สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 217

ทางฝ่ายตำรวจจำเป็นต้องไปตรวจสอบ ค้นหาและเก็บหลักฐาน จึงให้หร่วนซิงหว่านกับหร่วนเฉินกลับไปก่อน เมื่อมีข่าวคราวจะรีบแจ้งให้พวกเขาทราบทันที

หลังออกมาจากสถานีตำรวจ ฟ้าก็มืดแล้ว

หร่วนซิงหว่านเอ่ย "เสี่ยวเฉิน หลังจากนายปิดเทอม ยังวางแผนจะพักอยู่ที่โรงเรียนไหม"

หร่วนเฉินไม่ได้ตอบคำถามทันที แต่คิดก่อนจะเอ่ยว่า "ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ผมจะไปที่สตูดิโอพี่"

"หือ" หร่วนซิงหว่านตะลึงอยู่ครู่หนึ่งถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา หร่วนเฉินเป็นห่วงเธอเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ "ไม่ต้องหรอก ไม่มีใครมาโวยวายแล้ว พี่กลับเป็นห่วงนาย ช่วงปิดเทอมพี่จะเช่าห้องให้นายห้องหนึ่ง"

"ไม่ต้องหรอก ผมเช่าเอง"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หร่วนซิงหว่านเอ่ยอย่างขบขันว่า "พี่เช่ากับนายเช่าก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ"

หร่วนเฉินหันหน้ามา "ตอนนี้ผมสามารถหาเงินเองได้แล้ว"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม และไม่ได้คุยหัวข้อเรื่องเช่าห้องกับเขาต่อ เพียงแต่ถามว่า "อย่างนั้นนายเตรียมไปเช่าที่ไหน พรุ่งนี้ตอนเช้าพี่จะไปดูห้องเป็นเพื่อนนาย"

"ไม่ต้อง ผมดูเรียบร้อยแล้ว"

สองชั่วโมงหลังจากนั้น

Daniel เปิดประตูห้อง มองสองคนที่ยื่นอยู่นอกห้องด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ "นี่พวกคุณ?"

หร่วนซิงหว่านลูบจมูก "ขอโทษด้วยนะ น้องชายฉันปิดเทอมแล้ว อยากจะเช่าห้อง จึงอยากถามว่าที่นี่สะดวกไหม"

"คือว่า....."

หร่วนเฉินเอ่ย "ผมจะจ่ายค่าห้อง"

"ไม่ใช่ น้องชาย นี่ไม่ใช่ปัญหาว่านายจะจ่ายหรือไม่จ่ายค่าเช่าห้อง" Daniel คิดอยู่นานถึงจะหาข้ออ้างออกมาได้ "ฉันเติบโตที่ต่างประเทศตั้งแต่เล็ก ความเคยชินในการใช้ชีวิตส่วนตัวและรสชาติอาหารอาจจะแตกต่างจากนายเล็กน้อย ฉันกลัวว่าจะทำให้นายรู้สึกไม่เป็นตัวเอง ดังนั้นจึง......"

"ไม่เป็นไร ผมก็ชอบกินอาหารกระป๋อง"

Daniel "........"

นี่เป็นการหาข้ออ้างที่ห่วยแตกที่สุดในชีวิตนี้ของเขาจริงๆ

เมื่อเห็นหร่วนเฉินลากกระเป๋าเดินทางเข้าไป หร่วนซิงหว่านก็ดึงประตู เอ่ยขอโทษ "Daniel ขอโทษด้วยนะ ช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นกับฉันเล็กน้อย น้องชายฉันเป็นห่วงฉันถึงได้มาพักที่ห้องของนาย นายวางใจได้ ฉันจะพยายามโน้มน้าวเขาให้เขาย้ายออกไปโดยเร็วที่สุด"

Daniel เก็บงำความรู้สึก ถามว่า "เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณหร่วนหรือ ต้องการให้ผมช่วยไหม"

"ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร จัดการแก้ไขไปพอสมควรแล้ว ต้องขอโทษด้วยจริงๆ"

"คุณหร่วนพูดอะไรน่ะ ให้น้องชายของคุณพักอยู่ที่นี่ให้สบายใจเถอะ ไม่ต้องให้ค่าเช่าห้องด้วย พูดไปแล้วพวกเราก็เป็นเพื่อนบ้าน ควรจะช่วยเหลือซึ่งกันและกันสิ"

