สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 315

ถึงแม้จะตอบตกลงว่าจะไปเดทกับโจวฉือเซินแล้ว แต่ในตอนช่วงเช้าหร่วนซิงหว่านก็ยังไปที่ทำงาน

ในตอนที่เธอลุกขึ้นมาจากเตียง ตาบ้ายังคงนอนอยู่

หร่วนซิงหว่านคิดว่าปกติแล้วเขาทำงานหนักมาโดยตลอด ดังนั้นจึงไม่คิดที่จะปลุกเขา

หลังจากที่เขียนกระดาษวางไว้บนหัวนอน เธอก็ออกไป

เธอยืนอยู่หน้าลิฟต์ กดปุ่มลงและรออย่างเบื่อหน่าย

ในตอนนั้นเองประตูห้องข้างๆ ก็ถูกเปิดออก

Danielโผล่หัวออกมา มองไปรอบๆ เมื่อพบว่าโจวฉือเซินไม่ได้ตามมาด้วยเขาถึงจะเดินออกไป

หร่วนซิงหว่านหันไปกล่าวทักทายเขา "อรุณสวัสดิ์"

"สวัสดี......ทำไมคุณหร่วนถึงไปทำงานเช้าขนาดนี้?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าและตอบว่า "ตอนบ่ายฉันมีธุระนิดหน่อย จึงต้องรีบไปจัดการอะไรให้เรียบร้อยก่อน"

Danielยืนอยู่ข้างๆ เธอและพูดว่า "พูดไปพูดมาฉันก็ยังไม่เคยไปที่ที่ทำงานของคุณหร่วนเลย วันนี้เป็นโอกาสดี ฉันขอไปดูหน่อยได้ไหม"

หร่วนซิงหว่านรู้ว่าเขามีเรื่องอยากจะพูด เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย "ได้สิ"

หลังจากที่ออกมาจากที่พัก Danielก็หันไปมองรอบๆ ให้แน่ใจอีกครั้ง เมื่อพบว่าโจวฉือเซินไม่ได้ตามมาด้วยเขาจึงเดินตามเธอออกไป

เมื่อหร่วนซิงหว่านเห็นแบบนั้นจึงถามออกมาว่า "คุณกำลังหาอะไรอยู่เหรอ?"

Danielยิ้มและตอบออกมาว่า "ไม่ได้หาอะไร เออใช่แล้ว สองวันที่ผ่านมาประธานโจวมาอยู่ที่นี่ใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินอย่างนั้นหร่วนซิงหว่านก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรจะตอบออกไปอย่างไง

โชคดีที่Danielไม่ได้ถามคำถามนี้ต่อไป สุดท้ายเขาก็กลับมาที่หัวข้อหลัก "เมื่อวานซืน เรื่องที่เกิดขึ้นในงานประมูล ผมมีบางอย่างที่ยังไม่เข้าใจ ไม่ทราบว่าคุณหร่วนจะช่วย......"

หร่วนซิงหว่านเดินไปพร้อมกับพูดออกมาว่า "เมื่อสองสามเดือนก่อนหร่วนจุนหนีออกจากคุกและเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ในตอนที่ฉันกับเสี่ยวเฉินเก็บของของเขา ก็ไปเจอกับกล่องๆ หนึ่ง และในกล่องๆ นั้นก็มีของดูต่างหน้าของแม่ฉันอยู่"

Danielถามออกมาว่า "ของดูต่างหน้า......มันมีอะไรบ้าง?"

"มีรูปภาพสองสามใบและนาฬิกาพกอีกหนึ่งเรือน ฉันเองก็เพิ่งจะรู้ตอนนั้นเหมือนกัน หร่วนจุนไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของฉัน และพ่อแท้ๆ ของฉันก็คือคนที่อยู่ในภาพนั้น หร่วนจุนน่าจะอิจฉาเขาจึงใช้มีดกรีดรูปตรงตำแหน่งหน้าของเขาจนขาดไป"

"นาฬิกาพกนั่นเป็นของหลินจื้อหย่วน?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ และพูดออกมาว่า "ตอนแรกฉันรู้แค่ว่าหลินจื้อหย่วนอาจจะรู้จักพ่อแท้ๆ ของฉัน แต่ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยจนกระทั่งพบกับบันทึกที่อยู่ในนาฬิกาพก"

Danielขมวดคิ้วและถามออกมาว่า "งั้นคุณรู้ได้อย่างไงว่าหลินจื้อหย่วนอาจจะรู้จักพ่อแท้ๆ ของเธอ?"

