สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 689

หร่วนเฉินไม่ตอบ เพียงแค่หันหน้ามาสบตาเธอ และหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็พูดว่า "ได้"

สวี่วานกล่าวว่า "คุณเคยไปหาฉินหยู่ฮุยใช่ไหม?"

หร่วนเฉินตอบรับ "เคยไป"

"คุณหา........."

หร่วนเฉินกล่าวว่า "นี่เป็นคำถามที่สองแล้ว"

สวี่วาน "?"

หร่วนเฉินลุกขึ้น "ขอใช้ห้องครัวสักครู่"

ตะลึงอยู่พักหนึ่ง สวี่วานจึงตั้งสติได้ ไม่คิดว่าเธอจะถูกขอไปทีเช่นนี้?

ไม่แปลกเลยที่เป็นเด็กเรียน สมองหมุนเร็วเกินไปไหม

สวี่วานมองที่หลังของเขา เอามือเกาคิ้วเล็กน้อย กลั้นคำถามมากมายในท้อง ไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร

ซักพัก อาหารที่สั่งก็มาส่งแล้ว

หลังจากที่สวี่วานไปรับ ก็เดินไปที่ห้องอาหาร แล้วถามหร่วนเฉินว่า "คุณกำลังทำอะไร?"

หร่วนเฉินออกมาจากห้องครัว "เดิมทีตั้งใจจะทำอาหารสักสองอย่าง แต่ตู้เย็นของคุณว่างเปล่า นอกจากนี้ยังมีอาหารแช่แข็งที่หมดอายุ ก็เลยทิ้งให้คุณแล้ว"

สวี่วาน "............"

ถูกฉีกหน้า

เธอไอ "ทาน...... ทานข้าวก่อนเถอะ"

หร่วนเฉินมองไปที่อาหารบนโต๊ะ "เยอะมากเลยพวกเราสองคนทานไม่หมดหรอก เก็บไว้ในตู้เย็นบ้างเถอะ คุณหยิบอันที่อยากทานออกมา"

สวี่วานเหลือบมอง เลือกออกมาสองสามอย่าง

ส่วนที่เหลือ ถูกหร่วนเฉินนำเข้าไปในห้องครัว ไว้เย็นแล้วค่อยเอาใส่ในตู้เย็น

สวี่วานต้องควบคุมน้ำหนัก ก็ทานได้ไม่มาก ทานไปแค่นิดเดียวก็อิ่มแล้ว

เธอพูดว่า "คุณอยากทานอะไรอีกไหม?"

"ไม่ต้องแล้ว แค่นี้ก็พอแล้ว"

ทานอาหารพวหนี้หมด ก็พอดีแล้ว

หร่วนเฉินเก็บเรียบร้อยแล้ว "ฉันไปละ คุณก็พักผ่อนเร็วๆ"

สวี่วานยืนอยู่ข้างๆ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "คุณจะกลับบ้านโดยตรงเลยใช่ไหม?"

หร่วนเฉินหยุดครู่หนึ่ง แล้วตอบรับเบา ๆ

สวี่วานพูดอีกครั้งว่า "แท็กซี่?"

"ตอนนี้ยังมีรถไฟใต้ดิน"

"โอเค" สวี่วานเหลือบมองเวลา "จากตรงนี้เดินไป 5นาทีก็จะมีรถไฟใต้ดิน สมมติว่าบ้านของคุณอยู่ห่างจากที่นี่ครึ่งชั่วโมง ลงจากรถไฟใต้ดินแล้วเดินต่ออีก 10นาที อย่างช้าที่สุดคุณก็จะกลับถึงบ้านภายใน 45 นาที คุณไปซูเปอร์มาร์เก็ตซื้อน้ำหรืออย่างอื่น ให้เวลาคุณอีก 5 นาที เผื่อให้คุณอีก 5นาที หลังจากห้าสิบนาที คุณแชร์ตำแหน่งให้ฉันด้วย"

หร่วนเฉิน ".........."

เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "บ้านของฉันอยู่ไกลจากที่นี่มาก"

"ไกลแค่ไหน ไปถึงเมืองถัดไปแล้วหรือยัง?" สวี่วานพูด "อีก 50 นาที แชร์ตำแหน่งของคุณกับฉันด้วย มิฉะนั้นฉันจะโทรหาพี่สาวของคุณ"

หร่วนเฉินเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "ตรวจเวรหรอ?"

สวี่วานอึ้งไปครู่หนึ่ง "ตรวจ........."

เมื่อคำพูดมาถึงริมฝีปาก เธอจึงรู้สึกว่าคำพูดนี้ดูแปลกๆ

เธอพูดโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน "ฉันก็แค่รับผิดชอบต่อความปลอดภัยของคุณ หากคุณไม่กลับบ้านตรงเวลา ชกต่อยกับคนอื่นข้างนอก แล้วฉันจะอธิบายกับพี่สาวของคุณยังไง"

หร่วนเฉินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "รู้แล้ว ฉันไปล่ะ"

สวี่วานส่งเขาถึงที่ประตู "ห้าสิบนาทีนะ"

หร่วนเฉินหยิบโทรศัพท์ออกมา "ถ้างั้นก็เริ่มการแชร์ตำแหน่งเลยแล้วกัน"

"มันต้องขนาดนั้น........"

"เธอกังวลเรื่องความปลอดภัยของฉันไม่ใช่หรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉันระหว่างทาง คุณก็จะได้รู้เป็นคนแรกไง"

สวี่วานรู้สึกว่าสิ่งที่เขาพูด ก็มีเหตุผล

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา ยอมรับการแชร์ตำแหน่งของหร่วนเฉิน

หร่วนเฉินเอาโทรศัพท์ใส่กลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกง "กลับแล้ว"

สวี่วานโบกมือให้เขา "บ๊ายบาย"