สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 264

โจวฉือเซินขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ "ส่งรูปของโจวอานอานไปรูปหนึ่ง เตือนพวกเขาว่า ถ้ายังมีครั้งต่อไป ทางเราจะส่งนิ้วมือไปให้พวกเขานิ้วหนึ่ง"

หลินหนานตอบรับ "ครับผม"

หลังจากที่หลินหนานออกไปจากห้องทำงาน โจวฉือเซินก็หยิบมือถือออกมา นิ้วเคาะไปที่หัวเข่าเบาๆ หลังจากนั้นไม่กี่นาที ก็ได้ส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มเพื่อนอย่างที่ไม่ค่อยได้พบเห็นนัก

[ไปฉลองปีใหม่ที่บ้านแฟนครั้งแรก ต้องเตรียมของขวัญอะไรบ้าง?]

เจียงย่านคอมเม้นว่า "จีบติดแล้วเหรอ? นายถึงได้มาบอกว่าแฟนๆๆ แบบนี้ ระวังจะโดนตบหน้านะ"

สวี่วานคอมเมนต์ว่า "ฉันคิดว่าการที่นายไม่ไป มันก็คือของขวัญที่ดีที่สุดแล้วล่ะ......"

โจวฉือเซินรู้สึกว่าสองคนนี้กวนโอ้ย จึงได้ดึงเข้าไปในแบล็กลิสต์เลย

เขาเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้คำตอบอะไรดีๆ อยู่แล้ว มันก็ถือเป็นการแจ้งให้หร่วนซิงหว่านได้รู้ล่วงหน้า พอถึงเวลาเธอจะได้ไม่ต้องหาเหตุผลมาอีกมากมาย

ในอีกด้านหนึ่ง ตอนที่หร่วนซิงหว่านเห็นข้อความนี้ เธอก็ตกใจจนมือถือแทบหล่นลงพื้น

อิตาบ้านี่ช่างหน้าด้านจริงๆ ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจแบบนั้นมาจากไหน

เฟ้ยซานซานเห็นหร่วนซิงหว่านที่กำลังทำหน้าสับสนอยู่ จึงเกิดอยากรู้แล้วพุ่งเข้ามาทันที "ดูอะไรอยู่เหรอ?"

จากนั้น เธอก็เป็นกลุ่มเพื่อนของโจวฉือเซิน

เฟ้ยซานซาน "......ฮ่าฮ่า พรุ่งนี้เขาก็ได้รู้แล้วว่าอะไรคือการลงมืออย่างเหี้ยมโหด"

ถ้าเฟ้ยซานซานมีวีแชทของโจวฉือเซินละก็ เธอคงจะทักไปหาเขา แล้วบอกว่า "แฟนของคุณจะไปฉลองปีใหม่ที่บ้านของคนอื่น ความรักของคุณได้เปลี่ยนสีไปแล้ว"

หร่วนซิงหว่านวางมือถือลง รู้สึกว่าความหมายของการมีชีวิตอยู่ได้หายไปชั่วขณะ

เฟ้ยซานซานปอกส้มลูกหนึ่ง ยื่นส้มครึ่งลูกให้เธอ "เธอจะบอกอิตาบ้านั่นล่วงหน้าสักหน่อยมั้ย ทางที่ดีก็ให้เขาได้เตรียมใจไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้เกิดมาถึง เขาจะยิ่งโกรธเอานะ"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างอ้ำๆ อึ้งๆ ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ "ถ้า......ถ้าฉันไปพูดกับเขา มันก็ไม่เท่ากับว่าฉันเป็น......อันนั้นของเขาแล้วเหรอ"

อิตาบ้านี่วันๆ ไม่ทำอะไร เอาแต่สร้างปัญหาให้คนอื่นอยู่เรื่อยเลย

เฟ้ยซานซานคิดแล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ จึงได้ถอนหายใจตามไปด้วย "งั้นก็ช่วยไม่ได้ ดีจริงๆ เลย ฉันเองก็อยากตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้จะเลือกใครแบบนี้บ้างจัง"

หร่วนซิงหว่าน "......"

