สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 15

บทที่ 15 ถูกต่อยอย่างไม่ทันตั้งตัว

ผ่านไปสักพัก เขาก็เรียกหลินหนานเข้ามา “ไปถามเฉินเซียว เช็คเรื่องในตอนนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ครับ”

หลินหนานออกไปก่อน

เขารู้แค่เพียงหร่วนซิงหว่านต้องการเงิน จึงสร้างแผนการนี้ขึ้นมา แต่กลับคิดไม่ถึง ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ถ้าหากหร่วนซิงหว่านรู้ว่าการแข่งขันดีไซเนอร์หน้าใหม่นั้นมีโจวซื่อกรุ๊ปเป็นสปอนเซอร์ล่ะก็ การที่เธอมาหาเขาคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

……

ห้องพักพนักงานมู่สื้อ

พนักงานกำลังแลกเวรกันอยู่ หนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นมา “เฮ้อ เมื่อกี้ฉันเห็นซูซือเวยมา ช่วงนี้เธอขยันมาที่นี่จัง”

“เธอก็ไม่ดูเสียหน่อยว่าใครมาที่นี่ในวันนี้ หล่อนไม่มาสิถึงจะแปลก”

อีกคนพูดต่อ “จำเรื่องที่เกิดขึ้นหน้ามู่สื้อก่อนหน้านี้ได้ไหม ซูซือเวยหล่อนใจกล้ามาก ตั้งท้องลูกของประธานโจว แล้วยังกล้ามาแสดงอำนาจต่อหน้าภรรยาของประธานโจวอีก โวยวายเสียงดัง อย่างกับกลัวคนอื่นไม่รู้ว่าหล่อนเป็นเมียน้อยอย่างนั้น”

อีกมุมหนึ่ง มีอีกร่างที่ยังอยู่นิ่งไม่ขยับ

“มันก็อยู่ที่ว่าเป็นเมียน้อยของใคร ได้กอดคนเงินหนาอย่างประธานโจว แถมตอนนี้ยังตั้งท้องอีก ซูซือเวยคงคิดที่จะเบียดตำแหน่งภรรยาเดิมลงมา แล้วเข้าไปอยู่เสียเอง เมื่อได้แต่งเข้าตระกูลโจวแล้ว ก็ได้ตำแหน่งมาครอง เป็นเมียน้อยจนได้ดีนั่นมันความสามารถของเธอที่แท้”

“จะว่าไปก็แปลก ประธานโจวปกติจะมาที่มู่สื้อกับพวกคุณชายเจียงแล้วเพื่อนๆ อีกไม่กี่คนบ่อยๆ แต่ไม่เคยจะพาภรรยามาด้วยเลย ความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีกันรึเปล่า?”

“เรื่องนี้เธอก็ไม่รู้เหรอ ว่าภรรยาของประธานโจวกว่าจะได้แต่งงานกับเขา ก็คิดแผนการมากมาย ฉันเคยได้ยินผู้จัดการบอกว่า เธอเคยถูกขายเข้ามาในมู่สื้อ ไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนถึงขึ้นเตียงกับประธานโจวได้

“ใช่ๆ ฉันก็เคยได้ยินเรื่องนี้ ยังได้ยินมาอีกว่าประธานโจวไม่ค่อยชอบเธอ นานๆ จะแตะต้องตัวสักที ไม่อย่างนั้นทำไมแต่งงานกันมาตั้งสามปีแล้วยังไม่มีลูกด้วยกันล่ะ? แล้วถ้าที่ตระกูลนั้นให้ความสำคัญกับเรื่องทายาท ตอนนี้ซูซือเวยก็ตั้งท้องอีก หึๆ ตำแหน่งของเธอคงจะไม่ปลอดภัยเสียแล้ว”

ปั้ง

ประตูตู้เสื้อผ้าถูกเปิดออกมาอย่างแรง

เด็กน้อยเดินออกมาจากมุมนั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มองผ่านพวกเขาด้วยสายตานิ่งเฉย สีหน้าไร้อารมณ์ แล้วก็จากไป

พลันมีเสียงหนึ่งพูดขึ้น “โมโหอะไรกัน ทำอย่างกับมีคนทำอะไรเขาอย่างนั้น”

