สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 655

เมื่อคำพูดของฉินหยู่ฮุยถูกพูดออกมา บรรยากาศในหอนิทรรศการที่ตอนแรกเงียบสงบ พลันแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น

ดูเผินๆอาจเหมือนเขากำลังอธิบายแทนสวี่วาน แต่อีกแง่หนึ่งกลับยอมรับว่าสวี่วานเป็นชู้ของเขา

ชั่วขณะนั้น เหล่าดาราที่ตอนแรกดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆก็หูผึ่งขึ้นมาในทันที

ดูท่าแล้วจังหวะนี้ต้องมีการเปิดศึกนองเลือดบนอินเตอร์เน็ตแน่ๆ

หร่วนซิงหว่านมองมาที่ฉินหยู่ฮุย เอ่ยพูดอย่างเรียบนิ่งว่า "ใช่ คุณต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว ในเมื่อรู้ว่าตัวเองผิด ก็ควรที่จะคุกเข่าสำนึกผิดไม่ใช่เหรอ มัวแต่มาพูดจาเสแสร้งอะไรอยู่ตรงนี้?"

สีหน้าของฉินหยู่ฮุยพลันเปลี่ยนไปทันที กำลังจะเอ่ยพูดบางอย่าง เจียงหยุนจู๋ก็เดินเข้ามาเสียก่อน "คุณหร่วน หนิงหนิง ออกไปก่อน เรื่องนี้เดี๋ยวผมจัดการเอง"

เจียงชูหนิงยังอยากพูดอะไรออกมา แต่กลับถูกหร่วนซิงหว่านลากออกไปจากนิทรรศการ

ดูท่าแล้ว วันนี้อานหญ่าถิงคงเตรียมการมาแล้วแน่ๆ และผู้ชายคนนี้ก็คือความจงใจ ถ้าขืนยังอยู่ที่นี่ ก็คงมีแต่ทำให้สถานการณ์ยุ่งยากมากกว่าเดิม สุดท้ายความซวยก็คงไปตกที่สวี่วาน

ในสถานการณ์อย่างนี้ เห็นท่าไม่ดีก็ควรที่จะถอยไปก่อน

ฉินหยู่ฮุยมองมาทางเจียงหยุนจู๋ พลันกลืนคำที่กำลังจะพูดมาลงไป พยายามกักเก็บสีหน้ากรุ่นโกรธเอาไว้

เขาหันไปพูดกับลูกน้องว่า "งานวันนี้พอแค่นี้ จัดการให้พวกเขาออกไปซะ"

ลูกน้องขานรับ

คนรอบข้างได้ยินดังนั้น ก็พากันถอยกลับอย่างรู้ตัว

เดิมทีอานหญ่าถิงกับฉินหยู่ฮุยไม่เคยเจอกันเลยสักครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องในอดีตของสวี่วาน เธอก็คงไม่มีทางมาสนใจผู้ชายประเภทเบื้องหน้าทำเป็นดีกับเมีย แต่เบื้องหลังออกไปหาเศษหาเลยข้างนอกอย่างนี้หรอก

เธอกอดอกแล้วส่งเสียงหึออกมา จากนั้นก็เดินตามคนอื่นๆออกไป

ในตอนที่คนออกไปเกือบหมดแล้ว พนักงานกลุ่มหนึ่งก็ทยอยผงกหัวให้ฉินหยู่ฮุย แล้วเร่งรีบเดินออกไปข้างนอก

ไม่นาน ข้างในงานก็เหลือแค่ฉินหยู่ฮุยกับเจียงหยุนจู๋สองคน

ฉินหยู่ฮุยเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด "คุณเจียง นี่มันหมายความว่ายังไง?"

เจียงหยุนจู๋สอดมือเข้ากระเป๋ากางเกง สีหน้าพลันขรึมลง ดวงตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกรอบทอง ทอประกายเยือกเย็น "ผมต่างหากที่ต้องถามว่าวันนี้มันหมายความว่ายังไง"

ฉินหยู่ฮุยขมวดคิ้ว "คุณให้ผมจัดนิทรรศการอัญมณีเองไม่ใช่เหรอ ผมก็ทำตามที่คุณบอกแล้วไง คุณเจียงมาพูดอย่างนี้ผมจะงงแล้วนะครับ"

เขาอุตส่าห์ถือโอกาสจัดงานนิทรรศการขึ้นมา จนเขาได้เจอกับเจียงหยุนจู๋ตอนเงาเริ่ม และก็แน่ใจในจุดประสงค์การร่วมงานของอีกฝ่ายแล้ว

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เจียงหยุนจู๋จะมาซักถามเขาอย่างนี้

เจียงหยุนจู๋เอ่ยพูดอย่างไม่เกรงใจว่า "ที่ผมให้คุณจัดงานนิทรรศการ มันเป็นแผนของผม แล้วใครให้คุณเล่นแบบนี้? ผมไม่ได้สนใจเรื่องส่วนตัวของคุณเลยสักนิด การที่คุณทำอย่างนี้ คุณรู้ไหมว่ามีเปอร์เซ็นเสียโอกาสในการร่วมงานกับโจวซื่อกรุ๊ปมากแค่ไหน?"

