สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 29

บทที่ 29 ประธานโจวของเราเห็นดีเห็นงามในตัวคุณหร่วนเป็นอย่างมาก

ขอร้องเขาละอย่ายื่นมือเข้ามาปกป้องความรักในตอนที่เซิ่งกวางกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขันนี้อีกเลย

พอโจวฉือเซินได้ยิน สายตาก็ตกไปที่ตัวหร่วนซิงหว่าน “ไม่สบายตรงไหน เดี๋ยวผมตามหมอมา”

หร่วนซิงหว่านพยายามฝืนเปิดปากพูดขึ้น “ฮา ฮา ฉันแกล้งน่ะ”

โจวฉือเซินพูดไม่ออก “……”

เพ้ยซานซานก็พูดไม่ออก “……”

หลินซือเองก็พูดไม่ออก “……”

โจวฉือเซินเหมือนกับว่าจะไม่ยอมปล่อยไปเพียงเท่านี้ จับมือข้อเรียวเล็กขาวผ่องของเธอไว้ แล้วก็ลากคนมาที่ห้องพักผ่อนที่อยู่ข้าง ๆ

หลินซือตกตะลึง “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

รอยยิ้มของเพ้ยซานซานยิ่งนิ่งค้างไปมากขึ้น “นี่ก็คืออะไรนะ……มีความเกี่ยวพันทางความรู้สึกบางอย่าง”

ในห้องพักผ่อน หร่วนซิงหว่านใช้แรงชักมือออกมา “ประธานโจววางใจเถอะ เงินที่ฉันติดคุณไว้ เดี๋ยวงานแฟชั่นโชว์จบก็จะคืนให้คุณเลย จะไม่ให้เสียเวลาแม้แต่นาทีเดียวแน่”

เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องวิ่งมาเตือนเธอหลังเวทีเป็นพิเศษตอนช่วงกลางงานหรอก

ทำไมเมื่อก่อนถึงได้ไปรู้ว่าผู้ชายชาติหมาคนนี้จะคิดเล็กคิดน้อยขนาดนี้นะ

หนึ่งเดือนที่พูดกันไว้ เขาแทบจะแขวนนาฬิกาไว้อันหนึ่งแล้วตั้งเวลามาทวงเงินกับเธอเลย

“ผมไม่ได้……” โจวฉือเซินนื่งไปครู่หนึ่ง คิ้วคมที่สวยงามขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “คุณไปเอาเงินมาจากไหน”

“ยังไงก็ไม่ได้ไปขโมย ไปปล้น หรือไปหลอกใครมาหรอก ใช้ความสามารถของฉันหามาทั้งนั้น”

พอเห็นเธอพูดจาแน่วแน่ขนาดนี้ โจวฉือเซินก็อารมณ์ขึ้นมาเลย และหัวเราะแล้วพูดขึ้น “คุณมีความสามารถในการหาเงินขนาดนี้ ทำไมตอนนั้นยังต้องมาบีบบังคับให้ผมแต่งงานกับคุณด้วยล่ะ”

หร่วนซิงหว่านเม้มปากเข้าหากันเล็กน้อย ผ่านไปครู่หนึ่งค่อยพูดขึ้นว่า “ขอโทษ”

พอเห็นสีหน้าที่ขาวซีดกว่าเมื่อกี้หลายเท่าของเธอแล้ว โจวฉือเซินก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย “ตกลงไม่สบายตรงไหน”

“ไม่มีอะไร” หร่วนซิงหว่านเปิดปากพูดขึ้นอย่างผ่าน ๆ “อาจจะเป็นเพราะว่าไม่เคยเดินแฟชั่นโชว์มาก่อน ก็เลยตื่นเต้นเล็กน้อย พอฉันตื่นเต้นมาก ๆ ก็เลยอยากจะคลื่นไส้อาเจียน พอผ่านไปแล้วก็ดีขึ้นเองแหละ”

