สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 28

บทที่ 28 เมื่อกี้เธอแอบมองผมใช่ไหม

โจวฉือเซินวิจารณ์ขึ้นอย่างไม่เกรงใจ “ฝีมือการแสดงแบบนี้ของคุณได้รางวัลมาได้ยังไง? กรรมการที่ตัดสินในปีนั้นตาบอดไปหรือเปล่า”

สวี่วาน “……”

โจวฉือเซินเก็บสายตากลับมา แล้วมองไปที่ผู้หญิงที่กำลังยุ่งวุ่นวายไปมาที่อยู่ข้างเวที มือข้างหนึ่งวางไว้ที่พนักอย่างสบาย ๆ นิ้วมือเรียวยาวขยับไปมา

“สาวถูกใจคนใหม่”เอาคำคำนี้ไปวางไว้บนตัวหร่วนซิงหว่านแล้ว เป็นความไม่ลงตัวที่พูดไม่ออกเลย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากยอมรับ แต่เมื่อเทียบกับคำว่า“คนรักใหม่และคนรักเก่า”แล้ว เห็นได้ชัดว่าคำว่าคุณนายโจวเหมาะสมกับเธอมากว่า

พอคิดมาถึงตรงนี้ โจวฉือเซินก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบ้างแล้ว ทำไมเธอถึงยังไม่มาขอร้องเขาอีกนะ? หรือว่าเวลาหนึ่งเดือนที่เขาให้มันเยอะเกินไปเหรอ?

อีกด้านหนึ่ง หร่วนซิงหว่านก็ยุ่งจนเกือบจะอวกแล้ว

มีนางแบบคนหนึ่งไม่สบายกะทันหัน และถูกส่งไปโรงพยาบาลแล้ว

แต่ปัญหาคือไซส์เสื้อผ้าและความยาวของสร้อยคอจิวเวลลี่ของนางแบบทุกคนล้วนสั่งตัดมาทั้งนั้น และที่สำคัญเดี๋ยวก็จะขึ้นเวทีแล้ว ระยะเวลาที่สั้นขนาดนี้อย่าพูดว่าหานางแบบที่เหมาะสมเลย แม้แต่นางแบบที่เดินแฟชั่นโชว์พื้นฐานเป็นก็ยังหายากเลย

แล้วในตอนที่หร่วนซิงหว่านและนักออกแบบเสื้อผ้าคนอื่น ๆ กำลังไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วนั้น อยู่ ๆ ก็มีคนพูดขึ้นว่า “หรือไม่ก็Ruanเธอไปเดินเองเลย รูปร่างของเธอกับนางแบบคนนั้นก็ไม่ต่างกันมาก สำหรับส่วนสูงนั้น……เปลี่ยนไปใส่รองเท้าคู่ที่สูงหน่อยก็ได้แล้ว”

หร่วนซิงหว่านอึ้งไปครู่หนึ่ง “แต่ว่าฉันไม่มีประสบการณ์เดินแบบมาก่อนเลยนะ……”

นักออกแบบอีกคนหนึ่งพูดขึ้น “ตอนนี้จะมาสนว่ามีประสบการณ์ไม่มีประสบการณ์ไม่ได้แล้ว สามารถแทนคนที่ขาดได้ก็ไม่เลวแล้ว ถ้างานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้พังไป ก็ไม่ใช่แค่พวกเรา แม้แต่เซิ่งกวางก็จะกลายเป็นเรื่องตลกของทั้งวงการนี้แล้ว”

หร่วนซิงหว่านเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนหน้านี้เครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปจะต้องมาตกอยู่ในข่าวเสียหายเพราะว่าเธอ ถึงแม้ว่าจะออกมาแถลงชัดเจนในทันทีแล้ว แต่ก็ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องได้รับผลกระทบไม่มากก็น้อย

เซิ่งกวางให้ความสำคัญกับโชว์ในครั้งนี้มากแค่ไหน ดูจากระดับผลงานในช่วงที่ผ่านมาของพนักงานทั้งสำนักพิมพ์ตั้งแต่บนยันล่างก็สามารถดูออกได้แล้ว

ถ้าเกิดว่าโชว์ครั้งนี้ล้มเหลวไป ก็จะทำให้เลือดเนื้อของคนตั้งเท่าไหร่สูญสลายไปด้วย

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเล็กน้อย “ฉันจะพยายามก็แล้วกัน”

