สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 624

ครึ่งเดือนต่อมา โจวฉือเซินได้รับโทรศัพท์จากทางฝั่งเมืองหนานเฉิง

ถึงแม้ว่าตระกูลโจวจะไม่สร้างปัญหาให้เขาแล้ว แต่โจวซื่อที่ยิ่งใหญ่ก็ยังตั้งอยู่ที่นั่น ทุกวันที่หลินหนานส่งมาคือ งานเร่งงานด่วนทั้งหลาย ส่วนที่เหลือก็สะสม กองพะเนินเป็นภูเขา

ถ้าเขาไม่กลับไปอีก คาดว่าห้องผู้อำนวยการคงล้นไปด้วยเอกสารแน่

และเขาก็อยู่ในเมืองเจียงโจวมานานแล้ว ทางฝั่งเมืองหนานเฉิงก็อาจจะเกิดเหตุร้ายได้ง่าย

หลังจากวางสาย โจวฉือเซินก็ยืนอยู่ตรงระเบียงเป็นเวลานาน ภาพด้านหลังดูเคร่งขรึม

หร่วนซิงหว่านวาดแบบเสร็จ ก็มายืนข้างเขา ถามเสียงเบา "คุณจะกลับไปไหม?"

โจวฉือเซินล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกง "ผมจะกลับไปจัดการเรื่องนิดหน่อย มากสุดก็หนึ่งเดือน"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันจะกลับไปกับคุณค่ะ"

ในช่วงเวลานี้ เธอไปห้องทดลองเพื่อเยี่ยมเจ้าตัวเล็กสองครั้ง เขาแข็งแรงขึ้นมาก และไม่มีอาการป่วยอีกเลย

เจียงหยวนบอกว่า ตอนนี้พวกเขากำลังเข้าสู่กระบวนการรักษาเบื้องต้น ปัจจุบันดูเหมือนว่าจะมีประสิทธิผลคงที่ แต่ต้องใช้เวลาสังเกตการณ์อย่างน้อยสามหรือสี่เดือน

หลังจากนั้น จะดูจากการฟื้นตัวร่างกายของเจ้าตัวน้อยในขณะนั้น แล้วค่อยวางแผนการรักษาระยะยาว

หร่วนซิงหว่านไม่ต้องคิด ก็รู้ว่าเป็นตัวเลขที่ยาวนานและไม่มีระยะเวลาที่ตายตัว

พวกเขาสามารถเข้าห้องทดลองได้เพียงบางคราวเท่านั้น ถึงจะอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์

ยิ่งไปกว่านั้น จัดการเรื่องทุกอย่างที่ควรต้องทำ ดีกว่าเสียเวลาไปโดยไร้ค่า

โจวฉือเซินมองไปยังเธอ "คุณตัดใจจากไปได้?"

"ตัดไม่ได้ แล้วยังไงต่อคะ เรื่องนี้ไม่ใช่การตัดสินใจของฉันสักหน่อย" หร่วนซิงหว่านมองทิวทัศน์เมืองเจียงโจว พูดอย่างสงบ "ฉันอยู่ต่อไป ก็ไม่มีประโยชน์อะไรค่ะ"

ถ้าเป็นเมื่อก่อน พูดอะไรไปหร่วนซิงหว่านก็คงไม่ทิ้งเจ้าตัวน้อยให้อยู่คนเดียวที่นี่แน่

แต่อย่างไร น้าสวี่ก็อยู่ที่นี่

เจียงหยวนกับเจียงซ่านหาน ก็ไม่ทำร้ายเขา

เด็กน้อยอยู่ในเมืองเจียงโจว ในห้องปฏิบัติการที่ไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าไป ปลอดภัยกว่าการอยู่ข้างกายเธอมาก

โจวฉือเซินพูด "ถ้าอย่างนั้นไปพรุ่งนี้ตอนบ่าย ก่อนไป อยากไปห้องทดลองก่อนไหม?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า "ไม่ต้องค่ะ"

พวกเขาไปหนึ่งครั้ง เจ้าตัวน้อยก็ร้องไห้จ้าหนึ่งครั้ง เจียงหยวนบอกว่าอารมณ์ที่แปรปรวน ไม่เอื้อต่อการฟื้นตัวของอาการป่วย

นิ่งไปสักพัก หร่วนซิงหว่านก็พูดอีก "งั้นคุณ......ไม่ไปพบน้าสวี่เหรอคะ"

โจวฉือเซินก้าวยาวๆ เข้าไปในห้อง "ผมไม่ไป"

หร่วนซิงหว่านไม่พูดอะไร มองไปยังทิวทัศน์อันไกลโพ้นอย่างใจลอย

มาถึงเมืองเจียงโจว ก็เกือบจะเดือนหนึ่งแล้ว

ในช่วงเวลาสั้นๆ ดูเหมือนว่าทุกเรื่องจะเกิดขึ้นแล้ว แต่ก็เหมือนยังไม่เกิดอะไรขึ้น

คนที่สมรู้ร่วมคิดกับโจงเสียน เป็นคนวงในของตระกูลเจียง เจียงซ่างหานยังคงสอบสวนอยู่และเขาจะบอกพวกเขาเมื่อพบ

ไม่รู้ว่าต้องจะจบเมื่อไหร่

......

วันรุ่งขึ้น เวลาสี่ทุ่มครึ่ง เครื่องบินส่วนตัวลงจอดที่เมืองหนานเฉิง

ทันทีที่หร่วนซิงหว่านลงจากเครื่องบิน เธอก็รู้สึกได้ถึงอากาศที่ร้อนแห้งแล้ง

เมื่อเปรียบเทียบกับความเย็นสบายและความชุ่มชื้นของเมืองเจียงโจว เมืองหนานเฉิงนั้นแห้งแล้งและร้อนอบอ้าวขนานแท้

ถึงแม้ว่าจะเป็นกลางดึก ก็ไม่มีลมเลยสักนิด

เมื่อพวกเขาเดินออกมา กำลังจะขึ้นรถ หลินหนานก็รีบสาวเท้าเข้ามาหา พูดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมว่า "ประธานโจว......"

โจวฉือเซินพูด "ว่ามา"

หลินหนานลังเล แอบมองไปที่หร่วนซิงหว่าน ราวกับพูดต่อหน้าเธอไม่ได้

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันขึ้นรถก่อนนะคะ"

โจวฉือเซินดึงมือเธอ "ไม่มีอะไรที่คุณจะฟังไม่ได้"

สิ้นคำ เขาก็หันไปมองหลินหนานอีก ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ว่ามา"