สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 573

สวี่วานไม่เข้าใจ "รุกอะไร?"

เพ้ยซานซานขยิบตาให้เธอ "ครั้งก่อนที่เราพูดถึงเรื่องนั้นกัน วันเกิดของประธานโจววันนั้นไง"

สวี่วาน "......"

เธอนึกขึ้นมาได้

นั่นเธอแค่พูดเล่นเองไม่ใช่เหรอ

ทำไมคิดเป็นจริงเป็นจังละ

หร่วนเฉินอายุน้อยกว่าเธอ6ปี เธอจะกล้าคิดไปในทางนั้นได้ยังไงกัน

ไม่รอให้เพ้ยซานซานถามจนจบ หร่วนซิงหว่านกับหร่วนเฉินก็ออกมาจากห้องครัว

มื้อนี้ กินกันอย่างค่อนข้างมีความสุข

เพ้ยซานซานพูดกับสวี่วาน "หนังเรื่องก่อนหน้าของเธอฉันดูแล้ว แสดงเก่งมาก หนังเรื่องหน้าเป็นแนวไหนละ?"

สวี่วานพูด "เรื่องหน้าเป็นหนังเกี่ยวกับแข่งขันทางด้านกีฬาน่ะ แต่น่าจะถ่ายช่วงครึ่งปีหลัง ระหว่างนั้นฉันยังมีงานอื่น"

"งานอะไร ปีนี้เธอดูยุ่งมากเลยนะ"

สวี่วานมุ่ยปาก "ถ้าไม่ใช่เพราะนายทุนหน้าเลือด......ทุนนิยม ก็ชีวิตไหมละ มันเป็นอย่างนี้แหละ ต่อไปฉันจะมีถ่ายโฆษณา2งาน วาไรตี้อีก2รายการ อีกอันตรงบินไปถ่าย ส่วนอีกอันฉันทำประจำอยู่แล้ว"

"อ่า ฉันยังคิดจะพูดว่า ช่วงนี้น่าเบื่ออยากจะไปดูกองถ่ายว่าเป็นยังไงบ้าง ดูท่าคงไม่มีโอกาสแล้ว"

สวี่วานพูด "ถ้างั้นรอไปตอนฉันอัดรายการวาไรตี้สิ เธอลองไปดูหลังฉากได้นะ มันเป็นวาไรตี้ที่เหมือนจริงเลย น่าหวาดเสียวแล้วก็น่าตื่นเต้นด้วย"

เมื่อหร่วนซิงหว่านได้ยิน เธอก็สำลักอาหาร อดไม่ได้ที่จะกระแอมไอ

หร่วนเฉิน "......"

สวี่วานส่งน้ำให้เธอ "เป็นไงบ้าง?"

หร่วนซิงหว่านโบกมือ "รายการวาไรตี้ของเธอนั่นจะอัดตอนไหนเหรอ?"

"อีกสองเดือน ช่วงปิดเทอมหน้าร้อนน่ะ แต่ได้ยินมาว่ากฎของครั้งนี้มันเว่อร์มาก ยากกว่านี้ก็เหลือแต่คณิตศาสตร์ขั้นสูงแล้วแหละ ฉันคิดมาดีแล้วละ ถึงตอนนั้นฉันจะนอนแผ่ข้างในเลย ใครยินดีจะไปแก้โจทย์ก็ไปเถอะ ฉันไม่มีไอคิวขนาดนั้นหรอก"

หร่วนซิงหว่านเลิกคิ้ว มองไปที่หร่วนเฉิน ที่กำลังหลบเลี่ยงสายตาเธอ และหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม

เพ้ยซานซานพูด "ฟังดูน่าสนใจดีนี่ แขกรับเชิญมีใครบ้าง?"

สวี่วานส่ายหน้า "อันนี้ฉันก็ไม่รู้นะ ได้ยินมาว่าตอนนี้ยังไม่ยืนยันเลย น่าจะยังไม่ระบุรายชื่อเข้าร่วมทั้งหมด จนกว่าจะเริ่มอัดรายการน่ะแล้วค่อยให้ฉัน"

"รอให้ถึงตอนนั้นแล้วฉันจะเข้าไปดูนะ ไม่แน่ว่าอาจจะได้เจอหนุ่มน้อยรูปงามมาขอลายเซ็น"

Danielพูดอย่างช้าๆ "ถึงตอนนั้นท้องคุณก็คงจะใหญ่ขึ้นมาก ไม่ต้องพูดถึงลายเซ็นหรอก พวกเขาคงให้ที่นั่งกับคุณแทน"

เพ้ยซานซาน "......"

นี่มันคำพูดคนเหรอ

เมื่อหร่วนซิงหว่านได้ยินหร่วนเฉินบอกว่าเขาจะเข้าร่วมรายการ เธอไม่ได้คิดมาก และไม่ได้คิดไปในทางนั้นเลย

ดูไม่ออกเลย ว่าเขาจะคิดเล็กคิดน้อยขนาดนี้

ในตอนนี้เอง ที่หร่วนซิงหว่านสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มที่น่องขา

เธอก้มลงไปมอง ก็พบกับเจ้าตัวเล็กที่ไม่รู้ว่าคลานมากอดขาของเธอตอนไหน ตาโค้งเป็นสระอิ เวลายิ้มก็เผยให้เห็นฟันน้ำนมเล็กๆ สองซี่ ส่งเสียงร้องอ้อแอ้ขึ้นมา "มามา"

หร่วนซิงหว่านชะงัก ฟังเจ้าตัวน้อยพูดต่อ "ปาปา"

หร่วนซิงหว่านยิ้มน้อยๆ อุ้มเขาขึ้นมา

เพ้ยซานซานกับสวี่วานชะงักไปกับฉากตรงหนานี้ สวี่วานอดไม่ได้ที่จะกระซิบ "เธอแน่ใจนะว่านี่คือลูกของประธานโจว? เขาสามารถให้กำเนิดเด็กที่น่ารักขนาดนี้ได้เลยเหรอ?"

เพ้ยซานซานก็กระซิบ "ในทางทฤษฎี เขาเป็นคนให้น้ำเชื้อ ดังนั้นเขาจึงเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดทางชีววิทยา"

หร่วนเฉิน "......"

Daniel "......"

เจ้าตัวน้อยดูท่าจะเริ่มให้ความสนใจแล้ว เรียก ‘มามา’ ‘ปาปา’ ตลอดทั้งคืน หรี่ตาลงอย่างมีความสุข

เมื่อทานข้าวเสร็จ หลังจากรอให้ทุกคนออกไปแล้ว หร่วนซิงหว่านก็อุ้มเจ้าตัวเล็กไปห้องอาบน้ำเพื่ออาบน้ำให้เขา ก่อนจะวางลงบนเตียง กล่อมเขาจนหลับแล้วค่อยออกมา

ในห้องนั่งเล่น หร่วนเฉินล้างจานเสร็จแล้ว เขากำลังฆ่าเชื้อของเล่นบนพรม

หร่วนซิงหว่านพูด "พี่ทำเอง นายไปพักผ่อนเถอะ"

หร่วนเฉินพูด "ใกล้เสร็จแล้วครับ"

หร่วนซิงหว่านถาม "ทำไมนายไม่ไปส่งสวี่วาน"

"คนขับรถเขารออยู่ข้างล่าง"

มุมปากหร่วนซิงหว่านเผยเป็นรอยยิ้ม "เอาละ ไปนอนเถอะ"

หร่วนเฉินวางของในมือลง "ผมตัดสินใจจะลาหยุดครึ่งเดือน"

หร่วนซิงหว่านสงสัย "ทำไม"

"ผมจะดูแลเจ้าตัวเล็กเอง พี่จะได้ไปทำธุระของพี่"

สองสามวันมานี้ หร่วนซิงหว่านไม่ได้ออกห่างจากเจ้าตัวน้อยเลย ไม่ได้ไปที่สตูดิโอหรือว่าหลินซื่อ

หร่วนเฉินรู้ ว่าเธอกำลังหวาดกลัวเกินกว่าจะผ่อนคลายความระมัดระวังตัวทุกขณะ และไม่กล้าจ้างพี่เลี้ยงให้มาดูแลเด็ก ยิ่งไม่กล้าให้ลูกน้อยของเธออยู่ห่างจากสายตา

หร่วนซิงหว่านเงียบไปนิด ก่อนจะพูด "พี่จะคิดหาวิธีเอง นายตั้งใจเรียนหนังสือให้ดีเถอะ"

"พี่มีวิธีอะไร"

เพ้ยซานซานก็กำลังตั้งครรภ์ ยังดูแลตัวเองให้ดีไม่ได้ ส่วนDanielก็ไม่เคยดูแลเด็กมาก่อน ตอนนี้เธอยังหาคนที่ยังไว้ใจไม่ได้เลยด้วย