หลังจากแต่งหน้าที่หลังเวทีเสร็จแล้ว หร่วนซิงหว่านจ้องมองรองเท้าส้นสูงคู่นั้น ก็รู้สึกว่าในกระเพาะกำลังบิดแปรปรวนขึ้นมา เธอจึงคว้าแก้วน้ำมาแล้วดื่มไปหลายคำ ความรู้สึกสะอิดสะเอียนที่รุนแรงนั้นถึงได้สยบลงไป แล้วก็พยายามปรับลมหายใจของตัวเองให้สม่ำเสมอ

นี่เป็นการต่อต้านที่เจ้าตัวเล็กในท้องยื่นออกมาให้กับเธอ

ตั้งแต่ที่ตรวจเจอว่าตั้งครรภ์แล้ว หมอก็บอกให้เธอระมัดระวังหน่อย จากนั้นเธอก็ไม่เคยใส่รองเท้าส้นสูงอีกเลย ในตอนที่เดินเล่นอยู่ใต้ตึกนั้นก็พยายามหลีกเลี่ยงเด็ก ๆ ที่อยู่รอบข้าง แล้วเดินไปทางที่กว้างขวางและราบเรียบ

แล้วในเวลานี้ ก็มีเจ้าหน้าที่วิ่งเข้ามาจากข้างนอกหนึ่งคน “เหลือแค่นางแบบคนสุดท้ายที่จะต้องขึ้นเวทีแล้ว เตรียมตัวเสร็จหรือยัง?”

ภายใต้สายตาของคนทั้งหมด หร่วนซิงหว่านก็สวมใส่รองเท้าส้นสูงคู่นั้นเข้าไป “เสร็จแล้ว”

ไม่ว่าจะยังไง สนามรบครั้งนี้เธอก็จำเป็นต้องขึ้นอยู่ดี

มือของหร่วนซิงหว่านประคองอยู่ที่ท้อง แล้วก็แอบสูดลมหายใจเข้าไปทีหนึ่ง เจ้าตัวเล็กจะต้องสู้ ๆ นะ

ในตอนที่ซูซือเวยเดินโชว์รอบแรกเสร็จกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้านั้น ก็เดินสวนทางกับหร่วนซิงหว่านที่กำลังเตรียมตัวจะไปขึ้นเวทีพอดี

สำหรับการแสดงออกของตัวเองเมื่อกี้เธอรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เป็นการแสดงออกแบบที่ถ้าโจวซื่อกรุ๊ปจะให้คนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในงานคืนนี้เป็นเธอให้ได้แล้วละก็ คนอื่นก็ไม่มีทางมีความคิดเห็นที่แตกต่างแน่

แต่ตอนที่เห็นหร่วนซิงหว่านแว็บเดียวนั้น เธอก็เหมือนกับว่าเห็นศัตรูตัวใหญ่ในพริบตาทันที

ไม่พูดอย่างอื่น แค่ใบหน้าที่สามารถดึงดูดคนอื่นได้อย่างเหนียวแน่นนั้นของหร่วนซิงหว่านก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว แล้วก็ยิ่งมาแต่งตัวแบบนี้เพิ่มอีก ยิ่งคือ……

ซูซือเวยยืนอยู่กับที่ โกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว น้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นยิ่งแหลมคมมากขึ้นมา “ทำไมเธอถึงได้มาขึ้นเวทีได้!”

เจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้าง ๆ พูดเสียงเบาขึ้นว่า “เหมือนกับว่าทางด้านนางแบบจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นมา”

“หาข้ออ้างเก่งจริง ๆ เห็นได้ชัดว่ายัยผู้หญิงชั้นต่ำนั่นอยากจะแย่งเอาหน้าชัด ๆ!”

ซูซือเวยจ้องมองไปทางที่หร่วนซิงหว่านจากไป ก็กัดฟันกรอก

ไม่ว่าจะเป็นเวทีของคืนนี้หรือว่าโจวฉือเซินก็จะต้องเป็นของเธอทั้งนั้น เธอไม่มีทางให้หร่วนซิงหว่านได้สมหวังแน่!

……

ที่เวทีโชว์

โจวฉือเซินนวดหัวคิ้วเล็กน้อย แล้วก็หรี่ตาลงมาดูนาฬิกาข้อมือ และอยากจะรู้ว่างานแฟชั่นโชว์นี้ยังมีอีกนานแค่ไหนถึงจะจบลงได้