สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 258

หลังจากเห็นข่าวบนอินเทอร์เน็ต เหลียงซือซือถึงกับอึ้งไป เธอคิดไม่ถึงว่าสตูดิโอของหร่วนซิงหว่านจะมีหลักฐานยืนยัน บวกกับอิทธิพลของสวี่วาน เธอถึงกับสติแตก และรีบหยิบมือถือโทรหาหลินจืออี้

เหลียงซือซือรีบพูดว่า "คุณหลิน ทำไมไม่เหมือนกับที่คุณพูดเลย ทำไมพวกเธอถึงมีหลักฐานในมือล่ะ"

หลินจืออี้พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "แค่ทำให้กลัวเท่านั้น ถ้าเธอเชื่อจริง ก็เท่ากับว่าเธอหลงกลแล้ว"

ถึงเธอพูดเช่นนี้ แต่เหลียงซือซือก็ยังไม่ค่อยวางใจ "แล้วถ้าเกิดเธอมีหลักฐานขึ้นมาจริงๆ ล่ะ"

"เรื่องนี้ง่ายมาก เธอเป็นแค่ผู้บริโภคที่ได้รับสิทธิคุ้มครองตามปกติเท่านั้น ถึงฝั่งนั้นจะมีหลักฐานจริง เธอแค่แถลงขอโทษก็จบ ไม่ว่ายังไง สินค้ามาจากสตูดิโอของฝั่งนั้น คนพวกนั้นมีหน้าที่ต้องรับผลที่ตามมา"

เมื่อได้ยินดังนั้น เหลียงซือซือถึงกับโล่งอก หลินจืออี้พูดถูก ถึงเรื่องนี้ชาวเน็ตจะกลับลำ แต่ปัญหาเกิดจากสตูดิโอของหร่วนซิงหว่าน เธอจำเป็นต้องทำเพียงแค่ยืนยันว่าของเป็นแบบนี้เท่านั้น

ผ่านไปครู่หนึ่ง เหลียงซือซือพูดว่า "คุณหลิน แล้วละครที่คุณรับปากฉัน จะได้เซ็นสัญญาเมื่อไร"

หลินจืออี้พูดว่า "สัญญาเซ็นเมื่อไรก็ได้ แต่ฉันว่ารอให้เรื่องเรียบร้อยก่อน ค่อยมาคุยรายละเอียดกัน ถึงจะมีความหมายสักหน่อย เธอว่าไง"

เหลียงซือซือเข้าใจที่เธอจะสื่อ หลังจากทำสำเร็จ แน่นอนว่าเธอต้องได้รับผลประโยชน์ แต่ถ้าไม่สำเร็จ เธอก็ไม่ได้อะไรสักอย่าง

เหลียงซือซือพูดอีกว่า "คุณหลินวางใจได้เลย ฉันโทรไปแจ้งสมาคมผู้บริโภคแล้ว อีกไม่นานสตูดิโอของเธอจะถูกปิด เพื่อทำการตรวจสอบ เมื่อถึงตอนนั้น ทีมของฉันจะเรียกความสนใจจากชาวเน็ต ทุกคนจะได้รู้สึกว่าเธอโดนจับเพราะขายของปลอมจริงๆ"

"ได้ งั้นเรื่องนี้เธอก็จัดการเลย"

หลังจากวางสาย หลินจืออี้ยกยิ้มมุมปาก และมองไปข้างหน้าด้วยสายตาเยือกเย็น

ขณะนั้น เธอได้ยินเสียงคนใช้ ดังมาจากข้างนอกเบาๆ "คุณท่านกลับมาแล้ว"

ตามมาด้วยเสียงประตูห้องหนังสือถูกเปิดออก

หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง หลินจืออี้เก็บมือถือ และเดินไปเคาะประตูห้องหนังสือ

ไม่นาน เสียงของหลินจื้อหย่วนดังขึ้นมาว่า "เข้ามา"

หลินจืออี้ผลักประตูเบาๆ "พ่อ หนูอยากคุยกับพ่อ"

หลินจื้อหย่วนนั่งอยู่ที่โต๊ะ เขาเก็บนาฬิกาพกลงในลิ้นชัก "ลูกจะพูดเรื่องการหมั้นหมายกับตระกูลโจวใช่ไหม"

หลินจืออี้พยักหน้า แล้วพูดว่า "ตอนนี้อำนาจของตระกูลโจว อยู่ในมือโจวฉือเซิน ถึงหนูจะหมั้นกับพี่จู้นเหนียนจริง ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้"

"ลูกเข้าใจผิดแล้วจืออี้ อำนาจของตระกูลโจวในเมืองหนานเฉิง เรียกได้ว่ามั่นคง ไม่สั่นคลอน ถึงไม่มีโจวฉือเซิน ก็ไม่ควรประมาทตระกูลโจว ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนโจงเสียนไม่ธรรมดา แต่โจวจู้นเหนียนเป็นคนอ่อนโยน มีมารยาท ลูกอยู่กับเขา ไม่มีทางโดนเอาเปรียบหรอก"

"แต่หนู......"

