สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 492

โจวซื่อกรุ๊ป

หลังจากส่งเอกสารไปที่ห้องประชุม หลินหนานก็ออกมา แล้วเทน้ำหนึ่งแก้วไปให้หร่วนซิงหว่าน

หร่วนซิงหว่านรับมา แล้วกล่าวขอบคุณ คิดอยู่สักครู่แล้วพูดว่า "ช่วงนี้ โจวซื่อกรุ๊ปยุ่งไหม"

หลินหนานตอบอย่างจริงจังว่า "โจวซื่อกรุ๊ปช่วงนี้ก็ดี"

หลังจากได้ยิน หร่วนซิงหว่านอึ้งไปครู่หนึ่ง "เช่นนั้นโจวฉือเซินกำลังยุ่งอะไรอยู่ ฉันเห็นเหมือนเขายุ่งมาก"

พูดจบก็ขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว "หรือว่า เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลโจว?"

เมื่อเห็นว่าเธอเข้าใจผิด หลินหนานจึงรีบพูด "คุณหร่วน ไม่ใช่โจวซื่อกรุ๊ป และไม่ใช่ตระกูลโจว แต่เป็น......."

หลินหนานลังเลเล็กน้อย ในเมื่อประธานโจวก็ไม่ยอมพูด บ่งบอกว่าเขาไม่ต้องการให้หร่วนซิงหว่านรู้เรื่องนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดไหม

หร่วนซิงหว่านกล่าวโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน "นั่นหมายความว่าเขามีชู้อยู่ข้างนอก"

หลินหนานตกใจมาก พูดทันทีว่า "ช่วงนี้ประธานโจวกำลังจัดการกับเรื่องของหลินซื่อ"

หร่วนซิงหว่านตกใจเล็กน้อย "หลินซื่อ"

"ใช่" หลินหนานพยักหน้า "คุณหร่วนอาจจะไม่รู้ ตอนที่หลินจื้ออานยังอยู่ ได้ทำให้ธุรกิจของหลินซื่อยุ่งเหยิงมาก และหลายบัญชีมีการขาดดุลอย่างร้ายแรง นอกจากนี้ สถานการณ์ปัจจุบันของหลินซื่อ ทำให้ทุกโครงการถูกหยุด บริษัทขนาดใหญ่และขนาดเล็กจำนวนมากล้มละลาย และพนักงานจำนวนมากก็ได้รับผลกระทบด้วย"

หร่วนซิงหว่านพูด "ช่วงนี้เขางานยุ่งมาก.........ก็เพราะเรื่องนี้หรอ?"

หลินหนานพูดต่อ "ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หลินซื่อก็เป็นหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในจีน ทั้งในแง่ของอิทธิพลและขอบข่ายก็ใหญ่มาก และเป็นองค์กรอิสระโดยสมบูรณ์ ดังนั้นสิ่งที่โจวซื่อกรุ๊ปทำได้จึงมีจำกัด"

หร่วนซิงหว่านนิ่งไปสักครู่

เธอไม่เคยคิดเลยว่า โจวฉือเซินกำลังจัดการแก้ปัญหาเรื่องของหลินซื่อ

คิดถึงเรื่องนี้ เธอก็หลับตาลง

เรื่องที่แม้แต่ โจวฉือเซินและ Danielพวกเขาก็ยังไม่สามารถจัดการได้ แสดงว่าจะต้องยุ่งยากและลำบากมาก

ถ้าป็นเช่นนี้ ก็แสดงว่าไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ

ไม่น่าแปลกใจที่ จ้าวจิ้งและหยางเจิ้นมาหาเธอ

หลินหนานกล่าว "คุณหร่าน คุณเชื่อประธานโจวนะ เขาสามารถจัดการกับเรื่องพวกนี้ได้ แต่ตระกูลโจวเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดเกินไป ดังนั้นจึงต้องใช้เวลาพอสมควร"

หร่วนซิงหว่านเม้มปากเล็กน้อย ผ่านไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า "ฉันรู้แล้ว"

หลินหนานพยักหน้า และออกจากห้องทำงานไป

หร่วนซิงหว่านนั่งบนโซฟา และจ้องไปที่หน้าต่างบานสูงจากพื้นจรดเพดานตรงหน้าเธอ ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่

เมื่อเวลาผ่านไป ท้องฟ้าก็เปลี่ยนจากสว่างเป็นสีเทา และในที่สุดก็กลับมาเป็นกลางคืน

ข้างถนน ไฟถนนสว่างขึ้นทีละดวง

ตั้งแต่หยางเจิ้นพวกเขามาหาเธอ เธอก็คิดเรื่องนี้ตลอดเวลา

แม้ว่าเพ้ยซานซานและ Daniel ขอให้เธออย่าตกลง

พวกเขาบอกว่า เรื่องนี้จะทำให้เธอต้องลำบาก แต่ไม่มีใครบอกว่า ถ้าเธอเลือกเดินทางนี้ มันจะต้องเป็นทางที่ผิด

ทุกคนรู้ดีว่า ตอนนี้มีเพียงแค่เธอคนเดียวที่สามารถดึงหลินซื่อกลับมาจากความตายได้ชั่วคราว

อาจเกิดจากสภาพแวดล้อมในวัยเด็ก หร่วนซิงหว่านเพียงแค่อยากมีชีวิตที่มีความสุข อยู่อย่างปลอดภัย และปกป้องคนที่สำคัญที่สุดของเธอก็พอแล้ว

แต่ตอนนี้ ไม่ว่าคนเหล่านั้นจะมีจุดประสงค์อะไร ทำให้เธอต้องเข้าไปยุ่งในเรื่องนี้

ไม่ว่าจะเพื่อตัวเธอเอง หรือเพื่อพนักงานหลายหมื่นคน หรือเพื่อโจวฉือเซิน

ในขณะที่เธออยู่ในภวังค์ เสียงผู้ชายต่ำก็ดังมาจากด้านหลัง "มาตั้งแต่เมื่อไหร่?"

หร่วนซิงหว่านหันมา และเห็นว่าโจวฉือเซินกลับมาแล้ว

เธอพูดว่า "อีกไม่นานใช่ไหม คุณ....... เสร็จแล้วหรอ?"

โจวฉือเซินนั่งอยู่ข้างๆเธอ ดึงเนกไทด้วยมือข้างหนึ่งแล้วขมวดคิ้ว "ยัง ยังมีเอกสารอีกมากที่ต้องจัดการ"

หร่วนซิงหว่านเมื่อเห็น ก็ถามด้วยเสียงเบา ๆ ว่า "ปวดหัวไหม"