สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 218

เมื่อถึงช่วงเย็น หร่วนซิงหว่านก็ได้รับสายโทรศัพท์จากเฉิงเว่ย

เฉิงเว่ยเอ่ย "ซิงหว่าน ผมได้ยิน Daniel บอกว่าเสี่ยวเฉินไปพักที่บ้านเขา ตอนนี้ทางคุณเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อวานเพื่อนผมบอกว่าทีมประชาสัมพันธ์ของสวี่วานกำลังจัดการอยู่ ผลกระทบได้ลดลงไปต่ำสุดแล้ว"

หร่วนซิงหว่านเอ่ย "ขอบคุณค่ะ ทางฉันไม่มีเรื่องอะไร เสี่ยวเฉินก็แค่ย้ายมาเพราะเป็นห่วงฉัน"

วันนี้ตลอดทั้งวันหลินหนานไม่ได้โทรศัพท์บอกเธอถึงปัญหาในภายหลัง น่าจะไม่ต้องการเธอแล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉิงเว่ยก็ค่อยๆเอ่ยว่า "ซิงหว่าน สุดสัปดาห์นี้คุณมีเวลาไหม งานเลี้ยงประจำปีของบริษัทพวกเราจะไปจัดที่รีสอร์ทที่อยู่ไม่ไกลจากเมืองหนานเฉิง สองวันหนึ่งคืน ผมอยากเชิญคุณไปเข้าร่วมด้วยกัน"

หร่วนซิงหว่านคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพยักหน้า "ได้ค่ะ"

เฉิงเว่ยโล่งใจ อารมณ์ก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี "วันเสาร์ตอนเช้าผมจะไปรับคุณ"

หร่วนซิงหว่านเพิ่งจะวางสายโทรศัพท์ เพ้ยซานซานก็เขยิบเข้ามาใกล้ ถามด้วยใบหน้าที่บานเป็นกระด้ง "เป็นอย่างไรๆ เฉิงเว่ยนัดเธอออกเดทใช่ไหม"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หร่วนเฉินที่อยู่อีกด้านก็มองมาเช่นกัน

หร่วนซิงหว่าน "......"

พวกเขาไม่ต้องมีปฏิกิริยาตอบสนองรุนแรงขนาดนี้จะได้ไหม

เธอเอ่ย "ไม่ใช่ออกเดท แต่ให้ฉันไปเข้าร่วมงานเลี้ยงประจำปีของบริษัทเขา"

"นี่ไม่ใช่นัดออกเดทจะเรียกว่าอะไร" เพ้ยซานซานกินแผ่นมันฝรั่งทอดกรอบ พลางเอ่ยไป "ในโอกาสแบบนี้ เธอจะต้องไปในนามแฟนสาวของเขาอย่างแน่นอน ถอยหลังออกมาหมื่นก้าวนะ แม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่แฟนสาว แต่ว่าความสัมพันธ์ก็วางอยู่ตรงนั้นแล้วแน่นอน เพียงแต่ดูว่าจะก้าวเดินต่อไปอีกก้าวเมื่อไรเท่านั้นเอง"

หร่วนซิงหว่านเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไร

หร่วนเฉินถอนสายตากลับมาพลิกหนังสือต่อ "ผมไม่มีความเห็น"

เพ้ยซานซานชูมือขึ้นเห็นด้วยทั้งสองข้าง "ฉันยิ่งไม่มีความเห็นเลย"

".....ฉันยังเวียนหัวอยู่เล็กน้อย นอนก่อนล่ะ"

หลังจากกลับไปถึงห้อง หร่วนซิงหว่านก็พาดตัวอยู่บนโต๊ะ มือก็เล่นของตกแต่งที่วางอยู่ตรงหน้าไปมา

ความจริงปัญหาเกี่ยวกับเรื่องที่เพ้ยซานซานเอ่ยพูด หร่วนซิงหว่านก็พิจารณาดูแล้วในตอนที่รับปากเฉิงเว่ย

เธอเตรียมจะเริ่มต้นใหม่ และอยากจะลองคบหากับเฉิงเว่ยดู

ดังนั้นรู้ทั้งรู้ว่าเมื่อเธอรับปากไปงานเลี้ยงนั้นหมายความว่าอะไร แต่ก็รับปากไป

แม้ว่าการก้าวออกไปจะดูเหมือนยากมาก แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องมีการเริ่มต้น

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจเสียงเบา พลิกเปิดแบบร่าง มองไปที่หน้าหนึ่งอยู่นาน หลังจากนั้นก็ค่อยๆฉีกมันออกมา และฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย โยนลงไปในถังขยะ

