สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 55

ได้เวลากินข้าวเย็น อาหารยังไม่ทันได้มาเสิร์ฟครบ เพ้ยซานซานก็เริ่มเมาแล้ว เธอเอ่ยถามอย่างมึนเบลอว่า “เสี่ยวเฉินเมื่อไหร่จะเปิดเรียน?”

“อาทิตย์หน้าครับ”

“เอิก.......” เพ้ยซานซานสะอึก “ไม่คิดเลยว่าแกจะขึ้นม.ปลายเร็วขนาดนี้ ครั้งแรกที่ฉันเจอแกนะ แกยังตัวเท่านี้อยู่เลย สูงไม่ถึงบ่าฉันด้วยซ้ำ แป็บๆโตถึงขนาดเป็นพ่อคนได้แล้วนะเนี่ย”

หร่วนเฉิน “............”

หร่วนซิงหว่านกุมหัว ยัยนี้เมาแล้วพูดไปเรื่อยจริงๆ

เมื่อเพ้ยซานซานเมาได้ที่ สักพักก็ร้องเพลงสักพักก็ลุกขึ้นเต้น

หร่วนเฉินอดพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า “แบบนี้ไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ?”

“ให้เธอปลดปล่อยมันออกมาก็ดีแล้ว”

เพ้ยซานซานเป็นคนเฮฮามาตลอด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่เก็บมาใส่ใจ ถ้าเจอเรื่องอะไรไม่ดีเธอจะดื่มให้เมาพรุ่งนี้ก็กลับมาสดใสเหมือนเดิม พอเห็นเธอเป็นแบบนี้ พูดได้เลยว่าบาดแผลครั้งนี้คงจะลึกน่าดู

จนเมื่อเธอนอนซบอยู่บนโต๊ะนิ่งๆ หร่วนซิงหว่านถึงได้พยุงเธอขึ้นมา แล้วพูดเสียงเบาว่า “ซานซาน เรากลับบ้านเถอะ”

เพ้ยซานซานมองมาที่เธอด้วยใบหน้าอาบน้ำตา “ฮือๆๆ ฉันไม่มีบ้านแล้ว ไอ้สารเลวนั่นนอกใจฉัน.....ซิงซิง ฉันไม่มีบ้านแล้ว”

หร่วนซิงหว่านกอดปลอบเธอเอาไว้

หลังจากปล่อยให้เพ้ยซานซานร้องไห้จนหมดสติ หร่วนซิงหว่านกับหร่วนเฉินถึงได้พาเธอมาส่งที่บ้าน

หลังจากวางเพ้ยซานซานลงบนเตียง หร่วนเฉินก็เอ่ยถามว่า “พวกผู้หญิงเวลาอกหักเป็นอย่างนี้กันหมดเหรอ”

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูด “ใช่ ต้องปลดปล่อยมันออกมา”

“แล้วทำไมพี่ไม่ร้องบ้างล่ะ”

หร่วนซิงหว่านนิ่งไป “ห๊ะ?”

หร่วนเฉินมองมาที่เธอ “พี่ไม่ต้องกลั้นมันเอาไว้หรอก มันไม่ดีกับเด็กในท้องนะ”

“เสี่ยวเฉิน พี่ไม่เป็นไร......”

“ผมดูออกว่าพี่มีเรื่องอะไรในใจ ช่วงนี้โจวฉือเซินมาหาเรื่องพี่อีกแล้วเหรอ”

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า พูดยิ้มๆว่า “เขาจะมาหาเรื่องพี่ได้ยังไง”

เธอก็แค่........

คำพูดเหล่านั้นของหลี่อ๋าง ยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเธอไม่หายไปไหน

จริงๆแล้วที่เขาพูดมาก็ถูก การแต่งงานที่ให้คนอื่นรู้ไม่ได้ มันไม่ต่างอะไรกับการเป็นเมียน้อยเลยสักนิด

ต้องอยู่แต่ในที่ลับ

เพียงแต่เมียน้อยยังได้เงิน แต่เธอกลับถูกรังแกทั้งวัน

น่ารำคาญจริงๆ พอท้องแล้วทำไมอ่อนไหวง่ายขนาดนี้นะ

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูด “เสี่ยวเฉิน นี่ก็ดึกมากแล้วแกกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะอยู่ดูแลเธอที่นี่เอง”

หร่วนเฉินยังอยากพูดอะไรบางอย่าง ทางด้านเพ้ยซานซานก็ดีดผึงขึ้นมาแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำ

เขาถอนหายใจ “งั้นผมกลับก่อนนะ มีอะไรก็โทรหาผมแล้วกัน”

หร่วนซิงหว่านอยู่เป็นเพื่อนเพ้ยซานซานตลอดทั้งคืน ระหว่างนั้นหลี่อ๋างก็กลับมาครั้งหนึ่ง แต่เพ้ยซานซานเปลี่ยนรหัสเข้าห้อง เขาจึงเปิดเข้ามาไม่ได้ ทำได้เพียงยืนเคาะประตูอยู่ข้างนอก ตอนนั้นเพ้ยซานซานแทบจะหยิบมีดพุ่งออกไป ยังดีที่หร่วนซิงหว่านห้ามเอาไว้ทัน

ค่อนดึกเพ้ยซานซานถึงหลับไป ทันใดนั้นอาการแพ้ท้องของหร่วนซิงหว่านก็รุนแรงขึ้นมา เธออาเจียนติดต่อกันอยู่หลายครั้งจนแทบทนไม่ไหว

เธอนั่งลงบนโซฟา หลังจากเหม่อลอยอยู่นาน เธอก็นึกถึงตัวต้นเหตุนิสัยหยาบคายคนนั้น จึงหยิบโทรศัพท์บ้านของเพ้ยซานซานขึ้นมากดโทรออก

เสียงตู๊ดดังอยู่สักพัก ก็มีคนรับสาย

หร่วนซิงหว่านเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน “ประธานโจว หลับหรือยัง?”

เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังขึ้นมาจากในสาย “หืม?”