สีหน้าของโจวฉือเซินยังคงเหมือนเดิม: " ก่อนหน้านี้ได้ไม่นาน "
พ่อของจ้าวเชียนเชียนก็เดินถอยหลังไปสองก้าว ด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด
ในช่วงที่ผ่านมานี้ เรื่องพวกนั้นที่จ้าวเชียนเชียนได้ก่อเอาไว้ จะเป็นไปได้ยังไงที่เขาไม่รู้เห็นเป็นใจ ยิ่งไปกว่านั้นยังแอบช่วยเธอในหลายเรื่อง ไม่งั้นเรื่องมันจะจบง่ายอย่างนั้นได้ที่ไหน
เดิมทีแค่อยากจะคว้าโอกาสที่ถูกโจวฉือเซินปฏิเสธจนทำให้ต้องอับอาย อีกอย่างถึงพวกเขาจะสงสัยว่าเชียนเชียนเป็นคนทำ ก็ไม่มีหลักฐานที่จะสาวมาถึงตัวพวกเขาได้ พักนี้โจวฉือเซินเองก็กำลังรับมือกับตระกูลโจวและหลินซื่อกรุ๊ป แน่นอนว่าคงไม่มีเวลาว่างให้คอยมาจัดการบาดแผลที่เท้าเส้นขนแบบเรื่องนี้หรอก ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อคืนเขายังแสดงความจริงใจมาให้อยู่เลย
ที่จริงก็คิดว่าเรื่องมันจะจบแบบนี้
แต่ใครจะคิดล่ะว่า จู่ๆ ท่านจิ้นจะให้หร่วนซิงหว่านเป็นหลานสาว
ถ้าเป็นแบบนี้แล้วละก็ หากหร่วนซิงหว่านบ่นต่อหน้าท่านจิ้นคำสองคำ แม้ว่าท่านจิ้นจะไม่มีหลักฐาน เพียงแค่สั่งคำเดียว จ้าวซื่อในตอนนี้ที่กำลังดำเนินการเข้าร่วมโครงการพวกนั้น ก็เกรงว่าจะไม่ราบรื่นได้เท่าเมื่อก่อน
Williamมองไปทางเขาแล้วถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง: " ท่านประธานจ้าวไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าครับ? "
พ่อของจ้าวเชียนเชียนยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก: " ไม่...ไม่มีครับ คุณWilliam ประธานโจว พอดีผมมีเรื่องนิดหน่อย ขอตัวสักครู่นะครับ "
เมื่อพูดจบแล้วก็รีบเดินออกไปอย่างไว
โจวฉือเซินละสายตากลับมา ก่อนจะพูดเนิบๆ : " คุณWilliamทำไมถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้ล่ะครับ "
Williamตอบ: " ประธานโจวล่ะ? "
" ผมมาเพื่อคู่หมั้นของผม คุณWilliamก็เหมือนกันเหรอครับ? "
Williamเปิดปากพูดโดยไม่รีบร้อน: " จะเรียกว่าคู่หมั้นก็คงจะดูเร็วเกินไป ประธานโจวขอแต่งงานหรือยังล่ะ ฉันคิดว่าคุณหร่วนคงจะไม่ตกลงง่ายๆ สินะ "
" เธอจะตกลงหรือไม่คุณWilliamตัดสินได้ยังไงล่ะครับ "
Williamตอบ: " ผมคิดว่าช่วงเวลาในชีวิตแต่งงานที่ไม่มีความสุขตอนนั้น มันกระทบกับความรู้สึกเธออย่างรุนแรง เพราะไม่อย่างนั้นพวกคุณก็คงกลับมาแต่งงานกันตั้งแต่แรกแล้ว แล้วก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ "
ในขณะที่Williamพูดอะไรแบบนี้ออกมา น้ำเสียงก็ฟังดูเยือกเย็น
ริมฝีปากบางของโจวฉือเซินสั่นเทิ้ม แต่ก็ไม่สามารถพูดโต้แย้งอะไรได้
ตอนนี้เขายังไม่สามารถแน่ใจได้ว่าจะทำให้หร่วนซิงหว่านงั้นยอมแต่งงานกับเขา แล้วอีกอย่างของขวัญชิ้นที่สามที่เขาจะให้เธอ ยังเตรียมไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ
อีกฝั่ง
หลังจากที่จ้าวเชียนเชียนออกมาแล้ว เธอก็ไปหาเฉิงเว่ย จากนั้นก็พูดด้วยท่าทียโสโอหัง: " เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะได้ยินใครบางคนพูดว่าคุณเคยจีบหร่วนซิงหว่านมาก่อนงั้นเหรอ? "
เฉิงเว่ยพยักหน้า: " คุณจ้าวมีอะไรหรือเปล่าครับ? "
จ้าวเชียนเชียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว: " คุณชอบผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยังไง ฉันคิดว่ารสนิยมคุณจะดีกว่านี้ซะอีก แต่สุดท้ายก็เป็นแบบนั้นไปเสียได้ "
เมื่อได้ยินดังนั้น เฉิงเว่ยก็ยิ้มออกมาอ่อนๆ
จ้าวเชียนเชียนไม่ยินดีเท่าไหร่นัก: " ยิ้มอะไรน่ะ? "
เฉิงเว่ยตอบ: " ถ้าในสายตาของคุณ ซิงหว่านน่ารังเกียจขนาดนั้น คนที่ชอบเธอสายตาก็คงจะมีปัญหา ถ้าอย่างนั้นคุณจ้าวไม่ควรสำรวจตัวเองหน่อยเหรอว่าทำไมคนตั้งมากมายถึงได้ชอบเธอ แต่ไม่ได้ชอบคุณน่ะ หรือว่าคุณในสายตาของคนอื่น ก็ยังสู้คนที่คุณเองได้ดูถูกเอาไว้ไม่ได้? "
" นาย..... "
เมื่อจ้าวเชียนเชียนถูกเขาพูดแบบนั้นใส่ก็พูดไม่ออก สีหน้าที่ดูไม่ได้ยังไงก็ดูไม่ได้อย่างนั้น
เฉิงเว่ยจึงทำราวกับว่าไม่ได้สังเกตถึงอะไรที่เกิดขึ้น แต่ก็พูดต่อ: " คุณจ้าวเป็นถึงเศรษฐินีผู้ร่ำรวย สายตาก็คงสูงส่งกว่าคนทั่วไป แต่ได้โปรดอย่าเอามาตรฐานของคุณไปตัดสินคนอื่น "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย
ไม่เชื่อใจคนอื่นเพราะคิดว่าตัวเองเก่ง แต่ก็เอาตัวเองไม่เคยจะรอด ก็มั่นหน้าให้คนรอบตัวเดือดร้อนต่อไปค่ะซิงซิง...
ใครที่อ่านเรื่องนี้อยู่ไปอ่านต่อให้จบได้ ในชื่อเรื่อง สามีเก่า....มาขอแต่งงานอีกแล้ว นะคะเป็นเรื่องดียวกันค่ะ...
รออัพเดทตอนต่อไปอยู่นะคะ ช่วยลงให้จบทีค่ะ...
รออ่านตอนไปอยู่นะคะ ช่วยลงให้จบด้วยค่ะ...
เรื่องนี้สนุกค่ะ แต่ทำไมลงไม่จบเรื่องคะ ช่วยลงให้จบได้ไหมคะ รอติดตามอยู่นะ...