สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 660

หร่วนซิงหว่านเห็นเธอพยายามอธิบาย ก็พูดยิ้มๆว่า "เอาล่ะ กับข้าวใกล้จะเสร็จแล้ว เสี่ยวเฉิน แกมาช่วยฉันในครัว"

หร่วนเฉินพยักหน้า "ครับ"

เมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้าไปในครัวแล้ว เจียงชูหนิงถึงได้หายใจอย่างโล่งคอ รู้สึกเหมือนกลับมามีชีวิตใหม่

ข้างๆกัน เพ้ยซานซานพยายามแก้สถานการณ์เพื่อไม่ให้เจียงชูหนิงขัดเขินมากเกินไป จึงดึงสวี่วานเข้ามาแล้วพูดถึงประเด็นในอินเตอร์เน็ตสองเรื่องนั้น

ในห้องครัว หร่วนซิงหว่านหยิบเต้าหู้ให้หร่วนเฉินเอาไปหั่น

ในตอนที่หร่วนเฉินกำลังจะไปหยิบมีด หร่วนซิงหว่านก็พูดลอยๆว่า "แกไปหาฉินหยู่ฮุยมาเหรอ?"

ร่างของหร่วนเฉินชะงักกึก จากนั้นก็พูดว่า​ "เปล่า"

"งั้นแผลบนหน้าแกได้มายังไง"

"ไม่เกี่ยวกับเขา"

หร่วนซิงหว่านมองไปทางห้องรับแขก เอ่ยพูดอย่างเชื่องช้า "สวี่วานเองก็ถามฉันเรื่องนี้ ไม่แน่อีกสักพักอาจจะพูดถึงเรื่องนี้อีกก็ได้ แกแน่ใจนะว่าจะไม่บอกความจริงกับฉัน?"

หร่วนเฉิน "......."

เขาเงียบอยู่หลายนาที จากนั้นก็หันหลังไปหั่นเต้าหู้ เป็นการยอมรับกลายๆ

ตอนแรกหร่วนซิงหว่านอยากถามหร่วนเฉินว่าได้ต่อยกับฉินหยู่ฮุยหรือเปล่า แต่หลักฐานบนหน้าก็มีให้เห็นอยู่คาตา

เธอเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "ตอนนี้ฉินหยู่ฮุยอยู่ที่ไหน?"

"โรงพยาบาล"

"โห อยู่โรงพยาบาลแต่ยังเขียนจดหมายขอโทษได้ ดูท่าแล้วยังมีชีวิตนรอดอยู่สินะ"

หร่วนเฉินก้มหน้า ไม่ได้พูดอะไรออกมา

หร่วนซิงหว่านเอ่ยถามอีกว่า "แกไปหาเขาได้ยังไง?"

"ก่อนหน้านี้ผมเคยเจอเขาแล้วครั้งหนึ่ง ผมโทรไปหาเขา เขาก็มาถึงลานจอดรถเลย"

"เขาไม่พาบอดี้การ์ดมาเหรอ ไม่แจ้งความ?"

"เฉินเป่ยก็มาด้วย"

หร่วนซิงหว่านเงียบ "นี่พวกแกยกพวกตีกัน?"

หร่วนซิงหว่านแทบจะจินตนาการภาพนั้นไม่ออก นอกจากหร่วนเฉินกับเฉินเป่ยแล้ว ลูกน้องพวกนั้นก็อายุยี่สิบสามสิบกันแล้วทั้งนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้

ถึงแม้คนอย่างฉินหยู่ฮุยจะน่าต่อยสักแค่ไหน แต่วิธีนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าทำเลย

หร่วนเฉินเอ่ยพูด "เปล่า ผมลงมือคนเดียว"

เมื่อวานตอนที่ฉินหยู่ฮุยมาถึงลานจอดรถ ยังไม่ทันมองว่าใครเป็นใคร ก็โดนประเคนหมัดใส่แล้ว

ตอนที่บอดี้การ์ดกำลังจะเข้ามา ฉินหยู่ฮุยก็ยกมือข้าม

คงเพราะนึกถึงคำสบประมาทเมื่อไม่กี่วันก่อน คนรักศักดิ์ศรีลูกผู้ชายอย่างฉินหยู่ฮุยจึงเต็มเปี่ยมไปด้วยความกระปรี้กระเปร่า

เขายกมือขึ้น ส่งสัญญาณบอกลูกน้องไม่ต้องเข้ามายุ่ง พร้อมถอดเสื้อตัวนอกออก เผยให้เห็นกล้ามที่ออกกำลังกายมาอย่างหนัก พร้อมที่จะประลองศึก เพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับมา

ตอนแรกๆ ฉินหยู่ฮุยยังคงสวนกลับได้อยู่ แต่ทว่าสุดท้ายก็ต้องยกมือกันหัวตัวเองอย่างหมดสภาพ

หร่วนเฉินลงหมัดได้อย่างแม่นยำและรุนแรง ทุกหมัดเหมือนต่อยโดนจุดอ่อนแอที่สุดของฉินหยู่ฮุย

เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยขึ้นมาว่า "ขอเตือนเอาไว้เลยนะ อย่ามายุ่งกับเธออีก"

ฉินหยู่ฮุยพูดไม่เป็นคำ ทำได้เพียงส่งเสียงอื้ออึงออกมา

บอดี้การ์ดของพวกเขาเห็นอย่างนั้น ก็กำลังจะเข้าไปช่วย แต่ทันใดนั้นก็ถูกคนสองสามคนโผล่มาขวางเอาไว้

เฉินเป่ยลากหร่วนเฉินที่กำลังระเบิดลงออกมา "เกือบไปแล้ว ถ้ายังไม่หยุดเขาคงตายไปแล้ว"

เพราะเหตุนี้ฉินหยู่ฮุยจึงมีชีวิตรอด

เมื่อเห็นแววเหี้ยมโหดในดวงตาของเด็กหนุ่ม ก็มีอยู่ชั่วแวบหนึ่งที่ฉินหยู่ฮุยรู้สึกเหมือนตัวเองเดินเข้าไปใกล้พรมแดนของนรก ถ้าบอกว่าไม่กลัวก็คงจะโกหก

เขาถูกบอดี้การ์ดพยุงขึ้น ทั้งไอค่อกแค่กทั้งอยากแจ้งความ

เฉินเป่ยหยิบโทรศัพท์เดินเข้าไปหาแล้วพูดว่า "ประธานฉิน ประธานโจวอยากคุยด้วยครับ"

ฟังมาถึงตรงนี้ หร่วนซิงหว่านก็เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง มิน่าล่ะตอนที่สวี่วานถามหลินหนาน หลินหนานถึงไม่รู้เรื่อง

คงเป็นเพราะเสี่ยวเฉินไปหาประธานฉิน เฉินเป่ยเห็นท่าไม่ดี เลยแอบบอกโจวฉือเซินไว้

ถึงว่าทำไมโจวฉือเซินถึงจะให้เธอจ่ายค่าเปิดปาก จะว่าไปก็......น่าทึ่งดีเหมือนกัน

หร่วนซิงหว่านมองมาที่หร่วนเฉิน "แกเคยคิดไหม ว่าถ้าเฉินเป่ยไม่ได้ไปด้วย ถ้าฉินหยู่ฮุยแจ้งตำรวจจริงๆ แกจะทำยังไง ถ้าโดนข้อหา แกอาจจะถูกมหาลัยปลดออกเลยนะ"