อาบน้ำเสร็จก็กลับเข้าห้อง หร่วนซิงหว่านนอนอยู่บนเตียง พลิกไปพลิกมายังไงก็นอนไม่หลับ ไม่ว่าจะคิดยังไงก็ยังรู้สึกรำคาญ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จู่ๆ เธอก็ลุกขึ้นมานั่ง คลำหามือถือที่อยู่บนหัวเตียง ค้นหาเบอร์โทรของโจวฉือเซิน แต่ก็ยังคงลังเลอยู่ดี และไม่ได้กดโทรออกไปสักที

ทันใดนั้นเอง มือถือในมือก็ได้สั่นขึ้นมา

ทำเอาหร่วนซิงหว่านตกใจจนสะดุ้ง

เธอก้มหน้าลงไปดู ชื่อของอิตาบ้าก็ได้ปรากฏอยู่บนหน้าจอ

ระหว่างที่ตกอยู่ในอาการสะลึมสะลือนั้น เธอยังคิดว่าเมื่อกี้ตัวเองได้กดโทรออกไปซะอีก

หร่วนซิงหว่านกำมือถือไว้ ผ่านไปหลายวิถึงค่อยๆ รับสาย "ดึกดื่นขาดนี้แล้ว ประธานโจวมีธุระอะไรเหรอคะ?"

โจวฉือเซินพูดเสียงเบาๆ ว่า "นอนแล้วเหรอครับ?"

"ถูกประธานโจวทำให้ตื่นแล้วค่ะ"

"ตื่นแล้วก็ดี ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณครับ"

พอหร่วนซิงหว่านได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกรำคาญ จึงได้ตอบไปตามสัญชาตญาณว่า "ฉันรู้เรื่องแล้วค่ะ"

อีกด้านของสาย โจวฉือเซินเงียบไปสองวิ "รู้เรื่องอะไรเหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่านพูดย้ำไปอีกที "ฉันรู้แล้วค่ะว่าคืนพรุ่งนี้ประธานโจวจะมาที่บ้านฉันโดยที่ไม่ได้รับเชิญ ดังนั้นประธานโจวไม่ต้องโทรมาเตือนฉันตอนดึกก็ได้ค่ะ"

โจวฉือเซินขำออกมาเบาๆ "ผมบอกว่าผมจะไปบ้านแฟน คุณเป็นแฟนผมเหรอครับ?" หร่วนซิงหว่าน "......"

ชะล่าใจเกินไป อิตาบ้าขุดหลุมให้เธอกระโดดลงไปอีกแล้ว!

พอเห็นว่าเธอไม่พูดอะไร โจวฉือเซินจึงได้พูดต่อว่า "ผมไม่ได้จะคุยเรื่องนี้"

"แล้วประธานโจวจะคุยเรื่องอะไรคะ?"

"คืนพรุ่งนี้ ผมจะพาคุณไปสถานที่หนึ่ง"

"ที่ไหนคะ?"

"ไปถึงคุณก็จะรู้เอง คุณจะต้องชอบมันแน่นอนครับ"

หร่วนซิงหว่านครุ่นคิดไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดไปว่า "ประธานโจวคะ พรุ่งนี้ฉันมีธุระ คุณกลับไปฉลองปีใหม่ที่บ้านคุณเถอะค่ะ ถ้าไม่ได้จริงๆ คุณก็ไปหาน้าสวี่ก็ได้" น้ำเสียงของโจวฉือเซินแทบจะบึ้งตึงแล้ว "ธุระอะไร"

"ก็......มีธุระไงคะ ฉันไม่ต้องรายงานให้ประธานโจวรู้ก็ได้มั้งคะ ใครบ้างที่ไม่มีความลับ?"

"ทุกครั้งที่คุณบอกว่ามีธุระ นอกจากจะไปกับเฉิงเว่ยแล้ว ยังมีเหตุผลอื่นอีกเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านรู้สึกหงุดหงิดกับน้ำเสียงที่กดดันของเขา จึงได้ถามกลับไปว่า "ไม่ว่าฉันจะไปกับใคร ฉันก็ไม่ได้ทำผิดกฎหมายอะไรสักหน่อย แล้วประธานโจวมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของฉันอย่างนั้นเหรอคะ?"

โจวฉือเซินไม่ชอบใจ "แล้วทำไมผมถึงจะยุ่งเรื่องของคุณไม่ได้ล่ะครับ?"

หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่ามันน่าขัน "ประธานโจวคงไม่คิดว่า ที่คุณบอกว่าฉันเป็นแฟนของคุณ แล้วฉันก็จะเป็นแฟนของคุณจริงๆ ใช่มั้ย? ผู้พิพากษาที่อยู่ในศาลยังตั้งถามผู้ต้องหาเลยว่ายอมรับข้อกล่าวหามั้ย ทำไมพอเป็นประธานโจว กลับเป็นคุณที่ตัดสินใจคนเดียวล่ะคะ"

"อยู่ดีๆ คุณจะเอาตัวเองไปเทียบกับนักโทษทำไมเนี่ย"

"ฉัน......"

