สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 390

ช่วงห้าทุ่มครึ่งตอนกลางคืน เมื่อการถกเถียงเรื่องเกี่ยวกับการแข่งขันดีไซน์เนอร์เวทีใหญ่บนอินเทอร์เน็ตเป็นไปอย่างเร่าร้อน และเมื่อจดหมายทนายความออกมาเผยแพร่ สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือ จดหมายนี้ได้ถูกส่งไปหาคุณหลินจืออี้ คุณหนูแห่งหลินซื่อกรุ๊ป

ช่วงแรกๆ การค้นหาที่ร้อนแรงนี้ถูกระงับไว้ แต่เมื่อเกือบจะถึงเที่ยงคืน ไม่รู้ว่าทำไม ในส่วนของความคิดเห็น จู่ๆก็มีคนมาพูดว่า เขารู้เรื่องนี้ดี นักศึกษามหาวิทยาลัยที่กล่าวถึงในจดหมายของทนายความเป็นจอหงวนของจังหวัดปีที่แล้ว

หลังจากความคิดเห็นนี้ถูกโพสต์ไป นักเรียนหลายคนก็เริ่มให้ความสนใจกับเรื่องนี้ ต่างพากันก่นด่าหลินจืออี้ว่าสติฟั่นเฟือน ไม่คิดเลยว่าจะใช้วิธีสกปรกจัดการกับอีแค่เด็กนักเรียนคนหนึ่ง

มีคนไม่น้อยร้องเรียนส่งเรื่องให้สื่อของทางรัฐบาล ไม่ปล่อยผ่านกับเรื่องนี้โดยเด็ดขาด

แม้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว แต่กระทู้ถกเถียงเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นไปอย่างร้อนแรงไม่แผ่วเลย กระทั่งถูกลบไปจากช่องการค้นหาสองสามครั้ง เป็นผลให้คนที่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นถูกดึงดูดเข้ามา พยายามอย่างมากในการค้นหาคำนี้

"ตายแล้ว นี่คือความน่าเกลียดของระบบทุนนิยมเลยนะ การค้นหาที่ร้อนแรงถูกลบไป เมื่อเทียบกับการแข่งขันดีไซน์เนอร์แล้ว เห็นได้ชัดว่าหลินซื่อนั่นใจฝ่อเกิน"

"คอมเม้นต์ข้างบนพูดถูก เรื่องใหญ่ขนาดนี้ โจวซื่อยังไม่ลบการค้นหาเลย ค่อนข้างใจกว้างเลยนะ หรือว่าพวกเราด่าผิดกัน?"

"บอกจริงนะ ฉันเพิ่งจะรู้ พวกคุณคงไม่รู้ว่าพวกตัวที่ร้ายกาจที่สุดคือกลุ่มดีไซน์เนอร์กากๆ ที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน คนมีชื่อเสียงจริงๆ ที่เข้าร่วมการแข่งขันดีไซเนอร์ครั้งนี้เขาไม่พูดอะไรกันหรอก มีแต่พวกคนที่คุณสมบัติไมผ่านเข้าแข่งขันด้วยซ้ำที่พูดไร้สาระ พูดไม่มีมูลกันอยู่ได้"

"ฉันก็คิดนะ ว่าคนกลุ่มนั้นที่เพิ่งด่าเขา ก็ด่ากันแรงเกินไปแล้ว ฉันก็ไม่กล้าพูด ถ้าการแข่งขันมีปัญหาจริง พวกเหล่าดีไซน์เนอร์ก็ไม่ใช่คนโง่ จนขนาดกล้ำกลืนอดทนมันนี่? บางกลุ่มที่เกลียดคนรวยนี่ก็โรคจิตเกิ๊น พ่นคำด่ากันอยู่ได้"

"พูดตามมโนธรรมเลยนะ ฉันชอบผลงานของRuanมาก ตอนแรกซีรีย์ ‘รักแรก’ ของเธอดังมาก สินค้าขายหมดทุกชิ้นเลย ฉันชอบมาก"

"ฉันเป็นพนักงานที่เซิ่งกวางค่ะ ฉันจะมาพูดความจริง ในตอนแรกประธานโจวถึงกับวางแผนที่จะสนับสนุนRuan โดยตรงเลย และทรัพยากรด้านแฟชั่นชั้นนำทั้งหมดนั่นก็ถูกจัดเตรียมไว้ให้เธอแล้วด้วย แต่Ruanกลับปฏิเสธโดยไม่คิดสักนิดเลยค่ะ ที่ว่าประธานโจวจัดการแข่งขันนี่ขึ้นมาเพื่อสนับสนุนRuanละก็ ฉันว่ามันไม่มีเหตุผล"

"ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ ฉันก็คิดว่าประธานโจวไม่ใช่คนอย่างนั้นนะ ถ้าเขาอยากจะให้อะไรRuanละก็ ก็คงจะให้ไปตรงๆเลย ไม่ใช่ต้องมาอ้อมค้อมอย่างนี้ คิดว่าคนอื่นเขาว่างมากเหรอ"

นอกจากคำพูดเหล่านี้ที่จับประเด็นได้ ก็ยังคงมีเสียงคัดค้านมากมาย แต่สถานการณ์และความคิดเห็นของสาธารณชนดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเทียบทางฝั่งของหลินจืออี้ กล่องคอมเม้นต์เกือบจะถูกถล่มยับ

"หลินซื่อเพิ่งเจอเรื่องใหญ่มาเมื่อไม่นานนี้เอง ความทรงจำของชาวอินเทอร์เน็ตกลายเป็นศูนย์ หยุดเถอะ นึกไม่ถึงว่าจะลงมือกับเด็กมหาลัยนะ เอาแต่ใจไปไหม"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฉันละไม่แปลกใจเลยที่หลินจืออี้ทำแบบนี้ เรื่องคราวก่อนก็ฉาวขนาดนั้น มีคนตาย แต่กลับเพียงแค่ผลักผู้บริหารระดับสูงออกมา เรื่องที่ไม่จบก็ดันจบลงได้ หลินซื่อมันเน่าถึงแก่น จะไปหวังอะไรกับไอ้คนพวกนี้กันละ"

"โอ้แม่เจ้า เพิ่งมาเห็นการค้นหานี่ จอหงวนของจังหวัดคือเด็กโรงเรียนฉันเอง ใช้คำว่าเด็กเนิร์ดไม่ได้นะ เขาเป็นเทพแห่งการเรียน และอีกอย่างเขาก็หล่อมากด้วย!!!"

"ขอแทรกธีม มีรูปไหมคะ?"

ไม่นาน ก็ได้มีคนโพสต์รูปใบหน้าของหร่วนเฉินในชั้นเรียน

"แม่เจ้า!!! หลินจืออี้ให้ตายเถอะ!!! จะมาทำร้ายสามีในอนาคตของฉันเหรอยะ!!! โอ๊ยยยย!!! ฉันโกรธแล้วนะ!!!"

"เทพบุตรมาก เรียกว่าสามีก็ไม่เกินไปใช่ไหม ฉันจะเรียกสามีแล้วนะ พวกหล่อนอย่ามาแย่ง!"

"สองคนข้างบน???"

"พระเจ้า ฉันเจ็บปวดนะ น้องชายเป็นตัวแทนของตัวละครที่หล่อแต่น่าสงสารใช่ไหม ซวยมากที่มาเจอกับหลินจืออี้!"

"น้องหล่อมากเลย เข้าวงการไหม ฉันชอบมาก ฉันยอมตายแทนได้เลยนะ เอาดีๆ!"

หลังจากความนิยมนี่ กระทู้นี้ก็ได้กลับมาปรากฏในการค้นหายอดนิยมอีกครั้งหนึ่ง ระบบติดอยู่ตรงจุดที่ลบออกไปไม่ได้

คืนนั้นเองที่ ราคาหุ้นของหลินซื่อยังคงลดลงอย่างต่อเนื่องสู่ระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน

ในขณะเดียวกัน โจวซื่อกรุ๊ป

เมื่อท่านใหญ่โจวกำลังแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม อยากจะให้โจวฉือเซินออกมาแถลงการณ์ต่อหน้ากรรมการทุกคนนั้นเอง หลินหนานก็พุ่งพราดเข้ามา "ประธานโจวครับ ประธานโจว คณะกรรมการทุกท่าน ขณะนี้สถานการณ์บนโลกออนไลน์อยู่ภายใต้การควบคุมแล้วครับ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ท่านใหญ่โจวเท่านั้นที่ประหลาดใจ แต่แม้กระทั่งใบหน้าที่เย็นชาของโจวฉือเซินก็มองมาเช่นกัน

ท่านใหญ่โจวพูดอย่างเคร่งขรึม "ควบคุมได้ยังไง"

เขาได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้ก่อนที่เขาจะมา เรื่องมีแต่จะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทำไมจู่ๆถึงควบคุมได้

หลินหนานพูด "ก็......ไม่ใช่เพราะผมควบคุมหรอกครับ เพราะว่ามันมีอีกเรื่องมาแทน ความสนใจของทุกคนก็เลยเบี่ยงเบนไปหนะครับ"

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว "เรื่องอะไร?"

หลินหนานไม่ได้พูดอะไรมากนักเกี่ยวกับสถานการณ์อย่างละเอียด เขาเพียงแค่พูด "เป็นเรื่องของตระกูลหลินครับ"

ตอนนี้เอง เสียงที่เฉยเมยของโจวฉือเซินก็ดังขึ้น "ทุกท่านคิดว่า จำเป็นต้องเปิดบอร์ดคณะกรรมการใหม่อีกไหมครับ?"

ในห้องประชุมขนาดใหญ่ ผู้คนกลุ่มหนึ่งได้มองหน้ากันไปมา ไม่กล้าปริปากพูดอะไรเลย เงียบเสียขนาดถ้าเข็มตกลงบนพื้นก็คงจะได้ยินกันทั่ว

ท่านใหญ่โจวกระทุ้งไม้เท้า "เรื่องของหลินซื่อไม่เกี่ยวอะไรกับเรา แกต้องอธิบายปัญหาของแกให้ชัดเจน"

โจวฉือเซินหัวเราะเยาะ "ปัญหาของผม?"

เขาชำเลืองมองไปรอบๆ อย่างสงบ "ผมมีปัญหาอะไร ก็แค่เรื่องที่สมมุติขึ้น พูดลอยๆไม่มีหลักฐานทั้งนั้น เพียงเพราะคำพูดสองสามคำบนอินเทอร์เน็ต พวกคุณก็เชื่อกัน? วิ่งมาสอบปากคำผมถึงกลางดึกกลางดื่น?"

กลุ่มคนก้มศีรษะลงต่ำ กลัวว่าจะสบสายตาเขากับเขา

ท่านใหญ่โจวพูด "คำวิจารณ์บนอินเทอร์เน็ตไม่ใช่คำพูดไม่มีมูล ไม่อย่างนั้นการแข่งขันอะไรนั่น ทำไมถึงไม่เอาแชมป์ แต่ไปหารองชนะเลิศแทน? ไม่ใช่ว่าแกเล่นตุกติกอะไรอยู่ข้างหลังเหรอ"

"แล้วทำไม เดิมทีตำแหน่งแชมป์ก็ควรจะเป็นเธอ" โจวฉือเซินพูดอย่างสงบ "ถ้าผมคิดจะเล่นตุกติกอะไรนั่น ผมเอาโจวซื่อให้เธอไปเลยก็ได้แล้ว กับอีแค่ให้เธอแสดงแบรนด์ในรอบพิเศษนะเหรอ?"

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา ห้องประชุมที่จากเดิมก็เงียบอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งเงียบสงบยิ่งกว่าเดิมเสียอีก หัวจุกคนเต้นกระหน่ำ ราวกับจะกระดอนออกมาจากอก

อีกฝั่ง ท่านใหญ่โจวโกรธจัดตามคาด เขายืนขึ้นและตบโต๊ะประชุมดังปัง "แกรู้ตัวบ้างไหม ว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่! แกนี่มัน! แกนี่มัน......"

เมื่อเทียบกับความโกรธเกรี้ยวของเขาแล้ว สีหน้าของโจวฉือเซินกลับสงบนิ่ง "ผมก็แค่พูด ไม่ได้จะเอาให้เธอจริง อย่างไรเมื่อตอนแรกที่จะโอนหุ้นส่วนให้เธอครึ่งหนึ่ง เธอก็ไม่ต้องการมัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ท่านใหญ่โจวจึงถอยหลังไปสองสามก้าว ราวกับจะเป็นลมล้มลงไปในนาทีถัดมา