สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 320

ถ้าหากไม่ใช่เรื่องจริงมันก็แสดงว่าโจวฉือเซินกำลังวางกับดักเธอ ถ้าเธอยอมรับออกไปแบบนั้นก็เท่ากับว่าติดกับโดยไม่ต้องสงสัย

แต่ถ้าหากมันเป็นเรื่องจริง เขาจะเอาคลิปที่อยู่ในกล้องออกไปให้สื่อ โจวฉือเซินเป็นคนที่พูดจริงทำจริงและไม่เคยไว้หน้าใครอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขาเป็นศัตรูกับหลินซื่อกรุ๊ปอยู่ด้วย

ตอนนี้หลินซื่อกรุ๊ปก็ถูกคนกำลังจับตามองอยู่แล้ว และถ้าหากคลิปนั่นถูกเผยแพร่ออกไป ผลกระทบที่จะตามมามันก็ประเมินค่าไม่ได้

เมื่อเห็นเธอไม่พูดอะไร โจวฉือเซินก็พูดขึ้นมาอีกว่า "ทำไม คุณหลินที่ถือว่าตัวเองสูงศักดิ์ แต่กล้าทำกลับไม่กล้ารับ?"

หลังจากนั้นไม่นาน หลินจืออี้สูดลมหายใจเข้า และยืดหลังตรง "ใช่ ฉันเป็นคนทำเอง แต่ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นคนใช้ตะปูอันนั้น แต่ฉันก็ไม่สามารถควบคุมม้าได้ว่าจะให้มันไปชนใคร สัตว์มันก็มีจิตสำนึกของมัน ทำไมถึงจะโจมตีอีกฝ่าย คุณหร่วนเองก็น่าจะพอเข้าใจได้ ในสโมสรแห่งนี้มีคนตั้งมากมาย แล้วทำไมมันจะต้องเข้าไปโจมตีคุณด้วย?"

การที่หลินจืออี้ใช้วิธีนี้โจมตี หร่วนซิงหว่านเองก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก

เธอเองก็ไม่ได้โกรธ แค่ยิ้มและพูดออกมาว่า "คุณหลินกำลังหมายความว่า เมืองหนานเฉิงยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แต่หยางกุ้ยเฟินกลับมุ่งร้ายมาที่ฉันคนเดียวมันก็เป็นเรื่องที่ควรจะเกิดขึ้นใช่ไหม?"

จากนั้นหร่วนซิงหว่านก็พูดออกมาอีกว่า "ใช่แล้ว คุณหลิน ฉันลืมบอกคุณไป เธอประสบอุบัติเหตุรถชนแต่ยังไม่ตาย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา สองสามวันก่อนเพิ่งจะถูกส่งตัวไปที่ห้องผู้ป่วยหนัก ตอนนี้ค่อยๆ ได้สติกลับคืนมาแล้ว และเธอก็จำได้แม่นว่าเลขทะเบียนรถคันนั้นคือเลขอะไร"

ครั้งนี้ไม่เพียงแต่หลินจืออี้เท่านั้น แม้แต่โจวฉือเซินเองก็หันไปและขมวดคิ้วให้เธอ ราวกับว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเขา

ที่หร่วนซิงหว่านไม่พูดไม่ใช่เพราะเธอไม่อยากพูด แต่เธอไม่มีโอกาสจะพูดมากกว่า

ทุกวันเธอยุ่งจนแทบไม่ได้ทำอะไรเลย

ถ้าหากวันนี้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เกรงว่าเธอคงจะหาโอกาสที่ดีกว่านี้ในการพูดออกมา

ริมฝีปากขอบหลินจืออี้ขบกันแน่น มือของเธอจับไว้บนหัวเข่า เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะมอบโอกาสที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ให้กับหร่วนซิงหว่าน

หร่วนซิงหว่านยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น "แต่คุณหลินไม่ต้องเป็นกังวล เรื่องนี้ฉันจะไม่เอาไปบอกคนอื่น เนื่องจากไม่นานพวกเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เรื่องที่คุณทำไว้มันถูกเปิดเผยออกมา คนที่จะได้รับผลกระทบด้วยมันไม่ได้มีแค่คุณเท่านั้น แต่มันยังรวมถึงหลินซื่อกรุ๊ปด้วย สำหรับฉันแล้วมันไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่ได้รับจริงๆ "

หลินจืออี้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินจากไป

หลังจากที่เธอเดินออกไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าหร่วนซิงหว่านก็ค่อยๆ เลือนหายไป

ผู้รับผิดชอบพูดออกมาว่า "ประ......ประธานโจว งั้นผมขอตัวออกไปก่อน......"

