สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 136

สำหรับเรื่องการย้ายกลับมาของโจวฉือเซินนี้ คนที่ไม่ดีใจที่สุดยังคงเป็นท่านใหญ่โจว ใบหน้าของเขาแย่มากจนดูไม่ได้ แต่กลับไม่สามารถพูดอะไรได้

แต่เห็นได้ชัดว่า บรรยากาศทั้งบ้านตระกูลโจวเริ่มกดดันและตึงเครียดมากขึ้นกว่าเดิม

ในขณะที่โจวอานอานกำลังจะกลับไปที่ห้อง เธอก็ถูกโจวฉือเซินเรียกเอาไว้ที่หน้าบันได

เธอถูกขู่ขวัญจนตกใจเป็นอย่างมาก จึงหันหน้าไปแล้วฝืนใจพูดออกมาอย่างไม่สะทกสะท้านว่า "พี่......พี่ชาย......"

โจวฉือเซินเหลือบมองเธอเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังไม่ออกว่าเขามีอารมณ์แบบไหนขึ้นมาว่า "ฉันจำได้ว่าฉันเตือนเธอแล้วนะ"

โจวอานอานรู้ว่าเขามาเพื่อชำระบัญชีกับเธอแล้ว จึงรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า "เรื่องที่ผู้หญิงคนนั้น...... หร่วนซิงหว่านท้อง ฉันไม่ได้พูดจริงๆ นะคะ ฉันสาบานได้!"

เมื่อสิ้นเสียงพูด โจวฉือเซินก็ไม่รู้ว่าจะเชื่อหรือไม่ เขาจึงมองโจวอานอานด้วยสายตาที่เย็นชาจนทำให้หนังศีรษะของเธอเริ่มรู้สึกชาไปหมดและทั่วทั้งร่างกายก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยความหวาดกลัว

โจวอานอานกัดฟันไปมา เธอรู้ว่าแม้ว่าเธอจะไม่พูดในตอนนี้ ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องตรวจสอบได้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ดี เธอจึงพูดเบาๆ ว่า "เป็นพี่จี้หรันค่ะ เธอพูดเรื่องที่หร่วนซิงหว่านกำลังตั้งครรภ์ขึ้นมา น้าเขยก็เลยได้ยินเข้า...... "

โจวฉือเซินพูดว่า "เขารู้ได้ยังไง"

"ฉัน......ฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันฟังจากความหมายของพี่จี้หรันแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ตั้งแต่นานแล้วว่าหร่วนซิงหว่านตั้งครรภ์ น่าจะเป็นในวันเกิดของคุณน้าวันนั้น แต่เธอคิดมาโดยตลอดว่าเด็กที่อยู่ในท้องของหร่วนซิงหว่านเป็นลูกของพี่หวยเจี้ยน......"

โจวอานอานฉลาดมากที่พูดคำพูดเช่นนี้ นอกจากจะลากจี้หรันเข้ามาแล้ว ก็ยังพูดเตือนโจวฉือเซินว่าเรื่องที่หร่วนซิงหว่านตกลงไปในน้ำในครั้งก่อนไม่ใช่อุบัติเหตุและยังขจัดความสงสัยของตัวเองให้หมดไปอีกด้วย

โจวฉือเซินหัวเราะ และเมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง นัยน์ตาสีดำของเขาก็เย็นชาแล้ว เขาพูดว่า "โจวอานอาน อย่ามาเล่นลูกไม้ต่อหน้าฉันนะ เกี่ยวกับเรื่องที่เธอพูด ฉันจะไปตรวจสอบทีละคนเอง"

โจวอานอานควบคุมเสียงที่สั่นเครือเอาไว้ "พี่ค่ะ ทุกอย่างที่ฉันพูดเป็นความจริงนะคะ ฉันไม่ได้โกหกพี่เลยนะคะ!"

รอหลังจากที่โจวฉือเซินเดินจากไปแล้ว โจวอานอานจึงรีบกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว และรู้สึกได้ว่าเหงื่อไหลพลักไปทั่วหลัง

……

หลินหนานเดินตามหลังโจวฉือเซิน แล้วพูดว่า "ประธานโจวครับ จะตรวจสอบตระกูลจี้ไหมครับ?"

โจวฉือเซินพูดว่า "ไม่จำเป็น"

สักพักหนึ่ง เขาจึงพูดขึ้นมาอีกว่า "จี้หรันคลอดแล้วหรือยัง?"

"คลอดได้ห้าวันแล้วครับ"

"ส่งของขวัญไปชุดหนึ่ง"

หลินหนานพยักหน้า แล้วพูดว่า "แล้วบนการ์ดอวยพรจะเขียนยังไงดีครับ"

โจวฉือเซินเอ่ยปากพูดอย่างไม่นิ่งเฉยว่า "อุณหภูมิลดลงแล้ว ลดการสัมผัสน้ำเย็นให้น้อยลงหน่อย"

"ครับ"

หลังจากที่หลินหนานตอบรับแล้วก็รีบออกไปเลย

ตอนที่เดินผ่านหน้าประตูห้องของโจวฉือเซิน ขายาวๆ ของเขาก็หยุดชะงักลงเล็กน้อย แล้วกวาดสายตามองออกไป

ตอนที่หร่วนซิงหว่านกำลังร่างภาพเพื่อฆ่าเวลาอยู่หน้าโต๊ะทำงาน จู่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

เธอมองดูเวลา เป็นเวลาสามทุ่มพอดี

ปกติอาหารมื้อดึกจะส่งมาตอนสี่ทุ่ม

หร่วนซิงหว่านเหลือบมองที่ประตู เธอน่าจะเดาออกว่าคนที่มาหาเป็นใคร

เธอวางพู่กันลง ลุกขึ้นไปเปิดประตู แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า "ทำไมคุณถึง......"

พูดออกไปได้ครึ่งประโยค เมื่อเธอเห็นคนที่อยู่นอกประตูอย่างชัดเจนแล้ว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

โจงเสียนพูดอย่างเฉยเมยว่า "เธอคิดว่าฉันเป็นโจวฉือเซินเหรอ"