หร่วนซิงหว่านพูด "วิธีการน่ะเหรอ เดี๋ยวก็คิดออกเองแหละน่า นายไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน"

เมื่อกลับมาถึงห้อง หร่วนซิงหว่านก็นอนแผ่ลงบนเตียงมองดูเจ้าตัวเล็ก แตะไปที่จมูกของเขาเบาๆ คิดถึงภาพที่เขากอดขาของเธอและเรียกเธอว่าแม่

มันทำให้ใจของเธออ่อนยวบ

ผ่านไปสักพัก หร่วนซิงหว่านก็เปิดโทรศัพท์ และส่งข้อความหาเฉินหว่านลู่ เรียกให้เธอออกมาเจอกันพรุ่งนี้ตอนบ่าย

เมื่อเฉินหว่านลู่ได้รับข้อความ เธอก็ใจเต้นกระหน่ำหันไปหาสามีของตัวเอง "ฉันบอกแล้วค่ะ บอกแล้ว! ว่าเธอจะมาเอาคืนฉัน!"

หลังจากเห็นข่าวว่าหยางเจิ้นถูกจับในข้อหาฆาตกรรมโดยเจตนา เฉินหว่านลู่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอได้เคยแนะนำหยางเจิ้นให้หร่วนซิงหว่านรู้จัก อีกด้านหนึ่งเธอก็รู้สึกเสียดาย อีกด้านก็กลัวหร่วนซิงหว่านจะมาแก้แค้น

หลี่ตั๋วปลอบเธอ "ฉันคิดว่าคุณหร่วนไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก เธอสบายใจเถอะ น่าจะเป็นเพราะเรื่องอื่น"

"เธอจะเรียกหาฉันเพราะเรื่องอะไรละคะ ตอนนี้ฉันขนลุกไปทั้งตัว หรือเราจะหนีกันคืนนี้ดีคะ?"

"เรื่องที่คุณทำก่อนหน้านี้ ถ้าคุณหร่วนคิดเล็กคิดน้อยกับคุณ เขาทำไปนานแล้วละ ไม่ต้องรอให้ถึงตอนนี้หรอก"

แม้แต่เฉินหว่านลู่ก็รู้สึกคำพูดของเขาค่อนข้างมีเหตุผล

เธอพูดพึมพำเสียงเบา "ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปดูสถานการณ์ก่อนนะคะ ไม่โอเคฉันจะหนีออกมา"

วันรุ่งขึ้นตอนบ่ายโมง ร้านกาแฟ

เมื่อเฉินหว่านลู่มาถึง หร่วนซิงหว่านก็มารออยู่ก่อนแล้ว

เธอถอดแว่นกันแดดออก กระแอมไอ ก่อนจะนั่งตรงข้ามหร่วนซิงหว่าน "คุณเรียกหาฉันมีเรื่องอะไรหรือคะ"

หร่วนซิงหว่านจิบกาแฟ "คุณไม่คิดว่า คุณติดคำอธิบายฉันอยู่เหรอ?"

ทันใดเฉินหว่านลู่ก็รู้สึกกังวล "นั่น......นั่นไม่ใช่ความผิดฉันนะ ตอนแรกฉันไม่รู้นี่ว่าเขาจะน่ากลัวขนาดนั้น แล้วเรื่องนี้ฉันก็เป็นคนทำคนเดียว ฉันกล้าทำก็กล้ารับ อย่าเอาสามีฉันเข้ามายุ่งด้วย!"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ "ความรักของพวกคุณนี่ลึกซึ้งมาก ถึงแม้หลี่ตั๋วจะไม่ว่าง แต่เขาก็ปฏิบัติกับคุณอย่างดี"

"นั่นแหละ สามีของฉันเอง"

หร่วนซิงหว่านพูด "ครั้งที่แล้ว คุณบอกฉันว่าต้องการหางานไม่ใช่เหรอ?"

ท่านั่งของเฉินหว่านลู่ดูสง่างามขึ้นมาในทันที "สตูดิโอของคุณคนพอแล้วนี่ หรือคุณต้องการขยายสาขาคะ หาผู้จัดการอยู่เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านพูด "ช่วยดูแลลูกของฉัน ตอนเช้าก่อนฉันออกจากบ้านคุณต้องมาแล้ว ฉันกลับมาตอนเย็นแล้วคุณค่อยกลับไป"

สีหน้าของเฉินหว่านลู่ถมึงทึง "คุณจะให้ฉันเป็นพี่เลี้ยง นี่คุณเป็นคนดูถูกคนถึงขนาดนี้?"