สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 598

ตอนเที่ยง คุณหมอที่ดูแลมาตรวจเจ้าตัวน้อย ไข้ลดลงแล้ว แต่ก็ยังหาวิธีรักษาผื่นแดงไม่ได้

หร่วนซิงหว่านพูด "ผลการทดสอบออกมารึยังคะ?"

คุณหมอที่ดูแลส่ายหน้า "กำลังเร่งจัดการแล้วครับ แต่เพราะว่าสถานการณ์ค่อนข้างซับซ้อน อาจจะต้องใช้เวลาสักระยะ"

หร่วนซิงหว่านมองดูลูกชายตัวเองที่ผอมลงอย่างเห็นได้ชัดบนเตียง เธอพูดเบาๆ "ถ้าเขาเป็นแบบนี้ต่อไป ร่างกายของเขาจะทนไม่ไหวนะคะ"

"ฉีดยาโภชนาการแล้ว หวังว่าเขาจะยืนหยัดได้อีกสักหน่อย"

หร่วนซิงหว่านอ้าปาก แต่กลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

ตอนนี้แม้แต่คุณหมอยังบอกว่า "หวังว่า" ...

คุณหมอที่ดูแลพูดอีกว่า "สังเกตดูอีกสักหน่อย มีอะไรก็ติดต่อผมได้ตลอดเวลา"

"ขอบคุณค่ะ"

หลังจากที่คุณหมอออกไปแล้ว หร่วนซิงหว่านเดินไปนั่งข้างเตียง มองดูเจ้าตัวน้อย ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

เพ้ยซานซานเดินเข้ามาตบไหล่เธอเบาๆ "ซิงซิง ไม่ต้องเป็นห่วง เขาต้องดีขึ้นแน่นอน"

ถึงตอนเย็น หร่วนซิงหว่านบอกให้เพ้ยซานซานกลับไป เธออยู่เฝ้าเจ้าตัวน้อยที่นี่คนเดียว

เพ้ยซานซานพึ่งจะออกไปได้ไม่นาน เสิ่นจื่อซีก็เข้ามา เขาอาบน้ำ โกนหนวดและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว

เขาพูด "โจวฉือเซินติดต่อคุณมารึเปล่า?"

"ไม่ได้ติดต่อมา ฉันโทรหาเขา แต่เขาปิดเครื่อง"

เสิ่นจื่อซีขมวดคิ้ว "ผมก็ติดต่อเขาไม่ได้เหมือนกัน เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?"

ไม่เพียงแต่โจวฉือเซิน เจียงย่านก็ติดต่อไม่ได้

เกิดอะไรขึ้นที่เมืองเจียงโจวกันแน่?

ในตอนนี้เอง ชั้นล่างของโรงพยาบาลเอะอะโวยวาย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เสิ่นจื่อซีเห็นแบบนี้ เขาก็พูดว่า "ผมออกไปดู"

หร่วนซิงหว่านได้ยินเสียงข้างนอก เธอกอดเจ้าตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่น

สองนาทีต่อมา มีคุณหมอที่ใส่หน้ากากเดินเข้ามา วัดอุณหภูมิให้เจ้าตัวน้อย

ทันทีที่เขาหยิบเทอร์โมมิเตอร์ออกมา หร่วนซิงหว่านก็ถอยหลังออกไปหนึ่งก้าว เธอมองเขาด้วยสายตาที่หวาดระแวง "ฉันไม่เคยเห็นคุณ"

สองสามวันนี้ คนที่มาตรวจร่างกายให้เจ้าตัวน้อยล้วนแต่เป็นคุณหมอที่ดูแลเขา คนที่มาวัดอุณหภูมิก็คือพยาบาลสองคนนั้นตลอด

หมอคนนั้นถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่สะอาดสะอ้าน "เจอกันครั้งแรก เป็นเกียรติของผมครับ"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว "คุณเป็นใคร?"

ผู้ชายคนนั้นยิ้ม ยัดหน้ากากลงในกระเป๋าเสื้อโค้ตสีขาว "ผมเป็นใครไม่สำคัญ แต่ผมอยากเชิญคุณไปที่ที่หนึ่งกับผม"

หร่วนซิงหว่านเม้มปากแน่น "คุณเป็นคนของโจงเสียน?"

"ไม่ใช่ ผมไม่รู้จักเธอ"

"แล้วคุณจะทำอะไร?"

ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามา "ขอโทษครับ"

......

นอกประห้องผู้ป่วย เสิ่นจื่อซีรู้สึกโมโห เขาพูดกับสายในโทรศัพท์ "นายจริงจังเหรอ ถ้าโจวฉือเซินรู้ ว่าฉันช่วยนายลักพาตัวเธอไปต่อหน้าคนของเขา นายตายแน่นอน"

น้ำเสียงของเจียงย่านเป็นกังวล "ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาอธิบายอะไรให้นายฟัง นายหาข้อมูลได้แล้วไม่ใช่เหรอ? เมืองเจียงโจวมีวิธีรักษาเด็กคนนั้น ก็ต้องลองเท่านั้น"

"งั้นนายก็บอกให้พวกเขารีบหน่อยสิ ถ้าฉันยื้อไว้ไม่ไหว ฉันกลัวจริงๆว่าเฉินเป่ยจะพุ่งเข้ามาต่อยฉัน"

ทันทีที่เสิ่นจื่อซีพูดจบ หร่วนซิงหว่านและเจ้าตัวน้อยก็ถูกคนนำออกมาข้างนอกแล้ว

หลังจากมองหน้ากัน ชายคนนั้นก็ยิ้มให้เขา

เสิ่นจื่อซี "..."