หร่วนซิงหว่านเอ่ย "รบกวนคุณแล้ว ถ้าหากว่าคุณไม่รังเกียจล่ะก็ หลังจากนี้ก็สามารถไปกินข้าวที่ห้องพวกเราได้ตลอดเวลา"

"แบบนี้ล่ะก็ ผมก็เอาเปรียบมากไปแล้ว" Daniel หันหน้ากลับไปมอง "คุณหร่วน ผมจะพาน้องชายคุณไปห้องนอนสำหรับแขกก่อน ดึกหน่อยพวกเราค่อยคุยกัน"

"ได้ๆ ขอบคุณนะคะ"

เมื่อปิดประตูแล้ว Daniel ก็เดินไปที่ห้องรับแขก หลังจากนั้นก็ชี้บอกหร่วนเฉินว่า "สองห้องนั้น นายเลือกห้องไหนก็ได้ทั้งนั้น"

หร่วนเฉินพยักหน้า "ขอบคุณครับ"

ในไม่ช้าเขาก็เอ่ยต่อว่า "สิ่งของต่างๆในห้องของคุณ ผมจะไม่แตะต้อง และจะไม่สอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัวของคุณ อย่างมากสุดผมก็พักอยู่เดือนหนึ่งแล้วจะไป คุณสามารถเสนอเงื่อนไขอะไรกับผมก็ได้ข้อหนึ่งแทนคำขอโทษ"

Daniel มือซุกกระเป๋าสองข้าง นั่งอยู่บนโซฟา เอ่ยยิ้มๆว่า "ไม่ต้องจำกัดตัวเองขนาดนั้น ในเมื่อเข้ามาอาศัยแล้ว ก็ทำให้เหมือนกับเป็นบ้านของตัวเอง ไปเก็บของเถอะ"

หร่วนเฉินพยักหน้าเห็นด้วยให้เขา "ขอบคุณครับ"

ผ่านไปสิบนาที หร่วนเฉินก็ออกมาจากห้องนอนสำหรับแขก

Daniel หยิบเบียร์จากตู้เย็นกระป๋องหนึ่งโยนให้เขา "วันนี้พวกนายเริ่มปิดเทอมแล้วหรือ สอบเป็นอย่างไรบ้าง"

"ก็โอเคนะครับ"

"ครั้งที่แล้วดูเหมือนฉันจะได้ยินว่าผลการเรียนของนายไม่เลว ดูท่านายจะถ่อมตนสินะ"

หร่วนเฉินแย้มริมฝีปากยิ้ม โดยไม่พูดอะไร

Daniel นั่งอยู่ตรงข้ามเขา เปิดกระป๋องเบียร์ในมือ "สะดวกให้ถามไหมว่า ช่วงนี้พี่สาวของนายพบเรื่องยุ่งยากอะไร"

"มีคนจงใจไปโวยวายที่สตูดิโอของเธอครับ"

"นายคิดว่าคนพวกนั้นอาจจะก่อเหตุวิวาท?"

"ไม่ใช่อาจจะ" หร่วนเฉินเม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย "พวกเขาพุ่งมาหาผมแล้ว แม้ว่าแผนการจะล้มเหลว แต่จะต้องมีการเคลื่อนไหวอีกแน่นอน"

Daniel คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้ด้วย จึงชะงักไป และเอ่ยว่า "ในครอบครัวนาย...นอกจากนายกับพี่สาวแล้ว ไม่มีคนอื่นแล้วหรือ ดูเหมือนว่าจะไม่เคยได้ยินเธอเอ่ยถึง"

หร่วนเฉินสีหน้าเย็นชา "ไม่มีครับ"

Daniel เห็นว่าเขาเหมือนจะไม่อยากคุยหัวข้อนี้ จึงไม่ได้ถามต่อ แต่ลุกขึ้นยืน พลางเอ่ยว่า "ฉันจะออกไปข้างนอกสักหน่อย ของที่อยู่ในบ้านนี้ นายสามารถใช้ได้ตามสบาย"

ก่อน Daniel จะออกไป ก็บอกรหัสล็อกประตูกับหร่วนเฉินก่อนถึงได้ออกไป

.......