"อืม"

ไม่นานห้องรับแขกก็เหลือพวกเขาเพียงแค่ 2 คน

โจวฉือเซินแอบตัวพิงโซฟา จากนั้นก็ยื่นมือออกมาสอดด้านหลังของเธอ "ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะรู้ว่าเธอเองก็กัดคนเป็นเหมือนกัน"

"ไม่สู้ประธานโจวหรอก ขนาดเรื่องกล้องยังสามารถสร้างขึ้นมาหลอกกันได้"

โจวฉือเซินยิ้มออกมาที่มุมปาก "งั้นก็พูดได้เลยว่า พวกเราเกิดมาคู่กัน"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ตาบ้านี่วันๆ เอาแต่พูดจาแบบนี้ แต่มันก็ไม่ได้น่ารังเกียจอะไร

โจวฉือเซินพูดออกมาว่า "ตอนนี้มีอาวุธอยู่ในมือสองอย่าง หลังจากที่เธอเข้าไปที่ตระกูลหลินแล้ว เธอจะไม่ค่อยกล้ามายุ่งสักเท่าไหร่ แต่ทางด้านของหลินจื้อหย่วนก็ยังวางใจไม่ได้"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าและพูดว่า "ฉันรู้แล้ว"

เมื่อเธอจำเป็นต้องเข้าไปอยู่ในตระกูลหลิน แล้วเธอจะเข้าไปทั้งๆ ที่ไม่เตรียมตัวอะไรเลยได้ยังไง

เมื่อออกมาจากห้องนั่งเล่น หร่วนซิงหว่านก็พบว่าแสงด้านนอกมันมืดลงแล้ว ตอนนั้นเธอถึงจะรู้ว่าเธอเสียเวลาไปมากมาย

เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเธอจึงไม่ได้ทานของที่เธอเตรียมไว้ในเมื่อคืนวาน

ดูเหมือนว่าวันนี้คงจะจบลงแต่เพียงเท่านี้

อาหารที่นำมาก็คงทำได้แค่เอากลับไปทานที่บ้าน

หลังจากที่ขึ้นมาบนรถ หร่วนซิงหว่านเห็นว่าโจวฉือเซินไม่ได้กำลังจะเดินทางกลับ แต่กลับขับรถออกไปด้านหน้าซึ่งเป็นเส้นทางไปนอกเมือง

เธอหันมาถามว่า "ไม่กลับบ้านเหรอ?"

โจวฉือเซินตอบว่า "เดทยังไม่เริ่มเลยจะกลับบ้านได้ยังไง"

หร่วนซิงหว่าน "?"

แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางวันมันคืออะไร

ช่างมันเถอะ ออกมาแล้วทั้งที ถึงจะกลับบ้านไปตอนนี้ก็คงไม่ได้ทำอะไรนอกจากทานข้าว อาบน้ำแล้วก็นอน

ไม่สู้ใช้โอกาสที่มีอยู่มาผ่อนคลายสักเล็กน้อย

หลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถก็มาจอดอยู่ริมทะเล

หร่วนซิงหว่านคิดไม่ถึงว่าโจวฉือเซินจะพาเธอมาที่นี่ หลังจากที่เธอผงะอยู่ครู่หนึ่ง รอยยิ้มก็แผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ

โจวฉือเซินปลดเข็มขัดนิรภัย หลังจากที่เขาลงจากรถเขาก็ไปเปิดประตูด้านหลังเพื่อที่จะนำของกินที่เขาเตรียมมา "ไปกันเถอะ"

หร่วนซิงหว่านเดินตามเขาไป หลังจากที่เดินไปได้สักระยะหนึ่งเธอก็พบว่าทุกอย่างถูกจัดวางอย่างระมัดระวังบนชายหาดริมทะเล แถบแสงอุ่นๆ ถูกพันรอบๆ ไปด้วยไม้เลื้อย พื้นดินถูกปกคลุมด้วยชั้นของดอกกุหลาบ และมีสองเบาะรองนั่งนุ่มๆ บนโต๊ะมีไวน์แดง 1 ขวด และแก้วไวน์ 2 แก้ว ตั้งอยู่ ดูโรแมนติกและอบอุ่นมาก