เมื่อได้ยินเขาพูดมาอย่างนี้ ฉินหยู่ฮุยก็มีท่าทีอ่อนลง "เรื่องนี้คุณเจียงไม่ต้องเป็นห่วง ถึงสวี่วานจะเป็นนักแสดงในสังกัดโจวซื่อกรุ๊ป แต่ก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งที่เอาไว้ใช้เดินเกมเท่านั้น โจวฉือเซินไม่กล้าฉีกหน้าผมเพียงเพราะเธอหรอก"

จู่ๆเจียงหยุนจู๋ก็หัวเราะออกมา ใช้มือหนึ่งดันกรอบแว่นแล้วเอ่ยว่า "ประธานฉินมีความมั่นใจเป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าคุณได้รู้จักโจวฉือเซินอีกนิดคุณจะไม่พูดอย่างนี้ แต่ไหนแต่ไรเขาไม่สนอยู่แล้วว่าจะฉีกหน้าใคร ขนาดตระกูลโจวเขายังกำจัดได้เพียงชั่วข้ามคืนเลย นับประสาอะไรกับคุณ?"

แม้ว่าคำพูดของเจียงหยุนจู๋จะเจ็บแสบเหมือนโดนมีดแทง แต่ก็ต้องยอมรับว่า ที่เขาพูดมามันมีเหตุผล

ฉินหยู่ฮุยเงียบอยู่ครู่หนึ่งถึงได้พูดขึ้นมาว่า "เรื่องนี้อานหญ่าถิงเป็นคนขุดมันขึ้นมา คิดว่าคงเป็นเพราะเธอไม่ถูกกับสวี่วานล่ะมั้ง ต่อให้ขึ้นฮอตเสิร์ชก็คงอยู่แค่ไม่กี่วัน โจวฉือเซินไม่น่าจะเก็บเอามาใส่ใจหรอก"

เจียงหยุนจู๋ถอนหายใจออกมา "ประธานฉิน ผมว่าผมคงต้องกลับไปคิดเรื่องร่วมงานของเราใหม่แล้วล่ะ จนถึงขนาดนี้แล้วคุณยังไม่รู้เลยว่าปัญหาของคุณมันอยู่ที่ตรงไหน"

ฉินหยู่ฮุยเองก็ไม่อยากจะอ้อมค้อมกับเขา "คุณเจียงพูดมาตรงๆเถอะ"

"ประธานฉินก่อนที่คุณจะร่วมงานกับบริษัทใดบริษัทหนึ่ง คุณไม่คิดจะสืบประวัติความเป็นมาหรือคอนเน็กชั่นของบริษัทนั้นๆอย่างละเอียดเลยเหรอ"

"ผม......"

"ถ้าคุณสืบละเอียดพอ คุณจะรู้ว่า ผู้หญิงที่ยืนอยู่ต่อหน้าคุณเมื่อกี้ คือคนรักของโจวฉือเซิน" เจียงหยุนจู๋เอ่ยพูดเสียงเย็น "คุณคิดว่าที่ผมกำลังพูดกับคุณอยู่คือข่าวซุบซิบไร้สาระพวกนั้นเหรอ"

ฉินหยู่ฮุยอึ้งไปหลายวินาที ในหัวกำลังนึกย้อนถึงภาพเหตุการณ์เมื่อสักครู่

เจียงหยุนจู๋เอ่ยพูดต่อว่า "ที่ประธานฉินเคยบอกว่าสืบเรื่องโจวฉือเซินมาแล้ว นี่สืบเรื่องอะไรมาบ้าง สืบว่าเขากินอะไรในแต่ละมื้อ ดื่มอะไรในแต่ละวันอย่างนี้เหรอ"

สีหน้าของฉินหยู่ฮุยดูย่ำแย่ แต่กลับตอบอะไรออกไปไม่ได้

เขาเคยได้ยินคนพูดถึงเรื่องของโจวฉือเซินกับภรรยาเก่าอยู่บ่อยๆ เพียงแต่ไม่ได้เก็บมาใส่ใจมากเท่าไหร่ก็แค่นั้น

