สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 688

ในเวลานี้ ก็มีรปภ.หลายคนเดินเข้ามาล้อมไว้ ในมือถือกระบองไฟฟ้า "คุณนั่นล่ะ! คุณนั่นล่ะ! ได้ยินไหม ถ้ายังไม่ปล่อยก็อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจนะ!"

เมื่อฉินหยู่ฮุยเห็น รปภ.พวกนั้นกำลังเดินเข้ามาหาเขา ขมวดคิ้วอย่างแรง ในขณะที่เขากำลังลังเล สวี่วานหนีออกจากการควบคุมของเขาด้วยความรวดเร็ว แล้ววิ่งไปที่ด้านข้าง

ฉินหยู่ฮุยต้องการก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับเธอไว้ แต่ถูกรปภ.ขวางไว้ "คุณนี่เอง มาด้อมๆมองๆแถวนี้หลายวันแล้ว ดูก็รู้ว่าคุณไม่ใช่คนดีอะไร รีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้"

สีหน้าของฉินหยู่ฮุยดูแย่มาก "คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?"

"ฉันไม่สนหรอกว่าคุณเป็นใคร คิดว่าตัวเองมีเงินเหม็นๆแค่ไม่เท่าไหร่แล้วจะทำอะไรก็ได้หรอ คนที่ฉันไม่ชอบที่สุดในชีวิตคือคนแบบคุณ แต่งตัวดูดี แต่จริงๆ แล้วก็แค่พวกสัตว์เดรัจฉานที่ไร้คุณธรรม"

"แก......."

"แกอะไรแก รีบไสหัวไป ถ้ายังไม่ออกไป ฉันจะแจ้งตำรวจแล้ว!"

ฉินหยู่ฮุยรู้ว่าน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ด้วยสถานะของเขา ก็ไม่อยากมีเรื่องจนต้องไปสถานีตำรวจ เขาจัดปลอกคอเสื้อของเขา แล้วพูดกับสวี่วานด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า "เรื่องนี้ยังไม่จบแค่นี้แน่ คุณระวังตัวให้ดี"

มีรปภ.คนหนึ่งหยิบกระบองไฟฟ้าขึ้นมาแล้วพูดว่า "คุณลองข่มขู่อีกสักครั้งสิ?"

ฉินหยู่ฮุยเหลือบมองพวกเขา แล้วรีบขึ้นรถและจากไป

หลังจากที่เขาจากไป พวกรปภ.หลายคนก็ถ่มน้ำลาย แล้วมองไปที่สวี่วานแล้วพูดว่า "คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"

สวี่วานส่ายหัว "ไม่เป็นไร ขอบคุณพวกคุณมากๆ"

รปภ. คนหนึ่งที่อาวุโสกว่าเก็บกระบองไฟฟ้าแล้วพูดว่า "ไม่ต้องเกรงใจ แฟนของคุณเคยบอกพวกเราไว้แล้ว แล้วเขายังชอบซื้อของกินและดื่มมาฝากพวกเราเป็นประจำเลย พวกเราก็รู้สึกเกรงใจเขามาก"

"ใช่ๆ มีพวกเราอยู่คุณสบายใจได้เลย เขาจะไม่มีโอกาสเข้ามาในชุมชนได้แม้แต่ก้าวเดียว"

สวี่วานยังงุนงงกับสิ่งที่รปภ.คนที่อาวุโสคนนั้นพูด แล้วพูดขึ้นทันทีว่า "แฟนของฉัน?"

รปภ.คนหนึ่งตอบว่า "ใช่ ครั้งนั้นแหละ เมื่อเดือนที่แล้ว แฟนของคุณทุบตีเขาที่นี่ จนเขาวิ่งหางจุกตูดไปเลย"

"ใช่แล้วๆ เขาขอให้พวกเราสอดส่องดูแลให้ด้วย อย่าให้ไอ้เดรัจฉานนั่นมารบกวนคุณอีก สองสามวันก็ซื้อบุหรี่ เหล้าและอาหารอร่อยมาให้พวกเราเป็นประจำ เขาไม่ได้บอกคุณหรอ?"