หร่วนซิงหว่านถูกคำพูดที่ไม่หนักไม่เบาของเขาทำเอาแทบสำลักเลย ไม่อยากสนใจเขาแล้ว จึงได้วางสายไปเลย

เธอไม่ควรใจดีไปบอกให้เขารู้เลย ปล่อยให้อิตาบ้านั่นมาเสียเที่ยวสักครั้งมันก็สะใจดีออก!

หร่วนซิงหว่านนอนลงบนเตียงอีกครั้ง เอาผ้าห่มมาคลุมหัว ปิดตาแล้วนอนหลับไป

......

เนื่องจากคืนนี้ต้องกลับบ้านกับเฉิงเว่ย หร่วนซิงหว่านจึงได้ตื่นมาทำอาหารตอนเช้า ตั้งใจจะกินมื้อเที่ยงกับเฟ้ยซานซานและหร่วนเฉินสักหน่อย

พอถึงตอนสิบเอ็ดโมง หร่วนซิงหว่านก็ได้ยินเสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้น สัญญาณเตือนดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน คงไม่ใช่อิตาบ้านนั่นมาหรอกนะ?

เฟ้ยซานซานที่ออกมาจากห้องน้ำพอดี จึงตั้งใจจะเดินไปเปิดประตู แต่ไม่นึกเลยว่าจะได้เห็นDanielจากทางวิดีโอโฟน

เฟ้ยซานซานขมวดคิ้วอย่างแรง "เขามาทำอะไรที่นี่เนี่ย?"

หร่วนเฉินเดินเข้ามาพูด "ผมเป็นคนเชิญเขามาเองครับ"

"......" เด็กคนนี้ไปอยู่กับเขาหลายวันจนผูกพันกันไปแล้วเหรอ

หร่วนเฉินพูด "เมื่อวานผมเจอเขาในลิฟต์ เขาบอกเขายังอยู่ที่นี่คนเดียว ผมเลยถามไถ่เขาดู"

เฟ้ยซานซาน "ถึงจะอยู่คนเดียวเขาก็ยังสามารถกินอาหารกระป๋องอย่างมีความสุขได้เลย เออจริงด้วย ไม่แน่วันนี้อาจจะเป็นวันอดอาหารตามความเชื่อทางศาสนาพุทธของเขาก็ได้"

หร่วนเฉิน "......"

หลังจากที่เฟ้ยซานซานเปิดประตูออก เธอก็หันหลังแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง

คำกล่าวทักทายของDanielยังไม่ทันได้พูดออกจากปาก ก็เห็นแค่แผ่นหลังของเธอแล้ว เขาจึงได้ถามไปอย่างไม่เข้าใจว่า "เธอเป็นอะไรเหรอ?"

หร่วนเฉินตอบ "ไม่มีอะไร สงสัยอารมณ์ไม่ดีมั้งครับ"

Danielเลิกคิ้วขึ้นมาทีหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากที่Danielนั่งลงบนโซฟาแล้ว หร่วนเฉินก็เดินเข้าไปในห้องครัว หร่วนซิงหว่านจึงได้กระซิบถามไปว่า "นี่แกจะเรียกเขามาทำไม? แกไม่รู้รึไงว่าพี่ซานซานกับเขา......"

"ไม่เป็นไร พี่ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก"

หร่วนซิงหว่านดึงสายตากลับ "จะว่าไปแล้ว พี่ยังไม่ได้ถามแกเลย เมื่อคืนแกไปไหนมากันแน่ ไม่ได้มีเรื่องอะไรใช่มั้ย"

"ก็แค่เจอเพื่อนคนหนึ่ง ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก เห็นว่าน้ำเสียงของหร่วนเฉินนั้นจริงจัง ไม่เหมือนคนที่กำลังโกหก จึงไม่ได้ถามอะไรต่อ

หร่วนเฉินเลยถามต่อไปว่า "ผมได้ยินพี่ซานซานบอกว่า คืนนี้พี่จะไปบ้านของเฉิงเว่ยเหรอ?" หร่วนซิงหว่าน "......"

ผู้หญิงปากมากคนนั้น!

หร่วนซิงหว่านตอบ "ก็แค่ให้ความช่วยเหลือเขาทีหนึ่ง มันไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดหรอก"