สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 490

หร่วนซิงหว่านมองเห็นฉากนี้ เธอแสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไร เพียงแค่กระแอมไอ เลยทำให้Danielดึงความคิดของตัวเองกลับมา "สั่งอาหารกันค่ะ"

Danielยังคงไม่ละสายตา เขาพูดออกมาโดยทันทีเลยว่า "คุณสั่งเลยครับ ผมทานอะไรก็ได้"

เป็นครั้งแรกที่หร่วนซิงหว่านมาร้านนี้ เธอเลยให้พนักงานแนะนำอาหารให้สองสามอย่าง

เมื่อสั่งอาหารเสร็จแล้ว เธอก็มองไปที่Danielอีกครั้ง แต่กลับพบว่าเขายังมองไปที่นั่น พลางขมวดคิ้วเบาๆ กำแก้วน้ำตรงหน้าของตัวเองแน่น

เมื่อหร่วนซิงหว่านเห็นสถานการณ์ เธอก็เลิกคิ้วขึ้นโดยไม่รู้ตัว และดื่มน้ำอย่างช้าๆ

เมื่อพนักงานมาเสิร์ฟของหวานก่อนอาหาร ในที่สุดDanielก็ถอนสายตากลับมา "เธอ......ทานข้าวกับใครเหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่านวางแก้วน้ำลง ก่อนพูดเสียงเบาว่า "น่าจะคู่ดูตัวที่ครอบครัวแนะนำให้รู้จักนะคะ ฉันได้ยินมาว่าเขาค่อนข้างจะโปรไฟล์ดีเลยทีเดียว ทำงานในรัฐวิสาหกิจ เป็นคนเรียบง่ายด้วย ดูพวกเขาคุยกันถูกคอกันอย่างนี้ ฉันว่าปีนี้ก็คงจะได้แต่งงานกันนะคะ"

"เร็วขนาดนี้เลยเหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างจริงจัง "คุณคงไม่ค่อยเข้าใจ วัฒนธรรมของเราไหร่ ปกติคู่ดูตัวที่พ่อแม่แนะนำให้ ถ้าสองฝ่ายเขารู้สึกโอเค ก็ได้แต่งงานแบบสายฟ้าแลบเลย ที่ฉันบอกว่าภายในปีนี้ ก็ถือว่าช้าแล้วนะคะ เร็วที่สุดก็คือไม่เกิน2-3เดือน "

Danielขมวดคิ้วแน่น "ไม่ต้องรู้จักกันให้มากกว่านี้เหรอ แต่งงานกันอย่างนี้ก็เหมือนทำพอให้ผ่านๆไป"

"คู่ครองที่พ่อแม่แนะนำมาให้ ส่วนมากก็รู้จักกันดีค่ะ ถ้าเข้าใจกัน สองสามเดือนก็พอแล้ว"

Danielเม้มปาก ไม่พูดอะไร

ผ่านไปสักพัก เขาจึงพูดขึ้น "เธออยากแต่งงานมากเลยเหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่านพูด "ตัวเธอเองไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แต่พ่อแม่ของเธอนี่สิที่เร่งรัด เรื่องดูตัวก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาด้วย ฉันก็คิดว่าเขาสองคนดูเหมาะสมกันดีนะคะ แต่งงานกันก็คงจะดี"

Danielรีบพูดขึ้นมา "ผมว่าไม่เหมาะ"

ผู้ชายคนนั้นดูก็รู้ว่าเป็นคนไม่ได้เรื่อง เห็นได้ชัดว่าเจ้าชู้ตัวพ่อ ปากเต็มไปด้วยคำหวาน เพ้ยซานซานตาดีมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะดูไม่ออก

หร่วนซิงหว่านหัวเราะเบาๆ "เหมาะหรือไม่ก็คงขึ้นอยู่กับพวกเขาเองนะคะ"

เมื่อได้ยินคำนี้ Danielก็เกิดอาการใบ้กินทันที

เงียบไปสักพัก เขาจึงพูด "วันนี้ที่คุณหร่วนเรียกผมให้มาหา มีเรื่องอะไรเหรอครับ"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของหร่วนซิงหว่านก็อันตรธานหายไป เธอพูดอย่างช้าๆ ว่า "ข่าวของหลินซื่อช่วงนี้ คุณคงน่าจะเห็นแล้วนะคะ"

Danielคงน่าจะรู้ว่าเธอกำลังจะสื่อถึงอะไร เขาจึงพยักหน้า "เห็นแล้วครับ"

"ที่ฉันเรียกคุณมา ก็แค่อยากจะถามค่ะ ว่าพวกคุณคิดอะไรกันอยู่ ถึงได้ทำไม่สนใจ ไม่รู้ไม่ชี้กันเหรอคะ"

Danielพูดเสียงขรึม "สำหรับเรื่องนี้พวกเรากำลังจัดการกันอยู่ครับ"

"จัดการอะไรเหรอคะ?"

Danielไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรไปสักพักหนึ่ง

เรื่องนี้จัดการไม่ง่ายเลยจริงๆ ไม่ว่าจะทำยังไงก็ช่วยได้น้อยมาก วิธีที่ดีที่สุด ก็คือต้องจ่ายค่าตอบแทนให้หนัก

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก "วันนี้ฉันอ่านข่าวที่เกี่ยวข้องกันเยอะมากค่ะ ถึงแม้หลินจื้ออานจะมีความผิด แต่คนอื่นๆ ไม่ผิดนะคะ พวกเขาต่างก็ถูกหลินจื้ออานหลอก และ......คนที่ทำเรื่องชั่วช้าก็คือหลินจื้ออาน ไม่ใช่หลินซื่อ ถึงแม้ฉันจะไม่ได้ผูกพันกับหลินซื่อ แต่ถ้าปล่อยมันไปตามยถากรรมละก็ มันจะทำลายความหวังและความฝันของผู้คนนับไม่ถ้วน"

ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของDanielหรือไม่ เขารู้สึกว่าในคำพูดของหร่วนซิงหว่าน ราวกับไม่ได้เพียงแค่พูดกับเขา

แม้ว่าก่อนหน้าหร่วนซิงหว่านจะถามว่าพวกเขาเป็นใครกันแน่ในบางครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรก ที่เธอใช้น้ำเสี้ยงอย่างนี้มาพูดคุยกับเขาเรื่องหลินซื่อ

เมื่อครุ่นคิดสักพัก เขาจึงลองหยั่งเชิงถาม "คุณหร่วน คุณรู้อะไรใช่ไหมครับ?"