เป็นบรรยากาศการออกเดทที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง

มองไม่ออกว่าตาบ้านี่จะจริงใจขนาดนี้

หลังจากที่นั่งลงไปแล้ว หร่วนซิงหว่านก็เปิดอาหารออกมา เธอเห็นหน้าตาของอาหารที่ถูกบรรจุอยู่ในภาชนะเธอก็ชะงักไปทันที

โจวฉือเซินพูดออกมาว่า "หน้าตาเป็นอย่างไงมันไม่สำคัญ แค่อร่อยก็พอแล้ว"

หร่วนซิงหว่าน2กลับตา จากนั้นก็พยายามยิ้มออกมา "ประธานโจว ฉันว่าวันหลังคุณอย่าเข้าไปในครัวอีกเลยจะดีกว่า"

เธอไม่เข้าใจจริงๆ เธอจัดวางอาหารทุกอย่างไว้ในจานเป็นอย่างดี

แต่แค่จัดอาหารเหล่านั้นลงมาในกล่อง ทำไมหน้าตาของมันถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้

เขาเป็นนักฆ่ามือใหม่ในครัวใช่ไหม?

โจวฉือเซินอดที่จะขมวดคิ้วออกมาไม่ได้ "คุณกำลังดูถูกผมอยู่อย่างนั้นเหรอ?"

"......มันก็ไม่เชิง มันแค่เป็นคำแนะนำที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจฉันเท่านั้น"

โจวฉือเซินขี้เกียจที่จะสนใจเธอ เขาเปิดขวดไวน์และเทลงไปในแก้ว

หลังจากที่ผ่านเรื่องเมื่อบ่ายนี้มาหร่วนซิงหว่านเองก็รู้สึกหิวเช่นกัน เธอหยิบเค้กขึ้นมากัดหนึ่งคำ เมื่อเห็นดวงตาของโจวฉือเซินกำลังจ้องมองเธออยู่ ก็ใช้อีกมือหนึ่งหยิบซูชิขึ้นมาและป้อนซูชิเข้าไปในปากของโจวฉือเซิน

แต่คิดไม่ถึงว่ามือของเธอไม่สามารถดึงกลับมาได้ แถมยังถูกชายหนุ่มคนนั้นกัด

หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่ามือของเธอแสบและชาขึ้นมาทันที ใบหน้าของเธอแดงและพูดออกมาว่า "คุณทำอะไรของคุณ"

โจวฉือเซินแลบลิ้นออกมาแล้วถึงพูดว่า "เอาคืนไง"

หร่วนซิงหว่าน "......"

นี่มันเป็นการเอาคืนประเภทไหน

หลังจากนั้นหร่วนซิงหว่านก็ตัดสินใจว่ากินใครกินมัน และไม่สนใจเขาอีกแล้ว

กินไปด้วยชื่นชมทิวทัศน์รอบๆ ไปด้วย

ทะเลในตอนกลางคืนไม่ได้งดงามและเป็นสีฟ้าใสเหมือนในตอนกลางวัน แต่มีความพิเศษภายใต้เงาสะท้อนของประภาคารในระยะไกล

เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นดวงดาวระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน

ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้อากาศจะดี

หร่วนซิงหว่านแตะที่ศอกของโจวฉือเซิน และใบหน้าเล็กๆ ของเธอเต็มไปด้วยความสุข "ประธานโจวคุณดูสิ ดวงดาวมากมายไปหมดเลย! สวยมากเลย!"

โจวฉือเซินมองไปที่เธอและพูดออกมาอย่างช้าๆ ว่า "ดวงดาวที่อยู่ข้างกายของผมสวยกว่านั้นมาก"

หร่วนซิงหว่านกำลังสนใจกับดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้า เธอได้ยินไม่ชัดว่าเขาพูดอะไรจึงพูดออกมาว่า "อะไรนะ?"

"ไม่มีอะไร" โจวฉือเซินยื่นแก้วไวน์ให้กับเธอ "เมื่อวานนี้เธอดื่มไม่พอไม่ใช่หรือไง วันนี้ฉันจะดื่มเป็นเพื่อนเธอเอง"

หร่วนซิงหว่านเก็บสายตาของเธอ "ฉันบอกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าฉันยังดื่มไม่พอ ฉันแค่บอกว่าฉันไม่เมาเท่านั้นเอง"

รอบยิ้มปรากฏออกมาที่มุมปากของโจวฉือเซิน "ยังไม่เมาไม่ได้หมายความว่าดื่มไม่พอหรอกเหรอ?"

"?"

นี่มันเหตุผลบ้าอะไรกัน