สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 623

ฟังเธอพูดจบ โจวฉือเซินก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก้มสายตาลงต่ำ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

หร่วนซิงหว่านพูด "คุณบอกว่าง่วงไม่ใช่เหรอ รีบไปนอนสิ จะได้ไม่คิดนู้นคิดนี่ เรื่องยุ่งเหยิงนี่ค่อยว่ากัน"

ไม่นานเสียงต่ำของโจวฉือเซินก็ดังขึ้น "นี่คือสิ่งที่คุณพูด"

หร่วนซิงหว่านได้ยิน ก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง และเธอก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเธอพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไปหรือเปล่า

ดูเหมือนว่า......ไม่เกินไปหรอกมั้ง

ด่าเขาแค่สองสามคำถึงกับทนฟังไม่ได้เลยเหรอ?

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นมองไปที่เธอ และพูดซ้ำ "นี่คือสิ่งที่คุณพูด คราวหลังคุณอย่าคิดหาข้ออ้างอะไรที่จะจากผมไป"

ในที่สุดหร่วนซิงหว่านก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบ "อันที่จริงฉันคิดว่านี่มันคนละเรื่องกันนะคะ"

"ผมคิดว่าเรื่องเดียวกัน"

"โอเค โอเค งั้นคุณก็คิดอย่างนั้นไปเถอะ ไปนอน"

โจวฉือเซินลุกขึ้น หยิบถาดมาจากมือเธอ "ผมทำเอง คุณไปอาบน้ำ"

"ไม่......"

ไม่รอให้หร่วนซิงหว่านปฏิเสธ โจวฉือเซินก็ออกจากห้องนอน มุ่งหน้าไปยังห้องครัวแล้ว

หร่วนซิงหว่านมองแผ่นหลังของเขา พลางถอนหายใจ ช่างเถอะ เขามีความสุขก็ดีแล้ว

เป็นอย่างที่คาดไว้ ไม่ถึงสองนาที เสียงจานชามแตกในครัวก็ดังลอยมา

คิดเสียว่าเป็นวิธีระบายความโกรธของเขาอีกอย่างก็แล้วกัน

... ...

เมื่อหร่วนซิงหว่านอาบน้ำเสร็จก็ออกมา เธอเห็นโจวฉือเซินนอนอยู่บนเตียง ถือแท็บเล็ตทำงานอยู่ ด้วยสีหน้าที่จดจ่อ คิ้วสวยของเขาขมวดเล็กน้อย

เธอพูด "ไหนว่าคุณเหนื่อยไงคะ?"

"ได้ยินว่าคุณไม่อยากจากผมไปไหน จู่ๆ ผมก็รู้สึกสามารถอดทนต่อไปได้น่ะ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

คำพูดก่นด่าติดอยู่ที่ริมฝีปากเธอ

เขาเก่งในเรื่องคิดไปเองเสียจริง

หร่วนซิงหว่านนั่งลงข้างเตียง เปิดโทรศัพท์ดูเวลา "งานคุณต้องจัดการจนดึกดื่นไหม?"

โจวฉือเซินพูด "ไม่ใช่งานหรอก"

จู่ๆหร่วนซิงหว่านก็แปลกใจขึ้นมา "ไม่ใช่งานแล้วคุณดูอะไรจริงจังถึงขนาดนั้นละคะ"

เธอเห็นสีหน้าของเขาเมื่อกี้ ก็นึกว่าเขาพบเจอปัญหาที่จัดการแก้ไขได้ยาก

โจวฉือเซินไม่ตอบ แค่เอียงแท็บเล็ตในมือเข้าหาเธอ

หร่วนซิงหว่านวางโทรศัพท์ลง ก่อนจะเอนตัวไปดู

สิ่งที่ดึงดูดสายตา คือรูปภาพชุดเจ้าสาว

เธอตัวนิ่งงันไปในทันใด

โจวฉือเซินสไลด์ดู และพูดอย่างสงบ "คนเหล่านี้เป็นดีไซเนอร์ชุดแต่งงานที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ มีสไตล์ที่แตกต่างกัน ผมเลือกมา2-3คนที่โอเค เดี๋ยวคุณลองดูแล้ว เลือกที่ชอบที่สุดนะ ผมจะให้หลินหนานไปนำเขามา คุณค่อยบอกรายละเอียดปลีกย่อยที่แน่นอนบอกเขาแล้วกัน"

เป็นเวลานานกว่าที่หร่วนซิงหว่านจะหาเสียงของตัวเองเจอ "คุณช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม "คุณทำไมถึงจากพูดเรื่องไร้สาระ พยายามให้ฉันหยุดรำคาญคุณ จู่ๆ ก็เปลี่ยนมาเรื่องเร็วนี้อย่างเร็ว?"

โจวฉือเซินแก้ "ไม่ใช่บอกว่าอย่ามายุ่งกับผม เป็นเพราะผมป่วยก็จะไม่มีใครคอยกวนใจคุณต่างหาก"

"......แตกต่างกันตรงไหน?"

"เพื่อไม่ให้คุณด่าผมลับหลังไง ก็ต้องแตกต่างกัน"

จู่ๆหร่วนซิงหว่านก็รู้สึกมึนหัว รู้สึกว่าเธอไม่สามารถทันตามความคิดของเขาได้เลย