สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 15

บทที่ 15 ถูกต่อยอย่างไม่ทันตั้งตัว

ผ่านไปสักพัก เขาก็เรียกหลินหนานเข้ามา “ไปถามเฉินเซียว เช็คเรื่องในตอนนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ครับ”

หลินหนานออกไปก่อน

เขารู้แค่เพียงหร่วนซิงหว่านต้องการเงิน จึงสร้างแผนการนี้ขึ้นมา แต่กลับคิดไม่ถึง ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ถ้าหากหร่วนซิงหว่านรู้ว่าการแข่งขันดีไซเนอร์หน้าใหม่นั้นมีโจวซื่อกรุ๊ปเป็นสปอนเซอร์ล่ะก็ การที่เธอมาหาเขาคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

……

ห้องพักพนักงานมู่สื้อ

พนักงานกำลังแลกเวรกันอยู่ หนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นมา “เฮ้อ เมื่อกี้ฉันเห็นซูซือเวยมา ช่วงนี้เธอขยันมาที่นี่จัง”

“เธอก็ไม่ดูเสียหน่อยว่าใครมาที่นี่ในวันนี้ หล่อนไม่มาสิถึงจะแปลก”

อีกคนพูดต่อ “จำเรื่องที่เกิดขึ้นหน้ามู่สื้อก่อนหน้านี้ได้ไหม ซูซือเวยหล่อนใจกล้ามาก ตั้งท้องลูกของประธานโจว แล้วยังกล้ามาแสดงอำนาจต่อหน้าภรรยาของประธานโจวอีก โวยวายเสียงดัง อย่างกับกลัวคนอื่นไม่รู้ว่าหล่อนเป็นเมียน้อยอย่างนั้น”

อีกมุมหนึ่ง มีอีกร่างที่ยังอยู่นิ่งไม่ขยับ

“มันก็อยู่ที่ว่าเป็นเมียน้อยของใคร ได้กอดคนเงินหนาอย่างประธานโจว แถมตอนนี้ยังตั้งท้องอีก ซูซือเวยคงคิดที่จะเบียดตำแหน่งภรรยาเดิมลงมา แล้วเข้าไปอยู่เสียเอง เมื่อได้แต่งเข้าตระกูลโจวแล้ว ก็ได้ตำแหน่งมาครอง เป็นเมียน้อยจนได้ดีนั่นมันความสามารถของเธอที่แท้”

“จะว่าไปก็แปลก ประธานโจวปกติจะมาที่มู่สื้อกับพวกคุณชายเจียงแล้วเพื่อนๆ อีกไม่กี่คนบ่อยๆ แต่ไม่เคยจะพาภรรยามาด้วยเลย ความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีกันรึเปล่า?”

“เรื่องนี้เธอก็ไม่รู้เหรอ ว่าภรรยาของประธานโจวกว่าจะได้แต่งงานกับเขา ก็คิดแผนการมากมาย ฉันเคยได้ยินผู้จัดการบอกว่า เธอเคยถูกขายเข้ามาในมู่สื้อ ไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนถึงขึ้นเตียงกับประธานโจวได้

“ใช่ๆ ฉันก็เคยได้ยินเรื่องนี้ ยังได้ยินมาอีกว่าประธานโจวไม่ค่อยชอบเธอ นานๆ จะแตะต้องตัวสักที ไม่อย่างนั้นทำไมแต่งงานกันมาตั้งสามปีแล้วยังไม่มีลูกด้วยกันล่ะ? แล้วถ้าที่ตระกูลนั้นให้ความสำคัญกับเรื่องทายาท ตอนนี้ซูซือเวยก็ตั้งท้องอีก หึๆ ตำแหน่งของเธอคงจะไม่ปลอดภัยเสียแล้ว”

ปั้ง

ประตูตู้เสื้อผ้าถูกเปิดออกมาอย่างแรง

เด็กน้อยเดินออกมาจากมุมนั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มองผ่านพวกเขาด้วยสายตานิ่งเฉย สีหน้าไร้อารมณ์ แล้วก็จากไป

พลันมีเสียงหนึ่งพูดขึ้น “โมโหอะไรกัน ทำอย่างกับมีคนทำอะไรเขาอย่างนั้น”

“ก็แค่พนักงานพาร์ทไทม์ คิดว่าผู้จัดการชอบตัวเอง แล้วจะยกยอตัวเองขึ้นมาแบบนี้เหรอ”

“เธออย่าว่าไป ฉันได้ยินผู้จัดการบอกว่าเขาคือจองหงวนแห่งมณฑลของปีนี้ หน้าตาก็ดี จะเหิมเกริมก็คงเป็นเรื่องปกติ”

หร่วนเฉินเดินมาที่หน้าบาร์ ผู้จัดการกำลังเรียกคนไปเสิร์ฟเหล้าที่ห้องพิเศษของโจวฉือเซิน เขาจึงเข้าไปพูด “ผมไปเองครับ”

เพื่อนร่วมงานอีกคนเหมือนกำลังท้องเสียเล็กน้อย จึงยื่นของให้เขา “เสี่ยวหร่วน ฉันได้ยินมาว่าวันนี้นายอารมณ์ไม่ค่อยดี นายต้องระวังหน่อยนะ เข้าไปเสิร์ฟเหล้าแล้วรีบออกมาก็พอแล้ว”

“รู้แล้วครับ”

ตอนที่หร่วนเฉินเปิดประตูห้องเข้าไปนั้น เห็นซูซือเวยกำลังนั่งพิงอยู่กับโจวฉือเซิน

หร่วนเฉินวางเหล้ากระแทกลงกับโต๊ะ พูดด้วยเสียงแข็ง “เหล้าที่พวกคุณสั่งได้แล้วครับ”

ซูซือเวยตกใจกับสิ่งที่เขาทำ เธอจึงชะงักกิจกรรมในมือ

ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ซูซือเวยก็ยังไม่เจอโจวฉือเซินอีกเลย วันนี้ได้ข่าวว่าเขามาที่มู่สื้อ จึงรีบตามมา

เธอก็ไม่รู้ว่าโจวฉือเซินหมายความว่าอย่างไร ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาให้โอกาสเธอมากมาย ให้เธอได้ยืนเคียงข้างกายเขา แต่ก็แค่ยืนเคียงข้างเขาเท่านั้น ไม่มีอะไรคืบหน้า