สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 4

แกร่ก~ ประตูถูกเปิดเข้าไปแบบง่ายดาย เพราะมีคนมาปลดล็อกไว้ให้ก่อนหน้านั้นแล้ว ..ร่างเล็กแทรกตัวเข้าไปทันทีที่ประตูแง้มออก

เพื่อทุกคนในครอบครัว ถึงแม้ว่าจะยากจนเธอก็พยายามดิ้นรนต่อสู้กับมันได้ แต่จะสู้กับสิ่งที่มองไม่เห็นได้ยังไง พอมีคนชี้ทางมาให้ วาดเดือนจำเป็นต้องได้เดินตามนิ้วของเขาที่ชี้บอก

เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ปิดบังร่างกายถูกปลดเปลื้องออกทีละชิ้น จนไม่มีอะไรเหลือ

วาดเดือนไม่รู้ว่าผู้ชายคนที่เธอกำลังจะพลีกายให้ เขาหน้าตารูปลักษณ์เป็นยังไง แต่มันคือสิ่งเดียวที่จะรอดพ้นกับเรื่องเหนือธรรมชาตินี้ได้

ในความกล้าบ้าบิ่นยังมีความอายเคอะเขินอยู่บ้าง เพราะเธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้

พอทุกอย่างพร้อมหญิงสาวก็แทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับคนร่างหนา ที่นอนหลับใหลแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับตนเอง

มือเรียวยื่นไปปลดกระดุมเสื้อชุดนอนที่เขาสวมใส่อยู่ออกทีละเม็ด แบบเบามือที่สุด

โชคดีเรื่องที่สองตามมาก็คือเขาไม่ใช่คนอ้วนตุ้ยนุ้ย แถมยังมีกล้ามเป็นมัดๆ ซิกแพคเรียงกันเป็นตับเหมือนคนที่รักสุขภาพ

..เราต้องทำยังไงต่อ เสื้อก็ปลดได้แค่กระดุม แต่ถ้าจะจัดการกับกางเกง เขาต้องตื่นแน่ ..เอาวะ ยังเหลือเวลาอีกเป็นอาทิตย์ วันนี้เอาแค่จัดฉากก็พอแล้ว

คนตัวเล็กค่อยๆ แนบใบหน้าหนุนแขนของคนนอนหลับแบบให้เบาที่สุด มือเรียวยื่นไปโอบลำตัวหนาไว้

เช้าวันต่อมา~

"ปวดหัว ใครก็ได้ขอยา..??" เปลือกตาของคนที่กำลังพูดอยู่ค่อยๆเปิดขึ้น เหมือนมีอะไร พาดทับร่างเขาอยู่ ทีแรกคิดว่าเป็นผ้าห่มแต่คงไม่ใช่ ชายหนุ่มมองต่ำลงมาตรงต้นแขนก็เจอว่าเป็นผู้หญิง?!