สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 699

“คุณเหลิ่ง ลูกน้องคุณนิสัยใจร้อนเหมือนคุณ!”

เยี่ยเจิ้นถิงเดินออกมาช้าๆ

“น่าอายแล้ว!”เหลิ่งเซียนเสวี่ยนานๆจะถ่อมตัว “คนของตระกูลเหลิ่งเก่งการต่อสู้ นิสัยเป็นเอกลัษณ์ ประธานเยี่ยยกโทษให้ด้วย!”

“ไม่เป็นไร ผู้ชายที่ดีไม่ทำร้ายผู้หญิง” ยังไงเยี่ยเจิ้นถิงก็รักษาหน้าเยี่ยฮุยกับอาไห่ “พวกเราคนของตระกูลเยี่ยแม้ว่าฝีมือจะเชี่ยวชาญ แต่ก็ไม่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า!”

พูดได้ดี!

เยี่ยฮุยอยากจะปรบมือให้เยี่ยเจิ้นถิงจริงๆ

อาไห่ก็รู้สึกว่าลมหายใจได้สะดวก สีหน้าก็ดีขึ้น

“หึ!”เหลิ่งเซียนเสวี่ยยิ้มอย่างเย้ยหยัน “ใครแกร่งใครอ่อนยังไม่รู้เลย”

เหลิ่งปิงเหลิ่งมั่วคันไม่คันมือ แสดงออกว่าสู้ได้ตลอดเวลา

เยี่ยฮุยกับอาไห่ก็ไม่เกรงใจเช่นกัน กำหมัดยกขึ้นที่หน้าอกแสดงออกว่าไม่เกรงกลัวสิ่งใด

“เล่นลิ้นกับผู้หญิงไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายตัวใหญ่ควรทำ”เยี่ยเจิ้นถิงพูดทำท่าทางหยามเหยียด “ทำไมไม่เล่นกันสองรอบ”

“ประธานเยี่ยอยากเล่นอะไร”เหลิ่งเซียนเสวี่ยขมวดคิ้ว

“กล้าไปชั้นหนึ่งกับผมมั้ย”เยี่นเจิ้นถิงกอดอกยืนพิงกรอบประตู “ที่นั่นมีของสนุกๆมากมาย!”

“ทำไมจะไม่กล้า”เหลิ่งเซียนเสวี่ยลุกขึ้นด้วยสีหน้าหยิ่งผยอง “ยังไม่รู้ใครจะแพ้จะชนะเลย!”

“เชิญ!”

เจ้านายทั้งสองเดินเคียงข้างกัน ตามด้วยคนรับใช้หกคน ท่าทางที่ดุดันราวกับลม

ทางเดินกว้างใหญ่ แต่ทั้งสองเดินเคียงไหล่กันไปอย่างใกล้ชิด ทำให้ระยะห่างแคบลง

เยี่ยเจิ้นถิงมองเธอข้างๆ ใบหน้าที่สวยงามของเธอผมสีดำขลับ แม้แต่กลิ่นหอมที่ดูหรูหราและสดชื่นบนกายเธอ ล้วนเหมือนเดิมทุกอย่าง…

“มองอะไร”เหลิ่งเซียนเสวี่ยขมวดคิ้ว

“ก็มองคุณน่ะสิ!”เยี่ยเจิ้นถิงไม่ซ่อนความลับ

“มองก็ไปไม่ได้”เหลิ่งเซียนเสวี่ยภูมิใจมาก

“นั่นก็ไม่แน่”เยี่ยเจิ้นถิงเม้มปากแล้วยิ้ม

คนกลุ่มหนึ่งมานั่งบริเวณที่ปาลูกดอก คุณชิวสั่งให้คนเตรียมไวน์ชั้นเลิศมาและทักทายอย่างกระตือรือร้นว่า “พวกคุณทั้งสองต้องการอะไรอีกมั้ย ผมจะให้คนไปจัดเตรียมทันที”

“ไม่รบกวนหรอก เล่นชิวๆ”

เยี่ยเจิ้นถิงขยิบตา

เยี่ยฮุยหยิบลูกดอกขึ้นมาแล้วขว้างมันไป

เป็นธรรมดี เข้าตรงกลางเป้า

“ฝีมือดี!”เหลิ่งเซียนเสวี่ยตบมือ “แต่เล่นแบบนี้มันไม่สนุก”

“คุณเหลิ่งอยากเล่นแบบไหน”เยี่ยเจิ้นถิงยกขาขึ้นแล้วมองเธออย่างตั้งใจ

เหลิ่งเซียนเสวี่ยส่งสัญญาณมือ

เหลิ่งมั่วหยิบดอกกุหลาบสีแชมเปญจากแจกันใส่ปากแล้วเดินไปยืนตรงหน้าเป้า

“ใครโดนก้านดอกไม้ก่อนคนนั้นชนะ?”เยี่ยฮุยถาม

“ไม่”เหลิ่งเซียนเสวี่ยยิ้ม “ใครทำให้กลีบร่วงได้ก่อนคนนั้นชนะ!”