“ก็แค่พนักงานพาร์ทไทม์ คิดว่าผู้จัดการชอบตัวเอง แล้วจะยกยอตัวเองขึ้นมาแบบนี้เหรอ”

“เธออย่าว่าไป ฉันได้ยินผู้จัดการบอกว่าเขาคือจองหงวนแห่งมณฑลของปีนี้ หน้าตาก็ดี จะเหิมเกริมก็คงเป็นเรื่องปกติ”

หร่วนเฉินเดินมาที่หน้าบาร์ ผู้จัดการกำลังเรียกคนไปเสิร์ฟเหล้าที่ห้องพิเศษของโจวฉือเซิน เขาจึงเข้าไปพูด “ผมไปเองครับ”

เพื่อนร่วมงานอีกคนเหมือนกำลังท้องเสียเล็กน้อย จึงยื่นของให้เขา “เสี่ยวหร่วน ฉันได้ยินมาว่าวันนี้นายอารมณ์ไม่ค่อยดี นายต้องระวังหน่อยนะ เข้าไปเสิร์ฟเหล้าแล้วรีบออกมาก็พอแล้ว”

“รู้แล้วครับ”

ตอนที่หร่วนเฉินเปิดประตูห้องเข้าไปนั้น เห็นซูซือเวยกำลังนั่งพิงอยู่กับโจวฉือเซิน

หร่วนเฉินวางเหล้ากระแทกลงกับโต๊ะ พูดด้วยเสียงแข็ง “เหล้าที่พวกคุณสั่งได้แล้วครับ”

ซูซือเวยตกใจกับสิ่งที่เขาทำ เธอจึงชะงักกิจกรรมในมือ

ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ซูซือเวยก็ยังไม่เจอโจวฉือเซินอีกเลย วันนี้ได้ข่าวว่าเขามาที่มู่สื้อ จึงรีบตามมา

เธอก็ไม่รู้ว่าโจวฉือเซินหมายความว่าอย่างไร ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาให้โอกาสเธอมากมาย ให้เธอได้ยืนเคียงข้างกายเขา แต่ก็แค่ยืนเคียงข้างเขาเท่านั้น ไม่มีอะไรคืบหน้า

โจวฉือเซินลุกขึ้น และคิดจะจัดการเรื่องนี้ เขาหันไปพูดกับเจียงย่านเสียงเรียบ “ฉันขอตัวก่อนนะ”

“ประธานโจว ผมไปส่งเองครับ…”

ซูซือเวยเห็นว่าเขารีบไป จึงไม่ทันที่จะได้จัดการกับหร่วนเฉิน รีบตามเขาไป

ไม่คิดว่าเธอเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกบางอย่างขัดขาเอาไว้ เธอก็อบหกล้ม แต่ก็มีอีกมือหนึ่งประคองเธอเอาไว้

เธอเงยหน้า พบว่าผู้ชายที่สาดเหล้าใส่เธอคนเมื่อกี้ กำลังยืนยิ้มเย้ยเธออยู่ แววตาเต็มไปด้วยความร้ายกาจ

คนที่ขัดขาเธอก็คือเขา คนที่ประคองเธอก็คือเขา

ซูซือเวยถูกยั่วโมโหจนแทบระเบิด ตอนที่เธอกำลังจะพูดขึ้น เขากลับสะบัดมือของเธอออก แล้วเดินออกไป

ซูซือเวยโกรธจนไม่รู้จะทำอย่างไร เธอได้แต่กระแทกเท้าเดินตามออกไป

นอกห้องพิเศษ

โจวฉือเซินใช้มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์เอาไว้ กดเบอร์หนึ่งเอาไว้ แต่ยังไม่ได้โทรออก

เมื่อคิดถึงที่หร่วนซิงหว่านนึกถึงความรักครั้งแรกในงานเปิดตัว เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รู้อะไรดีเสียแล้ว

อายุเท่าไหร่แล้วมาพูดถึงเรื่องรักครั้งแรก น่าตลกไหมนั่น

คิดเช่นนั้น ไม่อยากจะโทรออกไป โจวฉือเซินจึงล้วงมือกลับเข้าไปที่กระเป๋ากางเกง ไม่ทันได้ป้องกันหมัดที่ปะทะเข้ามาโดนหน้า

เขาถอยออกมาหนึ่งก้าว ใช้นิ้วโป้งปาดเลือดที่มุมปาก แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา