สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 572

อีกด้าน หลังจากหร่วนซิงหว่านจัดเก็บของเรียบร้อยแล้ว เธอก็นำเจ้าตัวน้อยที่ดุกดิกในเปลเด็ก นำมาวางไว้ที่พรม เพื่อให้คลานเล่น

เด็กน้อยน่าจะนอนอิ่มแล้ว เมื่อถูกวางลงที่พื้นเขาก็คลานไปทั่วทุกแห่ง โบกของเล่นที่ขวางทางเอาไปไว้อีกด้าน

หร่วนซิงหว่านนั่งมองลูกน้อย ด้วยรอยยิ้มบางๆ

หร่วนเฉินกลับมาจากไปทิ้งขยะ "ใกล้ถึงเวลากินข้าวเย็นแล้ว ออกไปกินข้างนอกไหม"

หร่วนซิงหว่านดึงสายตากลับมา "นายช่วยพี่ดูแลเขาหน่อย พี่จะไปทำอาหาร"

"ผมไปเอง" หร่วนเฉินพูด "จะไปซื้ออาหารกับผลไม้สักหน่อย"

"เฮ้" หร่วนซิงหว่านเรียกเขา "นายจะกลับไปโรงเรียนเมื่อไหร่"

หร่วนเฉินพูด "วันนี้วันเสาร์"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ขอโทษที นับว่าเธอไม่เคยถามแล้วกัน

เมื่อหร่วนเฉินออกไปได้สักพัก กริ่งประตูบ้านก็ดังขึ้น เมื่อหร่วนซิงหว่านไปเปิดประตู ก็เห็นเพ้ยซานซานก็ฟุบอยู่ที่วงกบประตู พลางมองด้วยตาปริบๆ "ซิงซิง ฉันมากินข้าวฟรีด้วยได้ไหม"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ "เข้ามาสิ เสี่ยวเฉินเพิ่งออกไปซื้ออาหารเอง"

เมื่อเพ้ยซานซานได้ยิน ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย "วันนี้ฉันมีลาภปากเหรอเนี่ย"

เมื่อเพ้ยซานซานเข้ามา Danielก็ปรากฏตัวตามหลังมา พร้อมกับซุปที่เขาเพิ่งทำ

Dannielนำซุปวางที่โต๊ะ ก่อนจะพูด "คุณหร่วน เรื่องที่คุณให้ผมทำ จัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ"

หร่วนซิงหว่านชะงักไปนิด ก่อนจะพูด "ขอบคุณค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ หลังจากโจวซื่อจัดงานแถลงข่าว ความเห็นของสาธารณชนก็เปลี่ยนไป แต่ก็ยังมีคนบางกลุ่มที่ยังสงสัยอยู่ เมื่อวางหลักฐานที่คุณให้ผมเอาไว้ เสียงเหล่านั้นก็หายไปเลยครับ"

เพ้ยซานซานที่กินขนมอยู่ข้างๆ พูด "ไม่คิดเลยนะ โจวฉือเซินคนนั้นที่ปกติเป็นคนโหดร้าย แต่ในเรื่องนี้ เขากลับเป็นคนที่ใจดีและอ่อนโยน"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างสงบ "เพราะว่าเขาไม่อยากให้โจวจู้นเหนียนลำบากใจ"

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน บางทีเธออาจจะไว้หน้าโจวจู้นเหนียน และไม่ต้องการให้โจวฉือเซินต้องอับอาย

แต่นับตั้งแต่ที่โจงเสียนสั่งให้พี่เลี้ยงฆ่าลูกของเธอต่อหน้าทุกคน เธอก็ไม่มีความคิดนั้นอีกต่อไป สิ่งที่พวกเขารักไม่ใช่เรื่องของเธอ

ตราบใดที่ทำร้ายลูกของเธอ เธอจะเอาคืน

Danielรินน้ำอุ่นให้เพ้ยซานซาน "เรื่องนี้ ดูเหมือนว่าโจงเสียนจะวางแผนไว้ล่วงหน้า เธอคงเดาไว้แล้วว่าตัวเองคงต้องตาย"

เพ้ยซานซานส่งเสียงไม่พอใจ "ตายแล้วก็ยังไม่หยุด เหมือนไอเวรหร่วนจุนนั่นชะมัด เดี๋ยวนะ......เธอคงไม่ตายหลอกเหมือนหร่วนจุนใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า "มีคนมากมายเห็นกับตาว่าเธอตาย"

เพ้ยซานซานตบหน้าอกของเธออย่างโล่งใจ "อย่างนั้นก็ดีแล้วละ ฉันละกลัวจริงๆ"

ผ่านไปสักพัก หร่วนซิงหว่านหันไปมองDaniel "คุณรู้เมื่อไหร่คะ"

Danielหัวเราะแห้งๆ "ผมก็......เพิ่งรู้ได้ไม่นานครับ ก่อนหน้าก็แค่สงสัย แต่ไม่มีหลักฐาน"

หร่วนซิงหว่านพูด "เป็นตอนที่คุณกับหร่วนเฉินออกจากห้องVIPตอนนั้นด้วยกันหรือเปล่าคะ"

Danielไม่ได้ปฏิเสธเมื่อได้ยิน เขาพยักหน้าเบาๆ

นั่นที่หร่วนเฉินเสนอออกมา ทำข้อตกลงกันกับเขา

เพ้ยซานซานพูดอีก "เฮ้ ซิงซิง เธอกับประธานโจวของเธอ นี่คือ......"

เพ้ยซานซานยังไม่ทันพูดจบ Danielก็กระแอมไอ

หร่วนซิงหว่านกำลังชงนมให้เจ้าตัวเล็ก "ค่อยว่ากันเถอะ"

เพ้ยซานซานอยากจะพูดว่า เรื่องนี้ปล่อยไว้ก่อนไม่ได้ ถ้าไม่ได้แก้ให้ถูกต้องจะทำอย่างไรนี่

โจวฉือเซินก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ กี่วันแล้ว แม้แต่เงาก็ยังไม่โผล่มาให้เห็น

กลัวว่ามันจะแย่ลงจริงๆ ถ้าไม่แก้ไขให้ดี

ไม่นานนัก หร่วนเฉินก็กลับมาจากซื้ออาหาร

หร่วนซิงหว่านเข้าครัว "เดี๋ยวพี่ทำเอง นายออกไปล้างผลไม้เถอะ"

หร่วนเฉินพูด "ครับ"

ข้างนอก เพ้ยซานซานตะโกนมาว่า "ซิงซิง เมื่อกี้สวี่วานบอกฉันว่าเธอกำลังถ่ายหนังอยู่แถวนี้ เราเรียกเธอมากินข้าวเย็นด้วยกันไหม"

หร่วนซิงหว่านเหลือบมองหร่วนเฉิน ยิ้มเล็กน้อย "เรียกมาสิ"