หลังจากสวี่วานเข้ามาในห้องส่วนตัว หร่วนซิงหว่านจึงถามขึ้น: "เสี่ยวเฉินล่ะ?"
"เขาบอกว่าจะไปโทรศัพท์ เดี๋ยวมา"
สวี่วานเพิ่งนั่งลง ก็เห็นเจียงชูหนิงที่อยู่ตรงข้าม จึงถามขึ้น: "นี่คือ?"
หร่วนซิงหว่าน: "น้องสาวน่ะ เจียงชูหนิง"
สวี่วานยิ้มให้เจียงชูหนิง: "สวัสดีค่ะ"
เจียงชูหนิงกำลังมองเธอ เหม่อลอยไปหลายวินาที: "คุณคือ......สวี่วานเหรอคะ?"
สวี่วานพยักหน้าเบาๆ
เจียงชูหนิงตื่นเต้นขึ้นมาทันที: "ฉันเห็นคุณในโทรทัศน์บ่อยๆ! คุณสวยมากเลยค่ะ!"
สวี่วานยิ้มพูดขึ้น: "ขอบคุณค่ะ คุณก็น่ารักมากเลยนะคะ"
เจียงชูหนิงกำมือแน่น บนใบหน้าเล็กๆเต็มไปด้วยความเบิกบาน เห็นแล้วบอกได้เลยว่ามีความสุขสุดๆ
ไม่นาน เธอก็โพสข้อความลงในวีแชทโมเมนต์
[ฮือๆๆ หนานเฉิงเจ๋งเกินไป ไม่อยากกลับเมืองเจียงโจวแล้ว!]
เพิ่งโพสลงไปในวีแชทโมเมนต์เพียงสองนาที เจียงหยวนก็กดไลค์ให้เธอ ทั้งยังคุยกันส่วนตัวด้วย
เจียงหยวน: [ฉันเข้าใจความรู้สึกตื่นเต้นดีใจเหมือนเด็กๆที่ได้ปิดเทอมของเธอนะ แต่เธอลบวีแชทโมเมนต์ไปดีกว่า]
เจียงชูหนิง:[?]
เจียงหยวน:[ฉันกลัวพ่อเธอเป็นลมหมดสติไปน่ะสิ]
เรื่องที่เจียงชูหนิงแอบออกมาจากเมืองเจียงโจว คนของตระกูลเจียงรู้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น บวกกับพ่อของเธอก็ปกปิดข่าวนี้เอาไว้
ถ้าทำให้คนของตระกูลเจียงคนอื่นๆรู้ว่า เจียงชูหนิงออกมาจากเมืองเจียงโจว ยิ่งไปกว่านั้นยังมาถึงหนานเฉิงแล้ว ทั้งตระกูลเจียงคงจะระเบิดแน่ๆ
เจียงชูหนิงเบะปาก ทำได้เพียงยอมทำตามเท่านั้น ลบวีแชทโมเมนต์ออกไป
เจียงชูหนิง:[ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ข้างนอกดีขนาดนี้ ทำไมพ่อฉันถึงไม่อนุญาตให้ฉันออกมาจากเมืองเจียงโจวซะที]
เจียงหยวน: [วันเวลาอย่างนี้ อีกไม่นานก็คงจบลงแล้ว]
เจียงชูหนิง:[เพราะอะไร?]
เจียงชูหนิง:[แล้วอีกนานแค่ไหนล่ะ]
เจียงหยวน:[ไม่รู้สิ รอดูแล้วกัน]
เจียงชูหนิง:[นายไม่อยากมาหนานเฉิงหน่อยเหรอ นายเดาดูสิว่าฉันเจอใคร?]
เจียงหยวน:[นอกจากโจวฉือเซิน จะมีใครอีก]
เจียงชูหนิง:[ฉันเจอสวี่วาน!! เหมือนเธอจะเป็นเพื่อนกับพี่สาวน่ะ! ตัวจริงสวยมาก!]
เจียงหยวน:[......]
เจียงชูหนิง:[ฉันจำได้ว่านายชอบสวี่วาน ให้ช่วยขอลายเซ็นไหม?]
เจียงหยวน:[ไม่ต้อง! ฉันจะไปขอเอง!]
ตอนที่เจียงชูหนิงกับเจียงหยวนกำลังคุยกันอย่างออกรส หร่วนเฉินก็กลับมาแล้ว อาหารกำลังทยอยๆมาเสิร์ฟ
หร่วนซิงหว่านเรียกเธอ: "หนิงหนิง หิวแล้วไม่ใช่เหรอ กินเถอะ"
เจียงชูหนิงได้สติกลับมา จึงขานรับ วางมือถือลงแล้วเริ่มกิน
บนโต๊ะอาหาร สวี่วานไม่เข้าใจสถานการณ์ จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย: "เธอกับประธานโจวไปทำงานที่เมืองเจียงโจวเหรอ ทำไมไปนานจัง?"
หร่วนซิงหว่าน: "ไม่ได้ไปทำงาน เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยน่ะ"
สวี่วานได้ฟัง จึง "อ้อ" ออกมาอย่างเข้าใจแล้ว ไม่ได้ซักไซ้ต่อไปอีก
เพ้ยซานซานพูดขึ้น: "เฮ้กินหม้อไฟแล้วพวกเราไปดูหนังกันเถอะ ช่วงนี้มีการ์ตูนอนิเมชั่นเรื่องหนึ่ง กำลังดังเลย"
เห็นเพ้ยซานซานกำลังมองตนเอง สวี่วานจึงตอบ: "ฉันไปได้"
เงียบไปเล็กน้อย แล้วเธอก็พูดต่อ: "แต่ว่าพรุ่งนี้หร่วนเฉินมีสอบนะ เขาคงไปไม่ได้มั้ง"
หร่วนเฉินอืมออกมา: "พวกพี่ไปกันเลย อีกเดี๋ยวผมจะกลับมหาลัยแล้ว"
หร่วนซิงหว่าน: "สอบปลายภาคแล้วใช่ไหม?"
ช่วงนี้เธอยุ่งจนมึนไปหมด จึงลืมเรื่องนี้ไปเลย
หร่วนเฉินพยักหน้า: "พรุ่งนี้วิชาสุดท้ายแล้ว"
หร่วนซิงหว่าน: "งั้นกินเสร็จเดี๋ยวพี่ส่งนายกลับมหาวิทยาลัย"
"ไม่เป็นไร ผมเรียกรถได้"
สวี่วาน: "คนขับรถของพี่ยังอยู่ที่หน้าประตู ให้เขาไปส่งนายดีกว่า ถึงยังไงพวกพี่ก็จะไปดูหนังกันอยู่แล้ว เขากลับมาจะได้รับพี่พอดี"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว
เอาอีกแล้ว รวบรัดตัดจบในสามบทสุดท้าย ตัดทิ้งดื้อๆ ไม่เล่าว่าพี่กับพ่อพระเอกเป็นยังไง และตระกูลของหนิงหนิงเป็นไงกัน น้าชั่วของหนิงหนิงตายจริงไหม...