สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 387

ตอนเช้า เมื่อหร่วนซิงหว่านมาถึงสตูดิโอ ก็เห็นว่าเพ้ยซานซานยังไม่ถึง จึงได้ถามสาวๆในร้าน "ซานซานมาหรือยัง?"

สาวคนหนึ่งตอบว่า "ยังเลยค่ะ เมื่อก่อนพี่ซานซานก็มาถึงเวลานี้ตลอด วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันนะ?"

หร่วนซิงหว่านพูด "เดี๋ยวฉันโทรถาม"

เมื่อต่อสายโทรหา ก็กลับไม่มีคนรับสาย

เมื่อวานเพ้ยซานซานกลับบ้านไปอย่างเมามาย ตอนนี้ก็ยังไม่รับโทรศัพท์เธออีก หร่วนซิงหว่านเกิดอาการกังวลใจ จึงคว้ากุญแจรถ เตรียมจะไปหาเธอที่บ้าน แต่เมื่อออกมาถึงหน้าประตูสตูดิโอ กลับเห็นเพ้ยซานซานลงมาจากรถPorsche และคนที่ออกมาจากที่นั่งคนขับ ก็คือDaniel

หร่วนซิงหว่าน "?"

นี่มันอะไรกัน เธอตาลายเหรอ

นอกจากใบหน้าประหลาดใจของหร่วนซิงหว่านแล้ว สาวๆในสตูดิโอคนอื่น ต่างก็ทยอยกันเข้ามาดูใกล้ๆ ยืนชิดติดกันซุบซิบกันถึงฉากตรงหน้าของพวกเธอ

เมื่อสังเกตเห็นถึงสายตาที่จ้องมองมา เพ้ยซานซานจึงเกิดอาการเขินอายเล็กน้อย เธอจึงรีบเร่งฝีเท้าเข้าไปในสตูดิโอทันที

Danielเลิกคิ้วมองตามหลังเธอไป และเดินเข้าไปในห้องเปียโนข้างๆ

ในสตูดิโอ ไม่รอให้หร่วนซิงหว่านชิงพูดอะไรก่อน สาวๆทั้งหลายก็พากันถามอย่างแย่งกันพูดเซ็งแซ่ "พี่ซานซาน ทำไมพี่ถึงมากับDanielละคะ เกิดอะไรขึ้น?"

"ใช่ ใช่ พวกคุณคงไม่ได้ปลูกต้นรักกันใช่ไหม ฉันจำได้ว่าเมื่อหลายวันก่อนเธอเห็นเขาแล้วยังหลบหน้าอยู่เลย"

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่ รีบพูดมาสิ เม้าท์ให้ฉันฟังหน่อย"

ใบหน้าของเพ้ยซานซานเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อถูกถาม เธออ้อมแอ้มอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า "ก็ไม่มีอะไรหรอก เขากำลังจีบฉันอยู่"

ทุกคน "......"

มิน่าละที่ทุกคนต่างก็ไม่เชื่อ เพราะเพ้ยซานซานไม่ได้พูดความจริง

เธอผลักคนตรงหน้า "เอาละ หยุดซุบซิบกันได้แล้ว ไปทำงานได้แล้ว ตั้งใจทำงานซะ"

พูดจบ เธอก็ไปแอบซ่อนตัวที่ห้องพักผ่อน

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านชงกาแฟเสร็จแล้ว เธอจึงเดินเข้าไป ก่อนจะปิดประตูห้องพักผ่อน

เธอนั่งอยู่บนโซฟา มองไปยังเพ้ยซานซานที่กำลังขดตัวเป็นลูกบอลตรงหน้า "ซานซาน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

เพ้ยซานซานยื่นหัวออกมาด้วยความเขินอาย "ก็......ตามที่ฉันพูดไป เขากำลังตามจีบฉันอยู่"

ไม่มีความหยอกล้อบนใบหน้าของหร่วนซิงหว่านสักนิด เธอถามออกไปด้วยความจริงจัง "เขาจริงจัง?"

"นั่นใครจะไปรู้ละ ถึงยังไงเขาก็พูดอย่างนั้นนี่" เพ้ยซานซานเปลี่ยนอิริยาบถ และกอดขา "ซิงซิงอย่ากังวลไปใจนะ เขาจีบฉัน แต่ฉันยังไม่ตกลงเลย"

"ฉันรู้สึกว่าอีกไม่นานเธอคงตกลงแล้ว"

เพ้ยซานซาน "......"

ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไร้หนทาง เพื่อที่จะไม่ให้ถูกจับได้ เธอก็ต้องเล่นละครให้จบ ก็ยังต้องเป็นแบบปฏิเสธบ้างยอมรับบ้าง

แต่บางทีนี่อาจเป็นการเติมเต็มความฝันของเธอในการเป็นผู้หญิงร้ายๆ ก็ได้ แบบคุยกับเขาเอาไว้เผื่อเลือก

หร่วนซิงหว่านพูด "ถึงแม้เธอจะอยากตกลง ก็อย่าไปตกลงให้เร็วนัก ฉันรู้สึกว่าตาDanielนั่น ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยน่าเชื่อถือนักในแง่ของการปฏิบัติต่อความสัมพันธ์"

เพ้ยซานซานพยักหน้าเห็นด้วย "ฉันก็คิดแบบนั้น"

พูดจบ เพ้ยซานซานก็ถามขึ้นมาอีก "จริงสิ เรื่องเมื่อวาน เธอคิดดีแล้วหรือยัง"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ใกล้แล้ว"

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด เพ้ยซานซานก็รู้ทันทีว่าคำตอบของเธอคืออะไร ทันใดเธอก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที "ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปบอกลูกค้าคนอื่น ว่าพวกเราจะไม่รับสั่งทำแล้ว รอให้เธอดีไซน์ใบสั่งสินค้าในมือเสร็จเมื่อไหร่ คาดว่าเวลาก็คงพอเหมาะพอดีกัน"

"โอเค"

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้นยืน "ถ้าอย่างนั้นฉันกลับห้องทำงานก่อน มีอะไรก็มาหาฉันนะ"

"OK ไปเถอะ"

เมื่อกลับมาถึงห้องทำงานแล้ว หร่วนซิงหว่านครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงโทรหาโจวฉือเซิน