สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 610

ถ้าบอกว่าคำพูดตอนแรกนั้นคือการแสดงอำนาจ บีบบังคับ แต่ประโยคสุดท้ายนี้ กลับเป็นความรู้สึกจริงๆ ใช้อารมณ์โน้มน้าวใจผู้อื่น ใช้เหตุผลเพื่อให้ผู้อื่นเข้าใจ

เฟิงเชียนเสวี่ยเงียบไปและเริ่มคิดพิจารณา...

ก็จริง ตระกูลเศรษฐีเข้าออกได้ยาก ไม่ใช่เพียงเยี่ยเจิ้นถิงต้องการภรรยาที่มีความสามารถมาก เฟิงเชียนเสวี่ยก็ต้องพิจารณาเหมือนกันว่าตัวเองจะเข้ากับตระกูลใหญ่แบบนั้นได้ไหม

เธอไม่ใช่แค่ช่วยอะไรเขาไม่ได้ กลับกันยังจะไปกีดขวางเขา ทำให้เขาเหนื่อยขึ้นอีกด้วย

“เธอคิดดูให้ดี ว่าตัวเองจะไปเป็นอุปสรรคขัดขวางความก้าวหน้าของเขาหรือเปล่า”

คุณท่านเยี่ยเห็นว่าเฟิงเชียนเสวี่ยเริ่มหวั่นไหวจึงพูดขึ้นต่อ...

“แค่เพื่อเธอ เยี่ยเจิ้นถิงจึงไม่ลงรอยกับตระกูลซือ ตระกูลฉู่ ตระกูลหลิง เกิดความขัดแย้งยิ่งใหญ่กับป้าของเขา ตอนนี้เธอยังไม่ได้แต่งเข้ามาก็นำความวุ่นวายมากมายมาให้เขาแล้ว แล้วต่อไปนี้จะเป็นอย่างไร”

หลังจากฟังคำพูดเหล่านี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็ก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด เธอนำพาความวุ่นวายมากมายมาให้เยี่ยเจิ้นถิงจริงๆ เมื่อเรื่องเป็นแบบนี้ เธอจึงโต้เถียงอะไรไม่ได้อีก...

“ตอนนี้ฉันยังไม่ตาย จึงสามารถหยุดสถานการณ์ต่างๆ ไว้ได้ชั่วคราว ใช้ใบหน้าแก่ๆ ของฉันนี้กดตระกูลหลิงกับตระกูลฉู่เอาไว้ ต่อไปนี้ถ้าฉันไม่อยู่แล้วและเขาเจอกับสถานการณ์แบบนี้อีก ใครจะช่วยเขาได้”

“พอแล้ว เลิกพูดได้แล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยถูกรังแกจนเป็นแบบนี้ก็รีบเข้ามาปกป้องเธอทันที พร้อมกับพูดจี้จุด “ปู่เป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านกลยุทธ์จิตวิทยาระดับแนวหน้าของโลก จี้จุดทุกประโยค ใครสามารถคุยชนะปู่ได้บ้าง”

“แล้วที่ฉันพูดมันไม่ถูกหรือไง” คุณท่านเยี่ยถามกลับ “ประโยคไหนที่ฉันพูดขึ้นมาเองล่ะ ประโยคไหนที่ฉันพูดเกินความจริงไป”

“เรื่องนี้ไม่สำคัญ ถึงอย่างไรผมก็จะแต่งงานกับเธอ”

เยี่ยเจิ้นถิงเข้าใจคุณท่านเยี่ยเป็นอย่างดี ตอนที่ยังเป็นหนุ่ม เขาใช้กลยุทธ์การเจรจาทางจิตวิทยาเพื่อโน้มน้าวให้อีกฝ่ายยอมจำนน ถึงขั้นสามารถใช้จิตวิทยาโน้มน้าวให้สมาชิกกลุ่มอาชญากรฆ่าตัวตายได้ด้วยซ้ำ

เฟิงเชียนเสวี่ยอยู่ต่อหน้าเขาก็เป็นแค่สิ่งไร้ค่าเท่านั้น อยากจะกดขี่ข่มเหงอย่างไรก็ได้ อีกทั้งยังไม่เหลือทางให้สู้กลับเลยแม้แต่น้อย!

“ไร้สาระ!” คุณท่านเยี่ยตะคอกด้วยความโกรธ “แกคิดว่าตัวเองยังเป็นเด็กอยู่หรือ แกเป็นถึงพ่อคนแล้วนะ บนบ่าของแกแบกเรื่องสำคัญเอาไว้อยู่ ทำไมถึงทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังแบบนี้”