

“ทำไมมีเรื่องอะไรแล้วไม่บอกผม” เยี่ยเจิ้นถิงอดรู้สึกเสียใจขึ้นมาได้ได้ “ถ้าผมรู้ก่อนหน้านี้ เรื่องคงไม่กลายเป็นแบบนี้”