บริษัทเทคโนโลยีดาวสว่าง

Daniel ยื่นมือโบกไปมาตรงหน้าเฉิงเว่ย "ฉันพูดกับนาย ได้ยินไหม"

เฉิงเว่ยใจลอยเล็กน้อย บีบจมูกไปมา "นายพูดว่าอะไรนะ"

"ฉันบอกว่าเรื่องของหร่วนซิงหว่านประหลาดมาก นายไปตรวจสอบดูหรือยังว่าเรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่"

"ตรวจแล้ว แต่ผลลัพธ์ไม่ได้ดีมาก"

Daniel ค่อยๆเอ่ยว่า "ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น หร่วนซิงหว่าน ผู้หญิงตัวคนเดียว ไม่ถึงกับต้องไปล่วงเกินใคร"

เฉิงเว่ยชะงักไปครู่หนึ่ง ถึงได้เข้าใจความหมายของเขา "ความหมายของนายคือ คนที่คนวางแผนทั้งหมดนี้ คิดอยากจะจัดการจริงๆคือโจวฉือเซินหรือ"

"นี่เป็นเพียงแค่การคาดเดาอย่างหนึ่งของฉันเท่านั้นเอง" Daniel เคาะนิ้วมือลงบนที่วางแขนโซฟา หรี่ตาลง "การถอนหมั้นของโจวฉือเซินทำให้ตระกูลหลินสูญเสียเกียรติในระดับหนึ่ง พวกเขาจัดการโจวฉือเซินไม่ได้ ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะมาระบายความโกรธลงที่หร่วนซิงหว่าน"

"นายคิดว่าหลินจื้อหย่วนอาจจะเป็นคนทำ?"

"ความเป็นไปได้สูงมาก สองวันนี้ฉันจะลองหยั่งเชิงท่าทางของหลินจืออี้ ดูสิว่าเธอจะพูดว่าอย่างไร"

เฉิงเว่ยไม่ได้พูดอะไรอีก ก้มหน้าลงอย่างไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

Daniel เห็นเขามีสีหน้าผิดปกติ จึงถามขึ้นอย่างอดไม่อยู่ว่า "วันนี้นายเป็นอะไรไปน่ะ"

เฉิงเว่ยส่ายหน้า "ไม่มีอะไร อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนวานพักผ่อนได้ไม่ดี"

"ฉันยังได้ยินข่าวคราวหนึ่ง หลินจืออี้อาจจะหมั้นกับโจวจู้นเหนียน"

"โจวจู้นเหนียน...พี่ใหญ่โจวจู้นเหนียน?"

Daniel ส่งเสียงอืม "แต่ข่าวนี้ก็ยังไม่ได้ยืนยัน ตั้งแต่ต้นจนจบฉันก็ยังไม่เข้าใจว่า ทำไมหลินจื้อหย่วนถึงได้เสนอเงื่อนไขนี้ออกมาในตอนนี้ ว่ากันตามเหตุผล พวกเรายังไม่ได้ทำอะไร ปฏิกิริยาตอบสนองของเขาจะเร็วเกินไปหน่อยไหม"

เฉิงเว่ยเหลือบมองเขาครู่หนึ่ง "อาจจะรู้สึกว่านายไม่น่าเชื่อถือเป็นอย่างมาก"

"......." Daniel เอ่ยด้วยน้ำเสียงมั่นใจ "ปัญหาจะต้องไม่ได้อยู่ที่ตัวฉันแน่นอน"

เฉิงเว่ยไม่พูดอะไร

"จะต้องเกิดอะไรที่ทำให้หลินจื้อหย่วนรู้สึกกลัวแน่นอนหรือว่ามีเรื่องที่ทำให้รู้สึกถึงอันตราย ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องแสดงท่าทางเป็นมิตรต่อตระกูลโจว คิดอยากจะอาศัยเรื่องนี้มารักษาสภาพการณ์ในตอนนี้ให้มีเสถียรภาพ"

เสียงของ Daniel เพิ่งจะสิ้นสุดลง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมา

เป็นหลินจืออี้ที่โทรศัพท์มา

เขาชูหน้าจอแสดงผลไปทางเฉิงเว่ย "ดูสิ ฉันบอกแล้วว่าไม่ใช่ปัญหาของฉัน"

เฉิงเว่ยเอ่ย "นายไปคิดดีกว่าว่าจะหยุดยั้งไม่ให้หลินจืออี้แต่งเข้าตระกูลโจวได้อย่างไร แม้ว่าตอนนี้อำนาจของตระกูลโจวจะอยู่ในมือโจวฉือเซิน แต่เมื่อแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์แล้ว พวกเราคิดอยากจะทำตามแผนการก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นแล้ว"

Daniel เอ่ยยิ้มๆว่า "นายวางใจเถอะ หลินจืออี้มองว่าฐานะของเธอสูงส่ง เธอจะต้องไม่แต่งงานกับโจวจู้นเหนียนแน่นอน"