"เนื่องจากเสี่ยวเฉินได้เอาข้อมูลต่างๆ ไปลงหนังสือพิมพ์เพื่อตามหาเบาะแส และยังใช้วิธีอื่นๆ เพื่อที่จะตามหาคนคนนั้น และหลินจื้อหย่วนก็เข้ามาขัดขวางด้วยกันปิดข่าว"

"เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"น่าจะประมาณ 2 เดือนก่อนเห็นจะได้"

Danielขมวดคิ้วมากกว่าเดิม "มันก็หมายความว่า หลินจื้อหย่วนรู้ว่าพวกคุณกำลังจะตามหาเขา จึงไม่อยากให้พวกคุณหาเบาะแสอะไรได้มากจึงจงใจที่จะปิดข่าว และตอนที่พวกคุณนำภาพไปหาเขา เขาก็น่าจะรู้แล้วว่าเธอเป็นใคร"

เมื่อได้ยินแบบนั้นหร่วนซิงหว่านก็เงียบไปครู่หนึ่งและพูดออกมาว่า "มันน่าจะเป็นแบบนั้น"

"แต่ว่า เธอคิดว่ามันแปลกไหม"

หร่วนซิงหว่านถามออกมาด้วยความไม่เข้าใจ "มันแปลกตรงไหน?"

Danielพูดออกมาว่า "ตระกูลหลินเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่และมีอำนาจ ถ้าหากพวกเขาไม่ต้องการให้เธอตามหาเบาะแส แล้วเธอจะหามันเจอได้อย่างไร?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หร่วนซิงหว่านก็หยุดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "คือเรื่องนี้......เพื่อนของฉันช่วยฉันหาคนที่รับผิดชอบเกี่ยวกับโรงงานผลิตนาฬิกาพก เขาพาฉันไปที่โกดัง ที่นั่นมีข้อมูลเกี่ยวกับทุกคนที่ซื้อนาฬิกาพก"

"คุณหร่วน ฉันไม่ได้มีเจตนาอื่นแต่อย่างใด ข้อมูลที่คนคนนั้นให้มานั้นถูกต้อง หลินจื้อหย่วนเป็นคนซื้อนาฬิกาพกมาจริงๆ และมันก็เป็นของของเขาจริงๆ เรื่องนี้ที่เธอไปตรวจสอบมามันถูกแล้ว อาจจะเป็นไปได้ว่ามีคนจงใจให้เธอใช้วิธีนี้ในการหาเบาะแส เธอเคยคิดหรือไม่ว่า เมื่อใช้นาฬิกาพกหาเบาะแสของหลินจื้อหย่วนได้แล้ว สิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นมันคืออะไร?"

Danielพูดต่อไปว่า "ไม่ว่าจะเตรียมตัวหรือป้องกันอย่างไร เธอก็ไม่สามารถหนีอันตรายที่จะเกิดขึ้นต่อไปได้"

หร่วนซิงหว่านเข้าใจความหมายของเขา ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย เมื่อได้ยินDanielพูดขึ้นมาเธอถึงจะนึกได้ว่าการตามหาเบาะแสของเธอมันง่ายเกินไป

ถ้าหากเป็นคนอื่นก็ไม่เท่าไหร่ แต่นี่คือหลินจื้อหย่วน และหลินจื้อหย่วนก็ค่อยหลับซ่อนและปิดบังเธอมาโดยตลอด ไม่มีทางที่เขาจะเปิดเผยออกมาง่ายๆ แบบนี้

เมื่อคิดถึงตรงนี้หร่วนซิงหว่านก็หยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมา จากนั้นก็กดเบอร์ไปหาผู้รับผิดชอบโรงงานผลิตนาฬิกาพก แต่กลับไม่มีหมายเลขที่เรียก

จากนั้นเธอก็ติดต่อไปหาเพื่อนของเธอที่เป็นคนให้ข้อมูลมา แต่เพื่อนของเธอก็ไม่รู้อะไรมาก ในตอนที่เขากำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับนาฬิกาพก ผู้รับผิดชอบโรงงานผลิตนาฬิกาพกก็เป็นคนติดต่อเขามาเองและบอกกับเขาว่าตนเองเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนาฬิกาพก

หร่วนซิงหว่านเก็บโทรศัพท์ของเธอและเม้มปาก

ดูจากสถานการณ์ตอนนี่แล้ว ยังมีคนอื่นนอกจากเธอที่กำลังเล็งเป้าไปที่หลินจื้อหย่วน

หร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้นและมองไปที่Daniel

เมื่ออีกฝ่ายสบสายตากับเธอก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลังกลับไปสองก้าว ยิ้มและพูดออกมาว่า "คุณหร่วนมีอะไรงั้นเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านพูดออกมาว่า "คุณรู้ได้อย่างไงว่าใช้วิธีนี้หาแล้วมันถูกต้อง ฉันแค่บอกคุณไปว่านาฬิกาพกเป็นของหลินจื้อหย่วน แต่ไม่ได้บอกถึงสิ่งที่ฉันกำลังสงสัยออกไป แต่ฟังจากที่คุณพูดแล้ว คุณน่าจะรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่"

Danielคิดไม่ถึงว่าเธอจะรู้สึกตัวเร็วขนาดนี้ แถมยังมุ่งเป้ามาที่เขา เขาทำได้แค่ฝืนยิ้มและพูดออกไปว่า "เรื่องนี้......หลินจืออี้เป็นคนบอกมา"

"หลินจืออี้บอกคุณว่าฉันกำลังสงสัยอะไร? ตัวเธอเองอาจจะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมฉันจะต้องเข้าไปที่บ้านตระกูลหลิน แต่คุณรู้"

"ฉัน......ฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันก็แค่พูดออกไปลอยๆ เท่านั้น"

"ไม่ใช่ ที่จริงคุณเตือนฉันมาตลอดให้ระวังหลินจื้อหย่วนกับหลินจืออี้เอาไว้ คุณรู้อะไรมากมาย มากกว่าฉันเยอะเลย"

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้หร่วนซิงหว่านก็เงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นเธอก็พูดออกมาอย่างตื่นตระหนกว่า "ที่คุณเข้าใกล้หลินจืออี้ก็เพราะต้องการที่จัดการกับหลินจื้อหย่วน ใช่ไหม......"

Danielรีบขัดคำพูดของเธอทันที "ไม่ใช่ ไม่ใช่ คุณหร่วนเข้าใจผิดแล้ว เธอเป็นคนพูดเองว่าผมจงใจเข้าใกล้หลินจืออี้เพื่อจัดการกับหลินจื้อหย่วน แต่ถ้าคิดจะจัดการกับคนอย่างหลินจื้อหย่วน แบบนั้นก็ต้องตรวจสอบทุกอย่างให้จัดเจน ไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่าฆ่าตัวตายชัดๆ "

Danielคิดไม่ถึงเลยว่า เดิมทีตนเองเข้ามาถามหร่วนซิงหว่านเพื่อทำให้เรื่องทุกอย่างมันกระจ่าง แต่ตนเองกลับถูกเธอถามกลับมา และเกือบที่จะเปิดเผยข้อมูลของตนเอง

ต้องบอกเลยว่าเธอเป็นคนที่วิเคราะห์ได้สุดยอดจริงๆ

แต่สิ่งที่เขาอธิบายออกไปนั้นก็มีเหตุผล

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านได้ยินแบบนั้นเธอก็กลับเข้าสู่ความคิดเดิม เธอหันกลับและเดินออกไป หลังจากที่เธอเดินออกไปได้สองสามก้าวเธอก็หันกลับมาถามว่า "งั้นคุณยังจะไปที่ทำงานของฉันอีกไหม?"

Danielตอบกลับไปทันทีว่า "ไปสิ ไปๆ ผมตั้งใจที่จะไปที่ทำงานของคุณอยู่แล้ว"

หลังจากที่เกาะศีรษะของตนเองเรียบร้อยแล้วDanielก็รีบวิ่งตามไปทันที

เดินมาได้สักระยะหนึ่งเขาก็พูดออกมาอีกว่า "คุณหร่วน ผมมีเรื่องสงสัยเรื่องหนึ่งที่อยากจะถาม"

"ถามมาได้เลย"

"หากพ่อของคุณเป็นคนอื่น ถ้างั้นเสี่ยวเฉิน......"

เมื่อได้ยินแบบนี้หร่วนซิงหว่านก็หยุดเดินทันที ไม่นานเธอก็หันกลับมาพูดว่า "ผมขอรบกวนอะไรคุณสักเรื่องได้ไหม"

Danielพยักหน้า "ว่ามาเลย"

หร่วนซิงหว่านกล่าวว่า "อย่าเอาเรื่องนี้ไปพูดกับเสี่ยวเฉิน"