พอแค่นี้แล้วกัน

วันรุ่งขึ้น หร่วนชิงหว่านได้รับสายโทรศัพท์จากสถานีตำรวจ

บอกว่าหาตัวหยางกุ้ยเฟินและลูกสาวเธอพบแล้ว เพียงแต่ในตอนที่พวกเขาพบคน หยางกุ้ยเฟินก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์นอนหมดสติอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ส่วนลูกสาวของเธอก็ทำตามการบงการของคุณแม่เธอ เรื่องอื่นๆถามอะไรก็ไม่รู้ทั้งนั้น

เด็กผู้หญิงคนนั้นยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย ทั้งยังถูกบังคับให้ไปทำเรื่องแบบนั้น ดังนั้นหร่วนซิงหว่านกับหร่วนเฉินถึงไม่ได้สืบสาวเอาเรื่องต่อไปอีก

ได้ยินว่าหลังจากทางฝ่ายตำรวจสืบสวนจนได้ผลลัพธ์แล้ว เพ้ยซานซานเอ่ยว่า "ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าไม่ปกติ อุบัติเหตุทางรถยนต์เกิดขึ้นได้บังเอิญเกินไปแล้ว จะบอกว่าเบื้องหลังเธอไม่มีคนบงการนั้น ฉันไม่เชื่อจริงๆ"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยเรียบๆว่า "ต้นเหตุที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุรถยนต์ได้สืบสวนเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างปกติดี เธอข้ามถนนโดยไม่ได้ใช้ทางม้าลายถึงได้เกิดอุบัติเหตุขึ้น"

"แต่ถ้าจะพูดแบบนี้ ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผล กลับกันตัวเธอคนนั้นก็เป็นพวกอันธพาล ไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตา การข้ามถนนโดยไม่ใช้ทางม้าลายเป็นเรื่องที่เธอทำออกมาได้ นี่ก็อาจจะเรียกว่าได้กรรมตามสนองล่ะนะ"

หร่วนเฉินเอ่ย "ผมรู้สึกว่าเรื่องคงไม่ได้จบลงง่ายๆแบบนี้ หลังจากนี้ยังต้องระวังอีก"

เมื่อจบหัวข้อสนทนานี้ไป เพ้ยซานซานก็ถามต่อว่า "ซิงซิง พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์แล้วนะ เธอเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่เรียบร้อยแล้วหรือ"

หร่วนซิงหว่านมึนงงเล็กน้อย "เสื้อผ้าก็ต้องเลือกด้วยหรือ"

"แน่นอนอยู่แล้ว!" เพ้ยซานซานตบลงบนหน้าตักอย่างแรง "งานเลี้ยงประจำปีของทุกบริษัทล้วนเป็นช่วงที่สาวพราวเสน่ห์มาประชันโฉมกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเฉิงเว่ยที่ทั้งหนุ่มแน่น ยอดเยี่ยม สง่างามและมากไปด้วยทรัพย์สินเงินทองวางอยู่ตรงนั้น นั่นก็เหมือนกับปีศาจแมงมุมได้พบกับพระถังซัมจั๋งอย่างไรอย่างนั้น แทบจะทนไม่ไหวพุ่งเข้าไปกัดสักสองคำ แม้ว่าเธอจะไม่แต่งตัวก็สวยมากอยู่แล้ว แต่ยิ่งเป็นช่วงตอนนี้ ก็ยิ่งต้องป้องกันเอาไว้ให้ดีนะ!"

พูดแล้ว เพ้ยซานซานก็ผลักหร่วนซิงหว่านไปที่ห้อง และเริ่มต้นเลือกเสื้อผ้าให้เธอ

ทว่าเพ้ยซานซานเลือกอย่างไรก็ยังไม่พอใจ "เซ็กซี่ไม่พอ พวกเราออกไปซื้อชุดใหม่กันเถอะ"

หร่วนซิงหว่านรีบดึงเธอเอาไว้ "ได้แล้วๆ ฉันคิดว่าพวกนี้ก็สวยแล้ว จะว่าไป ตอนนี้ก็ดึกขนาดนี้แล้ว ห้างสรรพสินค้าปิดไปนานแล้ว"

เพ้ยซานซานถอนหายใจ "ก็ได้ ก็ทำได้เพียงเท่านี้แล้ว โชคดีที่เธอมีพื้นเพที่ดีมากพอ แม้ว่าจะคลุมร่างด้วยกระสอบก็ยังสวย"

