สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 620
สรุปบท ตอนที่ 620 รักและภักดี: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก
ตอน ตอนที่ 620 รักและภักดี จาก สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 620 รักและภักดี คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก ที่เขียนโดย Namfon เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
"หยุดพูดได้แล้ว..." คุณท่านเยี่ยขัดจังหวะเยี่ยเซินแล้วก็ก้มหัวลงไม่พูดไม่จา
“ขอโทษครับ คืนนี้ผมพูดมากเกินไปแล้ว”
เยี่ยเซินตบตัวเองสามครั้ง เขารู้ว่าคำพูดของเขาเหมือนมีดแทงใจคุณท่านเยี่ย
ถ้าเป็นปกติคุณท่านเยี่ยก็คงจะโกรธไปนานแล้ว แต่วันนี้ท่านให้เขาพูดให้จบ
อันที่จริงท่านอยากจะยืมคำของเขาเพื่อเปิดแผลเป็นรอยนี้ เพื่อที่ตัวท่านเองจะได้พิจารณาตัวเองให้ดีๆจะได้รับรู้ถึงความผิดพลาดที่เคยทำในตอนนั้นและหลีกเลี่ยงการทำผิดซ้ำรอยเดิม
"ให้ฉันคิด คิดดูอีกที..." คุณท่านเยี่ยถอนหายใจ "แล้วแกมัวเหม่ออะไร ทำไมยังไม่เข็นฉันเข้าไปอีก"
"ครับ" เยี่ยเซินรีบเข็นคุณท่านเยี่ยเข้าไปในบ้าน "ท่านหิวหรือยังครับ ให้ห้องครัวทำโจ๊กให้ดีไหม"
"ไม่ต้อง" คุณท่านเยี่ยรู้สึกหดหู่ "ฉันจะกินไม่ลง"
"ก่อนที่ผมจะกลับมา แม่จูอ้วนๆนั้นยัดของใส่ถุงมาให้ พอผมเปิดดูก็เห็นว่าเป็นเปาหมูน้อยที่คุณชายน้อยกับคุณหนูน้อยชอบทานกัน ให้ห้องครัวอุ่นให้ไหมครับ"
เยี่ยเซินถามอย่างลังเล
"แม่จูเหรอ" คุณท่านเยี่ยครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง "ออ ยายของพวกเด็กๆครับ"
"จริงๆแล้วเธอเป็นคนรับใช้เก่าแก่ของตระกูลเฟิงครับ" เยี่ยเซินอธิบาย "ว่ากันว่าเธอติดตามพ่อของคุณเฟิงมาตั้งแต่ตอนที่เธอยังสาว จากนั้นดูแลคุณเฟิงกับเด็กๆทั้งสาม คุณเฟิงและลูกสามต่างก็นับเธอเป็นคนในครอบครัว พวกเด็กๆเลยเรียกเธอว่ายายครับ..."
"อืม" คุณท่านเยี่ยตอบอย่างครุ่นคิด "คนรับใช้อาวุโสที่เต็มใจดูแลพวกเขามาสามชั่วอายุ ถึงแม้ตระกูลนั้นจะตกอับก็ไม่หนีเอาตัวรอด นี่แสดงให้เห็นว่าแม่จูเป็นคนรับใช้ที่ซื่อสัตย์และยังแสดงให้เห็นว่า ตระกูลเฟิงมีความรักและภักดี"
"ใช่!" เยี่ยเซินพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
"แกไอ่คนไม่เอาถ่านต้องติดสินบนไอ่เด็กชั่วนั้นแน่ ถึงได้ช่วยพูดแทนมันอีกแล้ว" คุณท่านเยี่ยรู้สึกตัวได้อย่างรวดเร็วและดุด้วยความโมโห "แกมันเป็นคนรับใช้ทรยศ!"
"คุณท่านครับ ท่านต้องมีมโนธรรม ผมอยู่กับตระกูลเยี่ยมาตั้งสี่ชั่วอายุคนแล้วนะ..."
"หุบปาก!" คุณท่านเยี่ยมองเขาอย่างดุๆ จากนั้นก็พูดพลางกุมท้อง "ฉันชักจะหิวแล้ว ไปอุ่นซาลาเปามาซักสองสามอันละกัน"
“ฉันตื่นแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยลุกขึ้นนั่งอย่างช้าๆ และกางแขน “กอดๆ”
เยี่ยเจิ้นถิงยกยิ้มแล้วก็เดินไปซุกอกของเธอและกัดเบาๆ
“อา เจ็บ~~~” เฟิงเชียนเสวี่ยทุบหลังเขา “น่าเกลียด!”
“ตอนนี้คุณรู้สึกสดชื่นขึ้นแล้วสินะ” เยี่ยเจิ้นถิงยิ้มเยาะและจูบตรงที่เขากัด “ลุกขึ้นเร็ว ผมจะให้เขาอาอาหารเช้ามาให้”
"ขอบคุณค่ะ..." เฟิงเชียนเสวี่ยจูบที่แก้มเขาและกระโดดลงจากเตียง
และเยี่ยเจิ้นถิงก็ตบบั้นท้ายของเธอแล้วจัดเนคไทของตนให้ดีและเดินออกไป
เฟิงเชียนเสวี่ยที่กำลังแปรงฟันในห้องน้ำ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาแล้วเธอก็เหลือบมองไปที่เบอร์ที่โทรมา และรับสายอย่างรวดเร็ว "ฮัลโหลถิงถิง"
"พี่เชียนเสวี่ย..." เสียงของเกาถิงจากปลายสายดูสั่นๆ "ช่วยฉัน ช่วยฉันด้วย..."
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก
เทกันแบบนี้เลยหรอมีต่ออีกมั้ย...
แอด..กลับบ้านด่วน...ยังรออยู่นะคะ😁😁...
ขอบคุที่ลงให้อ่านนะคะ สนุกมากเลย อย่าลืมมาลงต่อนะคะ 👍🏻...
อย่าหายไปนานนะแอด😁😁...
แอด..กลับมาอัพเดทแล้ว..น่ารักที่สุด👍👍👍...
แอด..อย่าเทกันเลย..กลับมาลงต่อหน่อยจ้า😂😂😂...