เธอพูดไปแล้ว แล้วก็พูดรับประกันขึ้นอีกว่า “แต่ว่าประธานโจววางใจได้ค่ะ นี่ไม่ได้กระทบต่อการที่ฉันจะคืนเงินให้คุณหรอก”

โจวฉือเซินเลิกสนใจคำพูดประโยคหลังของเธอไปเลย “ใครให้คุณขึ้นไปเดิน”

“เกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้นกะทันหัน มีนางแบบคนหนึ่งไม่สบายไปโรงพยาบาลแล้ว ฉันก็เลยต้องขึ้นไปเดินแทนก่อน”

“พวกเขาไม่มีนางแบบแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ คุณเป็นแค่นักออกแบบนะ”

มุมปากของหร่วนซิงหว่านกระตุกเล็กน้อย “ใช่ค่ะ ฉันเป็นแค่นักออกแบบ ไม่ใช่ประธานโจวซะหน่อย ที่สามารถทำเป็นไม่มีอะไรอยู่ในสายตาและไม่เห็นใจผู้อื่น”

โจวฉือเซินเงียบขรึมไปสองวินาที “ดูท่าคุณคงจะแกล้งจริง ๆ แล้วล่ะ”

“อาการดีขนาดนี้ ผมไม่เห็นว่าคุณจะไม่สบายตรงไหน”

“สายตาที่แหลมคมของประธานโจว โดนฉันมองออกอีกแล้วนะคะ”

ความอดทนของโจวฉือเซินหมดไปแล้วจริง ๆ แล้วเขาก็จากไปเลย

หลังจากที่เขาจากไปไม่ถึงสองนาที หลินซือก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้จัดการส่วนตัวของสวี่วาน บอกว่าพวกเขาได้ยินมาว่าหลังเวทีเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นนิดหน่อย การเดินแบบอีกสองรอบที่เหลือ ถ้ามีความต้องการละก็ สวี่วานสามารถมาเดินแทนให้ได้

ถึงแม้ว่าสวี่วานจะเกิดมาจากการเป็นนักแสดง แต่ว่าหลายปีมานี้กลับไปเป็นแขกรับเชิญให้ของแบรนด์แฟชั่นดังเป็นประจำ โชว์ที่เคยดูมานับแล้วก็เป็นร้อยโชว์ได้ และที่สำคัญความคุ้นเคยและการควบคุมบนเวทีของเธอก็ไม่ใช่สิ่งที่นางแบบทั่วไปจะสามารถเทียบได้

เมื่อคำนึงถึงสภาพของหร่วนซิงหว่านในตอนนี้แล้ว หลินซือก็แทบจะตอบรับไปอย่างไม่มีความลังเลเลย

และแล้วสวี่วานก็โดนให้ขึ้นเวทีไปแบบฉุกละหุกแบบนี้เลย

และอย่างรวดเร็ว พนักงานของเซิ่งกวางก็ระเบิดอีกครั้งหนึ่งแล้ว

“ประธานโจวนี่ถึงกับทำถึงขั้นนี้เพื่อซูซือเวยเลยเหรอ นั่นมันคือสวี่วานเลยนะ ราชินีแห่งวงการทั้งสองแขนง ถึงกลับมาช่วยเราเดินแฟชั่นโชว์ เฮ้อ……ไม่พูดแล้ว”

“ความรักนี้สะเทือนทั้งฟ้าดิน นี่มันคือจะไม่ให้ฉันไม่จิ้นไม่ได้แล้ว”

“เธออย่าพูดนะ โดนล้างสมองมานานขนาดนี้ เริ่มรู้สึกจริง ๆ แล้วว่าพวกเขามีกลิ่นอายแบบนั้นแล้ว”

หลินซืองงไปเลย “…..?”

