สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 626

เจียงชูหนิงมานี่ด้วยความรีบร้อย นอกจากเสื้อผ้าสองสามชิ้นแล้ว เธอก็ไม่ได้เอาของอะไรมาอีก อีกอย่างโจวฉือเซินให้หลินหนานพาเธอมาโยนไว้ยังห้องที่ไว้ใช้เก็บของก่อนหน้า ของใช้ในชีวิตประจำวันอะไรก็ไม่มีเลย

ทันทีที่เข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ต เธอเข็นรถเข็นด้วยความคึกคักมีความสุข เห็นอะไรก็หยิบอันนั้น

โจวฉือเซินเดินอยู่ด้านหลัง พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า "คุณพาเธอออกมาทำไม"

หร่วนซิงหว่านหยิบนมสองสามกล่องใส่รถเข็นตรงหน้า "คุณไม่เห็นว่าเธอหิวแค่ไหนเหรอ?"

"ผลการศึกษาบอกว่า คนไม่กินข้าว6-7วันนู้นถึงจะหิวตาย"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ซุปเปอร์มาร์เก็ตชั้นล่าง ไม่ได้อยู่ในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แค่การตอบสนองความต้องการของชีวิตประจำวัน

ดังนั้นเมื่อเดินไปได้สักพัก ก็ไม่มีทางไปต่อแล้ว

รถเข็นของเจียงชูหนิงเต็มไปด้วยสิ่งของ เธอยืนโบกมือให้พวกเขาอยู่ตรงหน้าแคชเชียร์ เมื่อพวกเขาเดินมาหา จึงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาอย่างภาคภูมิใจ "ฉันจะจ่ายเอง"

หร่วนซิงหว่านกำลังจะพูดอะไรสีกอย่าง แต่โจวฉือเซินกลับพูดว่า "ให้เธอจ่าย ถึงเธอโง่ แต่อย่างไรก็มีเงินเยอะ"

เจียงชูหนิงมุ่ยปาก:อะไรนjะ

หลังจากที่แคชเชียร์พิมพ์รหัสเสร็จแล้ว จึงพูดกับเจียงชูหนิงว่า "แสกนตรงนี้ได้เลยค่ะ"

เจียงชูหนิงแสกน ก่อนจะพบว่าการชำระเงินล้มเหลว

เธอพึมพำด้วยความสงสัย ก่อนจะเปลี่ยนแอพชำระเงิน

การชำระเงินก็ยังคงล้มเหลว

พนักงานแคชเชียร์ตรงข้ามเจียงชูหนิงมองเธอด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ที่ยังคงรักษามารยาทเอาไว้

ทันใดเจียงชูหนิงก็รู้สึกชาที่หนังศีรษะ เก้อเขินเสียจนอยากจะขุดหลุมหนีไป

เธอหันคอที่แข็งทื่อหันไปมองหร่วนซิงหว่านเพื่อขอความช่วยเหลือ

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ"

หลังจากจ่ายบิลเสร็จ รถเข็นของเจียงชูหนิงที่บรรจุสิ่งของ ก็บรรจุถุงอีกสามใบใหญ่

เมื่อเธอยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่รู้ว่าต้องทำอะไร คนแนะนำการซื้อขายของซุปเปอร์มาร์เก็ตก็พูดว่า "คุณผู้หญิงคะ ถ้าคุณไม่รีบ เดี๋ยวเราจะเอาไปส่งข้างบนให้ค่ะ"

เมื่อเจียงชูหนิงกำลังจะพยักหน้า เสียงของโจวฉือเซินก็ลอยมา "ประตูหน้าหมู่บ้านมีรถเข็น ไปเอามา เข็นกลับไปเองสิ"

"แต่ฉัน......"

เมื่อเจียงชูหนิงจะพูด แต่เมื่อสบตากับสายตาเย็นชาของโจวฉือเซิน เธอก็กลืนคำหลังลงท้องไป

เธอส่งเสียง 'อ้อ' ออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ตไปหารถเข็น

โจวฉือเซินเอาถุงในมือของหร่วนซิงหว่านมาถือ "ไปเถอะ"

ระหว่างทางกลับหร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "ซุปเปอร์ไปส่งให้ได้ ทำไมคุณให้เธอถือกลับไปเองล่ะคะ"

"ที่เมืองเจียงโจวเธอเคยชินกับการมีคนคอยตามเธอดูแล ดังนั้นเวลาทำอะไรก็ไม่เคยคิดถึงผลที่ตามมา นี่เป็นแค่บทเรียนเล็กๆ เท่านั้น ครั้งนี้ซุปเปอร์ไปส่งของให้ได้ ครั้งหน้าถ้าเจอเรื่องอื่น เธอก็ต้องหาวิธีแก้ปัญหาเอาเอง"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ดูไม่ออกเลยนะ ว่าคุณค่อนข้างจะ......"

"ค่อนข้างอะไร"

หร่วนซิงหว่านเคร่งขรึม "ไม่มีอะไรค่ะ ต่อไปเธอจะอยู่ที่นี่ไหม?"

โจวฉือเซินส่งเสียงตอบรับ "จะได้ตัดเรื่องเธอสร้างปัญหา ให้เธออยู่ในสายตานี่แหละ แล้วก็นับว่าเป็นแต้มต่อของเราด้วย อนาคตไม่ว่าทางฝั่งตระกูลเจียงจะเกิดเรื่องอะไร เราก็จะมีเงื่อนไขในการเจรจา"

เขานิ่งไปสักพัก ก่อนพูดต่อ "แต่ถ้าคุณไม่อยากเห็นเธอ ผมก็สามารถหาที่อยู่ไว้ขังเธอได้ ไม่ให้เธอไปไหน"

"......ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ อย่างนี้แหละ"

กลับมาบ้านได้ไม่นาน ผักผลไม้สดที่หร่วนซิงหว่านสั่งมาจากในแอพพลิเคชั่นก็มาส่งแล้ว

เมื่อเธอเพิ่งหุงข้าวเสร็จ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

ข้างนอก เจียงชูหนิงหอบหิ้วถุงขนมมาสองสามห่อ "ฉันแลกขนมพวกนี้กับอาหารได้ไหมคะ?"