"จืออี้ แค่ลูกแต่งกับโจวจู้นเหนียน มีลูกภายในเวลาหนึ่งปี พ่อรับรองได้ว่าตระกูลหลินกับตระกูลโจว จะกลายเป็นของเด็กคนนั้นทั้งหมด"

การมีอยู่ของโจวฉือเซิน ไม่ว่าจะกับเขา หรือตระกูลโจว ล้วนเป็นอันตรายทั้งนั้น ดังนั้นเขาจึงร่วมมือกับท่านใหญ่โจว

ส่วนด้านตระกูลโจว ไม่ว่าตอนนี้จะแลกด้วยอะไร ก็ต้องแย่งชิงอำนาจมาจากมือของโจวฉือเซินให้ได้

หลินจืออี้ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า "แต่ถ้าไม่มีล่ะ"

หลินจื้อหย่วนมองเธอ "จืออี้ บนโลกใบนี้ ไม่มีเรื่องที่อยากทำ แล้วทำไม่ได้หรอก"

"แต่หนูไม่อยากแต่งกับพี่จู้นเหนียน พ่อก็รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นยังไง หลายปีก่อนหน้านี้ ที่ไม่ให้หนูแต่งกับเขา ก็เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ"

"ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว"

หลินจืออี้พูดอย่างไม่เข้าใจ "พ่อ หนูไม่รู้ว่าทำไมพ่อถึงตัดสินใจกะทันหันแบบนี้ หนูรับไม่ได้เหมือนกัน"

ตั้งแต่เล็กจนโต หลินจื้อหย่วนไม่เคยบังคับเธอ

อีกทั้งตอนนี้หลินจืออี้ยังไม่เต็มใจ เธอไม่เชื่อว่าโจวฉือเซินจะกลับมาคืนดีกับหร่วนซิงหว่าน

เธอจะทนดูพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน แต่ตัวเองกลับไม่มีความสุขได้ยังไง

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง หลินจื้อหย่วนพูดว่า "จืออี้ มีบางเรื่องที่พอยังไม่บอกลูก แต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว ถึงเวลาที่ต้องบอกความจริง"

ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไร

หลินจื้อหย่วนลุกขึ้นช้าๆ หยิบกล่องออกมาจากช่องบนชั้นหนังสือ และยื่นรูปในกล่องให้หลินจืออี้ เป็นรูปภาพของคนสองคน

หลินจืออี้ถามอย่างสงสัย "นี่คือ......"

หนึ่งในผู้ชายในภาพ น่าจะเป็นหลินจื้อหย่วนตอนหนุ่ม

ส่วนผู้ชายอีกคนหนึ่ง เธอกลับไม่เคยเห็นมาก่อน

หลินจื้อหย่วนเดินมาที่หน้าต่าง แล้วพูดช้าๆ "ผู้ชายอีกคนในภาพ เป็นน้องแท้ๆ ของพ่อเอง"

หลินจืออี้อึ้งไป "ทำไมหนูไม่เคยเห็นเขาเลย"

"เพราะเขาตายไปตั้งแต่เมื่อยี่สิบปีก่อน ตายในเหตุการณ์ระเบิด" หลินจื้อหย่วนยืนหันหลังให้ สีหน้าของเขา ยากที่จะคาดเดาได้ "ในเหตุการณ์ระเบิดครั้งนั้น ไม่ได้มีแค่เขาที่ตาย ยังมีภรรยาและลูกสาวเขาด้วย"

"ทำไมถึงมีเหตุระเบิดรุนแรงแบบนี้ล่ะคะ"

หลินจื้อหย่วนหัวเราะ "นั่นเป็นเพราะ เขาต้องการให้พ่อตาย"

หลินจืออี้อึ้งไป คิดไม่ถึงว่าจะได้คำตอบเช่นนี้ "งั้นแผลโดนลวกบนคอพ่อ ก็เพราะเหตุการณ์นี้เหรอคะ"

หลินจื้อหย่วนพยักหน้า "ตอนแรกพ่อคิดว่าเรื่องนี้จะจบไปตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้ว จนกระทั่งก่อนหน้านี้ พ่อพบว่า ลูกสาวเขายังไม่ตาย แถมยังกลับมาด้วย"

"เธอ......"

หลินจื้อหย่วนหรี่ตาลง แล้วหันมาพูดว่า "คนนั้นก็คือ ภรรยาเก่าของโจวฉือเซิน"

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินจืออี้เบิกตาโต สีหน้าของเธอไม่อยากจะเชื่อ

"แต่พ่อของหร่วนซิงหว่านเป็นผีพนันไม่ใช่เหรอคะ ตอนนั้นยัง....."

ขายเธอให้มู่สื้อ ไม่งั้นหร่วนซิงหว่านคงไม่เจอกับโจวฉือเซินหรอก

หลินจื้อหย่วนพูดต่อ "ต่อมาพ่อไปสืบและพบว่า แม่ของเธอไม่ได้ตาย แต่เพราะต้องการหนีความรับผิดชอบ หลังจากเหตุการณ์ระเบิด จึงปิดบังชื่อเอาไว้ และแต่งงานใหม่เท่านั้น"

"งั้นแสดงว่า ระเบิดที่เล่นงานพ่อในตอนนั้น เธอมีส่วนรู้เห็นเหรอคะ"

"อย่างน้อยเธอก็รู้" หลินจื้อหย่วนพูดต่อ "ตอนนั้น พ่อรับช่วงดูแลตระกูลหลิน ส่วนเขาจ้องแต่จะเอาหุ้นของพ่อ จึงวางแผนนี้ขึ้นมา แต่คิดไม่ถึงว่าจะกลับกลายเป็นการทำลายครอบครัวตัวเอง"

หลินจืออี้พูดว่า "พ่อกังวลว่าหร่วนซิงหว่านจะเหมือนพ่อของเธอ มาพร้อมจุดประสงค์ จึงอยากแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลโจวใช่ไหม"

"ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ แค่พูดตามสถานการณ์ พ่อจะชะล่าใจไม่ได้ ชีวิตพ่อไม่สำคัญ แค่โชคดีรอดมาเมื่อยี่สิบปีก่อนเท่านั้น แต่พ่อเป็นห่วงลูก จึงรับปากเรื่องหมั้นหมายของลูกกับโจวจู้นเหนียนโดยพลการ"