หลินหนานสรุปอย่างได้ใจความขึ้นว่า “ประธานโจวของเราเห็นดีเห็นงามในตัวคุณหร่วนเป็นอย่างมาก”

“ผมไม่ค่อยเข้าใจ……คนที่ประธานโจวจะดันไม่ใช่ซูซือเวยหรอกเหรอ”

ถึงแม้ว่าเมื่อไม่นานมานี้ที่หลังเวทีโจวฉือเซินจะลากตัวหร่วนซิงหว่านไป แต่ว่าแค่จุดเล็ก ๆ นี้ก็ไม่ได้ขัดต่อความรุ่งโรจที่โจวฉือเซินสร้างขึ้นมาเพื่อซูซือเวยในช่วงที่ผ่านมานี้ได้

แล้วถึงแม้ว่าเขากับหร่วนซิงหว่านจะมีอะไรกันขึ้นมาจริง ๆ ก็แค่สามารถยืนยันได้ว่าเขาเป็นผู้ชายชาติหมาคนนี้เหยียบเรือสองลำอยู่ก็เท่านั้น คราวนี้กลายมาเป็นหลินหนานที่มีเครื่องหมายคำถามเต็มทั้งใบหน้า “ประธานโจวไปดันซูซือเวยตั้งแต่ตอนไหนกัน?”

หลินซือขมวดคิ้วขึ้น “ส่งทีมประชาสัมพันธ์ป้ายทองของโจวซื่อกรุ๊ปออกมาใช้ และมอบของขวัญให้พนักงานของสำนักพิมพ์เรา งานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้จะเลือกคนที่ทำงานได้ดีมากออกมาสนับสนุนเต็มที่ หรือว่าทั้งหมดนี้ไม่ได้เพื่อปูทางให้กับซูซือเวยเหรอ?”

“……”

หลินหนานเงียบขรึมไปนานถึงค่อย ๆ ยอมรับความจริงที่โดนบิดเบือนไปนี้ได้ แล้วเขาก็ถามขึ้นอย่างขัดแย้งว่า “พวกคุณ……ทั้งสำนักพิมพ์ต่างก็คิดกันแบบนี้เหรอ?” แน่นอนว่าทั้งสำนักพิมพ์ก็รวมไปถึงคุณผู้หญิงด้วย

หนทางที่เขาพยายามเพื่อให้ประธานโจวหน้าแตก ที่ใช้ทั้งสมองคิดวางแผนออกมา กลับกลายเป็นช่วยสร้างหนทางให้กับคนอื่น

ถ้าเกิดว่าประธานโจวรู้เรื่องพวกนี้เข้าละก็ อาจจะกระทืบเขาลงดินไปเลยก็ได้

หลินซือถามกลับอย่างไม่เข้าใจ “ไม่งั้นล่ะ”

พอเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร หลินซือก็ถอนหายใจออกมาทีหนึ่ง “อ๋อ ใช่แล้ว ถึงแม้ว่าสุดท้ายคนที่โจวซื่อกรุ๊ปตัดสินใจสนับสนุนจะคือRuan เธอก็ไม่มีทางยอมรับความหวังดีในครั้งนี้ได้หรอก”

“ทำไมล่ะ”

ไม่รู้ว่าโจวฉือเซินเดินผ่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่

หลินซือพูดขึ้นว่า “เมื่อวันก่อนRuan เพิ่งเซ็นสัญญากับสำนักพิมพ์ใหม่ไป เซ็นไปสิบปี เงื่อนไขของสัญญาก็มีบ้างเล็กน้อย……”

หลินซือไม่ได้พูดให้ชัดเจน ในเมื่อนี่เป็นเรื่องภายในของสำนักพิมพ์ของพวกเขาเอง

และที่สำคัญสัญญาฉบับนี้ก็สามารถพูดได้ว่าเป็นหนังสือกู้ยืมที่โหดเหี้ยม พูดออกไปก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

เริ่มตั้งแต่ที่เซ็นสัญญาแล้วไปจนถึงสิบปี Ruanจะสามารถเป็นได้แค่นักออกแบบของเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปเท่านั้น อย่าพูดว่าเข้าร่วมงานแฟชั่นโชว์เลย งานออกแบบของเธอออกไปจากเซิ่งกวางไม่ได้ด้วยซ้ำ