เจียงซ่างหานเปล่งเสียงเย็น "ถ้านายแพ้แล้ว ก็เหลือดวงตาคู่นี้ไว้"
ชายหนุ่มผู้พูดภาษาอังกฤษใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เขาอยากที่จะตะเกียกตะกาย แต่กลับถูกกดเอาไว้
เขาหันหน้ากลับ เป็นชายคนหนึ่งที่เมื่อครู่ปลดปืนของเขาออกอย่างง่ายดาย
เจียงซ่างหานพูดว่า "มาเถอะน่า อย่าเสียเวลาเลย ข้างหลังยังมีคนรออยู่อีกเยอะ"
เมื่อสิ้นเสียงพูด ชายหนุ่มผู้พูดภาษาอังกฤษก็ถูกชายที่อยู่ด้านหลังยกคอเสื้อเขาให้ลุกขึ้น
ส่วนสูง190กว่าๆ ของเขา แต่ไหนแต่ไรต่อสู้ไม่เคยแพ้ ตอนนี้กลับถูกชายที่เตี้ยกว่าเขาประมาณครึ่งหัวทำจนไม่เหลือเรี่ยวแรงให้สู้กลับ
พวกมัน......มาจากไหนกันแน่ ?
เขาลุกขึ้นยืนด้วยร่างกายที่สั่นเทา "แข่ง......แข่งอะไร ?"
เจียงซ่างหานเคาะนิ้วมือบนโต๊ะเบาๆ "นายเลือกสิ"
"จั่วไพ่สามใบ รวมกันแล้วเอาแต้มมาเทียบ"
ริมฝีปากบางของเจียงซ่างหานขยับอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเลื่อนไพ่ไปตรงหน้าของเขา บอกเป็นนัยว่าให้เขาจั่วก่อน
ชายหนุ่มตรวจสอบไพ่อย่างละเอียด หลังจากที่เห็นว่าไม่มีการทำเครื่องหมายที่ผิดปกติ จึงนำไพ่ส่งกลับไป จั่วไพ่ 3 ใบอย่างรวดเร็ว
เมื่อตอนที่เขาอยู่ที่คาสิโนใต้ดิน เขามักจะเล่นเกมนี้กับคนอื่นอยู่บ่อยครั้ง
อีกฝ่ายแพ้กี่แต้ม เขาก็ตัดนิ้วมืออีกฝ่ายตามจำนวนนั้น
เพียงแต่คิดไม่ถึง ตอนนี้เขากลับกลายเป็นฝ่ายที่ถูกข่มขู่บังคับเองเสียแล้ว
หลังจากที่รอจนเขาจั่วไพ่เสร็จ เจียงซ่างหานจึงหยิบไพ่สามใบจากกองไพ่เบื้องหน้า ยกมือขึ้นบอกเป็นนัยว่าให้เขาเปิดก่อน
ชายหนุ่มสูดลมหายใจ ปาดเหงื่อที่บนหน้าผาก เขาเลียนิ้วแล้วเปิดไพ่ออก 1 ใบอย่างช้าๆ
คือไพ่สิบ
ที่พวกเขาแข่งกันนั้นคือการแข่งเก็บแต้ม สิบคือแต้มสูงสุด หากพวกเขาจั่วได้JQK ราชาเล็กและใหญ่ จะถือว่าเป็นไพ่เปล่า นั่นก็คือศูนย์
เมื่อเห็นไพ่ 10 ใบนี้ ชายหนุ่มก็หายใจสะดวกขึ้นบ้าง สะบัดเหงื่อที่มือออก มองไปที่เจียงซ่างหานให้เขาเปิดไพ่
เจียงซ่างหานนิ้วยาวเคลื่อนไหวอย่างบางเบา เขาเปิดไพ่เบื้องหน้าใบนั้นอย่างเบามือ
คือไพ่A มีแต้มน้อยที่สุด
ชายหนุ่มดีใจ สีหน้าแห่งความภูมิใจนั้นราวกับกำลังบอกว่า เขาจะชนะอย่างแน่นอน
พวกสหายที่ล้อมดูอยู่ไม่ไกล ก็ผิวปากปรบมือให้เขา
ชายหนุ่มมีความมั่นใจ เขาสะบัดเหงื่อบนแขน แล้วเปิดไพ่ใบต่อไป
แต่ว่าสิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้า กลับกลายเป็นไพ่ K
เขาตกตะลึงไปหมด ความดันพุ่งสูง ไม่รอให้เจียงซ่างหานเปิดไพ่ใบที่ 2 เขาก็หยิบไพ่ใบที่ 3 ขึ้นเปิด
คือไพ่ราชาเล็ก
หมายความว่า ไพ่ทั้ง 2 ใบมีแต้มเป็นศูนย์
แต้มแต้มสูงสุดของเขา ณ ตอนนี้ก็คือไพ่10ใบที่เปิดเมื่อครั้งแรก
ชายหนุ่มกลั้นลมหายใจ เขามองไปที่เจียงซ่างหาน ยังคงเชื่อเรื่องความหวังและเรื่องโชค
ไพ่ 3 ใบของเขา รวมกันแล้วอาจจะไม่มากถึง 10 แต้ม
ภายใต้การจ้องมองอย่างไม่ละสายตา เจียงซ่างหานเปิดไพ่ใบที่ 2
คือไพ่ 2
หัวใจที่ได้ล่องลอยอยู่บนอากาศของชายหนุ่มก็ตกลงมาทันใด เขายิ้มอย่างไม่ยี่หระ
ทว่าภายในไม่กี่วินาที รอยยิ้มก็พลันหายไป เมื่อเจียงซ่างหานได้เปิดไพ่ใบที่สามของเขา
นั่นคือไพ่ 8 แต้มแต้มของเขาเมื่อรวมทั้งสามไพ่แล้วคือแต้ม11
มากกว่าเขา 1 แต้มพอดี
"ไม่ !นี่มันเป็นไปไม่ได้ !นายเล่นโกง !"
