สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 705

นั่งบนโซฟา สวี่วานเหลือบมองไปรอบๆ มันดูอ้างว้าง นอกจากหนังสือก็ไม่มีการตกแต่งอะไรมากนัก

หร่วนเฉินหยิบขวดน้ำออกมาจากตู้เย็นแล้วเปิดขวดให้เธอ

สวี่วานยื่นมือรับมาแล้วถามว่า "ทำไมคุณถึงเช่าที่นี่เหรอ?"

หร่วนเฉินนั่งลงตรงข้ามเธอ "ใกล้โรงเรียน"

สวี่วานอ้าปาก จากนั้นเธอก็ตระหนักขึ้นได้ว่าโรงเรียนของเขาอยู่ห่างจากที่นี่แค่ถนนสองสาย

สวี่วานรู้สึกว่า เมื่อก่อนที่เขาเคยบอกว่าทางผ่านแล้วไปส่งเธอ รวมถึงเช่าบ้านหลังอื่น ล้วนแต่โกหกเธอ เขาน่าจะอยู่ที่นี่ตลอด

เธอจิบน้ำ หลับตาลงแล้วพูดเบาๆ "วันนั้นคุณ...กลับไปแล้ว คุณออกมาอีกเหรอ?"

ผ่านไปพักหนึ่ง หร่วนเฉินก็อืมเบาๆ

สวี่วานถือขวดน้ำไว้ในมือ เธอไม่รู้จะพูดอะไร

ดูเหมือนจะเห็นเจตนาของเธอ หร่วนเฉินพูดเบาๆ "ผมจะไม่ไปหาเขาอีกแล้ว"

สวี่วานได้ยินแบบนี้ เธอก็เงยหน้าขึ้น "จริงเหรอ?"

หร่วนเฉินพยักหน้า เพราะไปหามันก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงฉินหยู่ฮุยก็ยังไปรังควานเธออยู่ดี

สวี่วานเห็นว่าเขาดูเหมือนไม่ได้โกหกจริงๆ เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม "แบบนี้ดีที่สุด ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาและเสียแรงให้กับไอ้สารเลวอย่างเขา เอาเวลาไปทำเรื่องอื่นดีกว่า"

หร่วนเฉินสบตาเธอ เขาพูดช้าๆ "เหตุผลที่คุณกลับมากับผม ก็เพราะจะมาพูดเรื่องนี้เหรอ?"

สวี่วานตกใจ มีความรู้สึกเหมือนถูกจับได้ แต่เธอก็ยังแก้ตัว "ไม่...ไม่ใช่ซะหน่อย พี่ของคุณบอกว่าให้ฉันมาส่งคุณให้ถึงบ้าน"

พูดจบ เธอก็วางขวดน้ำแล้วลุกขึ้นยืน "ในเมื่อคุณถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ พรุ่งนี้ยังมีงาน"

สวี่วานเดินออกไปได้สองก้าว ก็ถูกคนจับข้อมือเอาไว้

หร่วนเฉินมองไปที่เธอ "ผมแค่อยากเตือนคุณว่า อย่าเข้าไปในบ้านของเพศตรงข้ามคนเดียวตามอำเภอใจแบบนี้ มันอันตราย"

หลังจากเขาพูดจบ บรรยากาศในห้องที่เดิมทีกำลังกลมกลืนและผ่อนคลายก็เปลี่ยนไปในทันที เผยให้เห็นกลิ่นอายของความคลุมเครือที่อธิบายไม่ถูก

สวี่วานมองดูดวงตาที่มืดมนของเขาอย่างเหม่อลอย

ในตอนนี้เอง ไม่รู้ว่าเสียงข้อความโทรศัพท์ของใครดังขึ้นมา

สวี่วานได้สติกลับมา เธอดึงมือออกมา หันหลังแล้วพูดว่า "ฉัน... ฉันไปก่อนนะคะ"

ปิดประตูจากข้างนอก สวี่วานรีบไปกดลิฟต์ เธอไม่เคยตื่นตระหนกขนาดนี้มาก่อน

หลังจากได้ยินเสียงลิฟต์ปิดลง หร่วนเฉินก็นั่งลงบนโซฟาแล้วส่งข้อความให้หร่วนซิงหว่าน บอกว่าเขาถึงบ้านแล้ว

หลังจากนั้น ก็โทรหาหลินหนาน

นั่งในรถ สวี่วานหยิบโทรศัพท์ออกมา ห้านาทีก่อน โทรศัพท์ของเธอมีข้อความเข้า

เธอเอนหลังพิงเบาะแล้วถอนหายใจ

ต้องขอบคุณข้อความนี้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รู้ว่าจะออกมายังไง

เรื่องที่กลับบ้านมากับหร่วนเฉินมันค่อนข้างบุ่มบ่าม แล้วก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นเธอคิดอะไรอยู่

......

อีกฝั่งหนึ่ง หร่วนซิงหว่านยังไม่เห็นข้อความ

ทันทีที่เธอกลับมา ก็ถูกผู้ชายคนหนึ่งที่รอเธออยู่ตั้งนานอุ้มไปอาบน้ำด้วยกันในห้องน้ำ

อาบน้ำเสร็จ ก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว

หร่วนซิงหว่านทั้งเหนื่อยทั้งง่วง ตอนที่นอนอยู่บนเตียงเธอแทบจะลืมตาไม่ขึ้น เห็นเขาพุ่งเข้ามาอีกครั้ง เธอยื่นมือออกไปดันหน้าอกของเขาแล้วพูดด้วยความโมโห "มีความเป็นคนหน่อยได้ไหม"

โจวฉือเซินจับมือเธอ เขาก้มหน้าลงจูบเธอ "คุณยังไม่ได้ตอบตกลงผม"

"ตกลงอะไร?"

"พรุ่งนี้ ไปจดทะเบียนสมรส"

หร่วนซิงหว่านมึนงง "ถ้าฉันตกลงแล้วฉันจะได้นอนเหรอ?"

โจวฉือเซินเลิกคิ้ว "ไม่แน่"

หร่วนซิงหว่าน "..."

ไม่แน่อะไร

ตอนนี้เธออยากนอนจะตายอยู่แล้ว

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าไปส่งๆ "คุณพูดยังไงก็ยังงั้น"