หร่วนซิงหว่านเกาคิ้ว "ฉันอาจจะกลับมาตอนเย็นวันมะรืนนะ ถ้าหากว่าเธอรู้สึกว่าการอยู่บ้านในช่วงสุดสัปดาห์นั้นน่าเบื่อ จะไปกับฉันไหม" สองวันมานี้คิดไปคิดมาแล้ว หร่วนซิงหว่านก็รู้สึกว่าเธอไปคนเดียวนั้นมันน่ากระอักกระอ่วนเล็กน้อย

แต่เมื่อรับปากเฉิงเว่ยไปแล้วก็ไม่สะดวกที่จะกลับคำ

"ล้อเล่นอะไรกันนี่ ฉันไม่ไปเป็นก้างขวางคอหรอกนะ ฉันจะอาศัยช่วงสุดสัปดาห์นี้ไปร้านเหล้า ดูว่ามีหนุ่มหล่อหรือไม่ เธออย่าดูถูกฉันนะ ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้ตอนกลางคืนฉันก็ไม่กลับเหมือนกัน"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เพ้ยซานซานหาว "ฉันกลับห้องแล้ว เธอก็นอนเร็วหน่อยเถอะ นอนเพื่อเพิ่มความสวย พรุ่งนี้ก็ช่วงชิงการเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดตรงหน้าเฉิงเว่ยมาให้ได้!"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ฉันไม่ใช่หลอดไฟนะ"

"แม้ว่าเธอจะไม่ใช่หลอดไฟ แต่เธอสะดุดตายิ่งกว่าหลอดไฟนะ"

"....พอได้แล้วล่ะ ถ้ายังพูดอีกจะเกินไปแล้ว"

รอจนเพ้ยซานซานไปนอนแล้ว หร่วนซิงหว่านถึงได้ออกจากห้องนอน

ภายในห้องรับแขก หร่วนเฉินกำลังเก็บข้าวของของตัวเอง

หร่วนซิงหว่านเทน้ำแก้วหนึ่ง "เสี่ยวเฉิน นายจะไปแล้วหรือ"

หร่วนเฉินพยักหน้า "นี่ก็ดึกแล้ว"

"ได้ ไปนอนเถอะ"

หลังจากหร่วนเฉินเดินไปถึงหน้าประตูแล้ว ก็วนกลับมายืนตรงหน้าหร่วนซิงหว่าน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งถึงได้ถามว่า "พี่ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม"

หร่วนซิงหว่านไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเขา จึงวางแก้วน้ำลง พลางเอ่ยว่า "ตัดสินใจอะไรหรือ"

"คบกับเฉิงเว่ย"

ผ่านไปไม่กี่วินาที หร่วนซิงหว่านถึงได้ยิ้มออกมาบางๆ พลางเอ่ยว่า "ไม่ใช่ตัดสินใจจะคบ เพียงแค่อยากจะคบหาสักหน่อย ดูว่าเหมาะสมหรือไม่ ถ้าหากว่าเหมาะสมก็น่าจะคบนะ ถ้าไม่เหมาะสมก็สามารถ...."

หร่วนเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย "พี่ชอบเขาไหม"

หร่วนซิงหว่านขยับปาก ตอบคำถามไม่ออกไปชั่วขณะ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถึงได้เอ่ยว่า "เสี่ยวเฉิน ความจริงแล้วสิ่งที่เรียกว่าความชอบ ไม่ใช่บอกว่ามีก็มีได้ ถ้าหากรู้สึกว่าทุกด้านล้วนเหมาะสม ความรู้สึกก็ค่อยๆเกิดขึ้นได้เช่นกัน"

"ความรู้สึกแบบนั้นไม่ใช่ความชอบหรอก"

หร่วนซิงหว่านก้มหน้า มือกำแก้วที่ถือเอาไว้แน่น โดยไม่พูดอะไร

หร่วนเฉินเอ่ยต่อว่า "แม้ว่าผมจะหวังให้พี่ได้พบกับคนที่จริงใจและดีต่อพี่สักคน แต่ผมยังหวังว่าพี่จะสามารถอยู่ด้วยกันกับคนที่ตัวเองชอบได้มากกว่า ไม่จำเป็นต้องเป็นเฉิงเว่ยเท่านั้น"

"เสี่ยวเฉิน....."

หร่วนเฉิน "พี่ยังชอบโจวฉือเซินอยู่ใช่ไหม"

หร่วนซิงหว่านค่อยๆเอ่ยว่า "นี่ก็ดึกแล้ว นอนเถอะ"