พอวันนี้เห็นคนกำลังเถียงกับอานหญ่าถิงเรื่องสวี่วาน บวกกับเขายังโกรธสวี่วานเรื่องเมื่อวันก่อนอยู่ เขาถึงได้เข้าไปผสมโรง

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า คนที่เพิ่งเผชิญหน้าด้วยเมื่อสักครู่จะเป็นถึงภรรยาของโจวฉือเซิน

ฉินหยู่ฮุยเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "ถ้าเธอไปเป่าหูโจวฉือเซิน จะไม่......"

เจียงหยุนจู๋เอ่ยพูดเสียงเย็น "ประธานฉิน หลังจากนี้ทำอะไรก็หัดใช้สมองหน่อยนะครับ ไม่งั้นผมจะสงสัยแล้วนะ ว่าคุณมาถึงทุกวันนี้ได้ เพราะอาศัยบารมีใครหรือเปล่า"

ฉินหยู่ฮุยรู้ตัวว่าตัวเองขาดเหตุผล จึงทำได้เพียงอดกลั้นความโกรธเอาไว้

เขาเอ่ยพูดว่า "แล้วตอนนี้เราจะทำยังไง?"

เจียงหยุนจู๋หรี่ตาลง สายตามองเลยไปข้างหลังฉินหยู่ฮุย ราวกับกำลังใช้ความคิด

......

หลังจากที่ออกมาจากนิทรรศการ หร่วนซิงหว่านก็ลากเจียงชูหนิงมาอีกด้าน เมื่อเห็นเธอยังคงโมโห ก็เอ่ยพูดเสียงอ่อนว่า "ไม่มีอะไรหรอก พวกเขาแค่เห็นว่าเธอโกรธ เลยจงใจพูดออกมาแบบนี้"

กรอบตาของเจียงชูหนิงแดงระเรื่อ "แต่ว่า...แต่ว่าพี่สวี่วานไม่ใช่คนอย่างนั้นจริงๆนะ......"

หร่วนซิงหว่านยิ้มออกมา พร้อมกับจับหัวอีกฝ่ายเอาไว้ "ฉันรู้ เธอพูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าอานหญ่าถิงอิจฉาสวี่วาน ในเมื่อรู้อย่างนี้แล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปต่อความยาวสาวความยืดกับคนอย่างนั้นนี่นา ใช่ไหม?"

เจียงชูหนิงยู่ปาก กระนั้นก็ยังพยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

ในตอนนี้เอง ท่ามกลางผู้คนที่เดินออกมาจากนิทรรศการ ยังมีอานหญ่าถิงเป็นหนึ่งในนั้น

อานหญ่าถิงมองมาทางพวกเธอแวบหนึ่ง ด้วยท่าทางลำพองใจ แต่ไม่นานก็ละสายตากลับไป แล้วขึ้นไปนั่งบนรถ

หร่วนซิงหว่านเห็นแบบนั้น ก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อย หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาหลินหนาน บอกเรื่องที่เกิดขึ้นในงานนิทรรศการวันนี้ให้เขาทราบ

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูด "เธอจงใจพูดเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าหนิงหนิง ฉันคิดว่ามันไม่ใช่แค่ความปากไว เรื่องน่าจะไปถึงโซเซียลแล้ว"

"ได้ครับคุณหร่วน ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ ว่าแต่คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?"

"ฉันไม่เป็นอะไร ออกมาข้างนอกแล้ว"

"โอเคครับ"

หร่วนซิงหว่านวางสายได้ไม่ทันไร เจียงหยุนจู๋ก็เดินออกมาข้างนอก

เขาพูดว่า "คุณหร่วน หนิงหนิง ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว"

หร่วนซิงหว่านเก็บโทรศัพท์ "คุณเจียงรู้จักคนเมื่อกี้ด้วยเหรอคะ?"

"ไม่ถึงกับรู้จักหรอกครับ เผอิญได้เจอกันตอนคุยธุรกิจเมื่อสองสามวันก่อนน่ะครับ"

เจียงชูหนิงเอ่ยพูดอย่างกระฟัดกระเฟียด "อารอง คนนั้นนิสัยไม่ดีเลย ต่อไปนี้ห้ามติดต่อกับเขาอีกนะคะ！"

เจียงหยุนจู๋ยิ้มขำ "ได้ ฉันจะเชื่อแก"