เจียงซ่างหานโยนไพ่กลับไป แล้วพูดเสียงนิ่งว่า "วางเดิมพัน"
ชายหนุ่มที่กำลังจะขัดขืน เสียงดังปัง เขาถูกปีนยิงล้มลงไปคุกเข่ากับพื้น
เมื่อพวกพ้องของเขาเห็นดังนั้น ต่างก็ทยอยกันยิงกระสุน
ในระหว่างที่พวกเขากำลังยิงกันอยู่นั้น คนของเจียงซ่างหานรุกคืบไปหนึ่งก้าวแล้ว
แม้แต่การปรากฏตัวของท่านทวดเจียง ก็ไม่อาจระงับความโกรธของพวกเขาได้
การเสียชีวิตของเหล่าผู้อาวุโสตระกูลเจียง ณ เมืองเจียงโจว ผู้มีหน้ามีตามีเกียรติศักดิ์ศรี ถูกฆ่าในช่วงเวลาเดียวกัน นำมาสู่การถกเถียงเป็นอย่างมาก
ทว่าเจียงซ่างหาน เป็นเวลานานเขากลับไม่ปรากฏตัว และไม่ได้ให้คำอธิบายใดๆสำหรับเรื่องนี้เลย
เมื่อเวลาผ่านไป ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าการตายของผู้อาวุโสเหล่านี้เป็นฝีมือของเขา
หร่วนซิงหว่านเมื่อเห็นข่าวนี้ เธอเผลอกำโทรศัพท์แน่นโดยไม่รู้ตัว นึกขึ้นได้ในทันใดเมื่อครึ่งเดือนก่อน โจวฉือเซินเคยพูดกับเธอว่า กลุ่มคนที่ทำร้าย William คือพวกที่ปล้นเรือสินค้าของตระกูลเจียง
จากนั้นเจียงซ่างหานก็ออกจากเมืองเจียงโจว เพื่อไปจัดการกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน
ทว่าภายหลังที่เขาออกไปแล้ว เหล่าผู้อาวุโสนี้ก็ถูกทำร้ายในเวลาเดียวกัน ข้อครหาจึงมุ่งตรงมาที่เขา เจียงซ่างหานผู้ที่ไม่ได้อยู่เมืองเจียงโจว ก็ไร้ซึ่งหนทางแก้ตัว
แรกเริ่ม William ถูกโจมตี จากนั้นพวกเขาก็มาถึงลอนดอน ตามด้วยโจวฉือเซินพบเบาะแส แล้วจึงติดต่อหาเจียงซ่างหาน แต่เจียงซ่างหานได้ออกจากเมืองเจียงโจวเพื่อมาจัดการคนกลุ่มนี้ เมืองเจียงโจวทางนั้นก็เกิดเรื่องต่ออีก
ทุกสิ่งนี้......
คงไม่ใช่ความบังเอิญเป็นแน่
หร่วนซิงหว่านจู่ๆ ก็รู้สึกขนหัวลุก คนลงมือที่เมืองเจียงโจวในครั้งนี้ คือคนที่สมรู้ร่วมคิดกับโจงเสียนมาก่อนหน้านี้ คนพวกนั้นที่วางยาเจ้าตัวเล็กใช่ไหมนะ ?
คนพวกนั้นต้องการจะทำอะไรกันแน่ ?หรือจะว่าไป เป้าหมายของพวกนั้นตกลงแล้วเป็นใครกันแน่ ?
หร่วนซิงหว่านเปิดโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว ติดต่อหมายเลขของเจียงหยวน
เขาปิดเครื่อง
ใบหน้าของหร่วนซิงหว่านพลันขาวซีดในทันที รู้สึกว่าเรี่ยวแรงในร่างกายทั้งหมดถูกถอดออกไป
เธอสงบลมหายใจ แล้วโทรศัพท์หาน้าสวี่
ก็ยังปิดเครื่อง
หร่วนซิงหว่านหลับตาลง กัดกรามแน่น ปากของเธอคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด
เธอยังคงรักษาความใจเย็นที่มีน้อยนิดไว้ แล้วโทรศัพท์หาหร่วนเฉิน
ครั้งนี้ ในที่สุดก็โทรติดเสียที
ไม่รอให้หร่วนเฉินเปิดปาก หร่วนซิงหว่านก็พูดว่า "เธอตอนนี้ ไปตามหาเฉินเป่ยเดี๋ยวนี้ แล้วก็ไปรับซานซานกับเจียงชูหนิง พวกเธออยู่ด้วยกันไว้ ห้ามไปไหนทั้งนั้น จนกว่าฉันจะโทรหา"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว
เอาอีกแล้ว รวบรัดตัดจบในสามบทสุดท้าย ตัดทิ้งดื้อๆ ไม่เล่าว่าพี่กับพ่อพระเอกเป็นยังไง และตระกูลของหนิงหนิงเป็นไงกัน น้าชั่วของหนิงหนิงตายจริงไหม...