สวี่วานตกตะลึงก่อนจะพูดว่า "เขา...... ไม่ได้บอกฉัน"

รปภ.คนที่อาวุโสคนนั้นอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วให้ พร้อมชมว่า "แฟนคุณเป็นคนดีจริงๆ ผู้ชายดีๆแบบนี้ในสมัยนี้หายากแล้ว สาวน้อยต้องรักษาไว้ให้ดีนะ งานที่คุณทำถ้าเลือกได้ก็อย่าทำอีกเลย หางานใหม่ทำดีกว่า"

"ใช่ๆ เมื่อเห็นไอ้พวกเสี่ยพวกนี้ก็รู้สึกขยะแขยงทันที มีแต่จะรังแกผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เพิ่งเข้าสู่สังคมอย่างพวกคุณ ไม่ช้าก็เร็วจะต้องได้รับกรรมของมันเอง"

สวี่วานยิ้ม "ขอบคุณ"

เธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะไปซื้อของที่ห้างแล้ว หันหลังแล้วเดินเข้าไป

พวกรปภ.ก็กลับไปทำหน้าที่ต่อ พึมพำอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจโทรหาหร่วนเฉิน

แม้ว่าไอ้สารเลวนั่นจะถูกพวกเขาไล่ไปแล้ว แต่สาวน้อยน่าจะตกใจและยังหวาดกลัวอยู่ ดังนั้นถ้าแฟนของเธอมาอยู่เป็นเพื่อนก็คงจะดี

หลังจากกลับถึงบ้าน สวี่วานถอดหน้ากากออก เดินไปที่ตู้เย็น หยิบน้ำเย็นออกมาหนึ่งขวด แล้วดื่มไปหลายคำ ความกังวลที่อยู่ในใจจึงค่อยๆหายไป

วางน้ำลง เธอเห็นบนโซฟามีเสื้อผ้าหลายตัวกองอยู่ จึงเดินเข้าไปในห้องเก็บเสื้อผ้า แล้วเริ่มทำความสะอาดรอบใหม่

เมื่อสวี่วานทำความสะอาดไปได้ครึ่งหนึ่ง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้น เธอเดินออกไป เห็นหร่วนเฉินผ่านจอภาพ จึงเปิดประตูโดยตรง

หร่วนเฉินจ้องมองเธออย่างใกล้ชิด หลังจากมั่นใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร จึงพูดอย่างเย็นชา น้ำเสียงของเขาดูเย็นชามาก "เขามาหาคุณอีกแล้วหรอ?"

สวี่วานพยักหน้า "เขาไปแล้ว ฉันไม่ได้เป็นอะไร"

หร่วนเฉินเม้มปาก ในขณะที่เขากำลังจะกลับไป สวี่วานก็คว้าเขาไว้ "คุณมาพอดีเลย ฉันกำลังเก็บเสื้อผ้า กล่องหนักเกินไปยกไม่ไหว คุณช่วยฉันหน่อยนะ"

หร่วนเฉินหยุดอยู่ตรงนั้น และไม่พูดอะไร

สวี่วานพูดอีกครั้งว่า "คุณตั้งใจมาที่นี่ คงไม่ใช่แค่มาพูดประโยคนี้มั่ง ยังไงฉันก็ควรเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อไหม รีบหน่อย เก็บเรียบร้อยแล้วถึงจะได้ทานข้าว"

เมื่อเห็นว่าหร่วนเฉินยังไม่เคลื่อนไหว สวี่วานก็ลากเขาเข้ามา ขณะที่เดินไปที่ห้องเก็บเสื้อผ้าก็พูดว่า "เด็กหนุ่มแรงเยอะก็ควรทำสิ่งที่มีประโยชน์บ้าง และอย่าเสียเวลาไปกับสิ่งที่ไร้ความหมาย"

ในห้องเก็บเสื้อผ้า มีกล่องขนาดใหญ่หลายกล่องวางอยู่