สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 712

อีกด้านหนึ่ง ในบ้านพักส่วนตัว 

ผู้จัดการจางฝ่าสายฝนรีบเข้ามาจากข้างนอก "ข่าวการเสียชีวิตของหลินจื้ออานแพร่กระจายออกไป

พร้อมกับข่าวการจำนองทรัพย์สินทั้งหมดในนามของหลินซื่อ ตอนนี้ราคาหุ้นของหลินซื่อร่วงลงหนักมาก

จากสถานการณ์ปัจจุบัน อย่างช้าที่สุดคืนพรุ่งนี้จึงจะหยุดการเทรดลงครับ"

จอนนั่งอยู่บนโซฟา ท่าทางที่ผ่อนคลายสบายอารมณ์ เห็นได้ชัดว่าพอใจกับผลลัพธ์นี้เป็นอย่างมาก 

ผู้จัดการจางมองซ้ายมองขวา "เจ้านายครับ คุณเจียงยังไม่กลับมาอีกเหรอครับ"

"กลับมาแล้ว น่าจะไปโดนอะไรทำให้ไม่สบอารมณ์มา สีหน้าของเขาไม่ค่อยดี"

ผู้จัดการจางส่งเสียงกระดกลิ้น "แต่เจ้านายครับ จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจ ในตอนแรกเขานั้นไม่ใช่ว่าลงแรงอย่างมากเพื่อที่จะช่วยหลินจื้ออานเอาไว้เหรอครับ ถึงขนาดเสี่ยงนำตัวเขาออกจากหนานเฉิง ทำไมถึงอยากจะฆ่าเขาเอาตอนนี้ล่ะครับ ?"

จอนไขว้ขา พูดอย่างไม่รีบร้อน "แน่นอน ว่าเขาเสียผลประโยชน์ ช่วยหลินจื้ออานไว้ นั่นเพียงเพื่อ จะได้ฟังความจริงที่เพิ่มมากขึ้นจากปากเขาเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ใช้เขาอีกครั้งเพื่อไปยืนยัน ว่าแท้จริงแล้ว William เป็นคนเดียวกับหลินจื้อหย่วนหรือไม่ รวมถึงอำนาจในมือของเขาตอนนี้"

"ถ้าเช่นนั้นเหตุใด ไม่รอให้เรื่องจบสิ้นลงแล้วค่อยฆ่าเขา แต่กลับจะ......"

"หลินจื้ออานกลายเป็นหมากตัวหนึ่งที่ถูกทอดทิ้งไปแล้ว ความเป็นความตายของเขาไม่ได้สำคัญ

แต่ว่าตอนนี้โจวฉือเซินกับเจียงซ่างหานจับตาเจียงหยุนจู๋อย่างไม่ละสายตา อีกอย่างฉินหยู่ฮุยไอ้สมองหมูสร้างความยุ่งยากไว้ไม่น้อย ถ้าหากไม่หาเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขา นายกับฉันคงได้หนีไปนานแล้ว จะได้นั่งอยู่ที่นี่อย่างสงบสุขอย่างไร"

จอนพูด อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง 

ยิ่งไปกว่านั้น โจวฉือเซินน่าจะรู้เรื่องนี้แล้ว คนคนนั้นถึงได้จัดการเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้นมาได้ หันสายตาของโจวฉือเซินไปที่เจียงหยุนจู๋คนที่มีปัญหามากที่สุด

ไม่ยุ่งยาก ได้อยู่ในตำแหน่งที่ปลอดภัยที่สุด 

เขาตบที่พนักพิงแขนของโซฟา ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "เอาล่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว ไปนอนล่ะ"

......

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านตื่นนอนแล้ว ยังรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย แน่นจมูก แต่อาการก็ดีขึ้นกว่าเมื่อคืนนี้มากแล้ว

เธอหันศีรษะ เห็นว่าโจวฉือเซินยังหลับอยู่ เลยอยากจะไปทำอาหารเช้า ทานอาหารเช้าแล้วทานยาแก้หวัด ก็น่าจะดี

ใครจะรู้ว่าทันทีที่เธอยกผ้าห่มขึ้น โจวฉือเซินก็ตื่นขึ้น เขาคว้าข้อมือเธอ ดึงเข้ามาไว้ในอ้อมแขน

อีกครั้ง ยกมือขึ้นนาบบนหน้าผากของเธอ น้ำเสียงต่ำปนความล้า "ยังดี ที่ตัวไม่ร้อน"

หร่วนซิงหว่านส่งเสียง อืม  "ไม่ได้หนักอะไรมาก ฉันจะไปทำอาหาร คุณก็นอนต่อ......"

โจวฉือเซินโอบรอบเอวของเธอ "กลับไปนอนเป็นเพื่อนผมสักเดี๋ยว"

หร่วนซิงหว่านไม่มีเรี่ยวแรงใดๆ เธอไม่สามารถผลักเขาออกไปได้ ทำได้เพียงแค่หลับตาลงอีกครั้ง 

ฝนตกตลอดทั้งค่ำคืน จนถึงตอนนี้ท้องฟ้าก็ยังเต็มไปด้วยหมอกหนาแน่น ฝนฟ้ามืดครึ้มปกคลุมทั่วทั้งเมืองอย่างไม่ขาด

สาย

สภาพอากาศเหมาะแก่การนอนหลับ......

แต่ก็ไม่รู้ว่าเหตุเพราะนอนนานเกินไปหรือเปล่า หร่วนซิงหว่านนอนไม่หลับเลย

ผ่านไปสักพักจึงส่งเสียงพูด "โจวฉือเซิน คุณหลับหรือยังคะ?"

"อืม ?"

"จู่ๆ ฉันก็นึกคำถามหนึ่งขึ้นมาได้ คุณว่า เจียงหยุนจู๋ทำสิ่งเหล่านี้ทำไม ถ้าจะพูดว่าคราวก่อนที่เขานำตัวหนิงหนิงไป เพื่อจัดการกับตระกูลเจียง นั่นก็พอสมเหตุสมผล ถ้าพูดถึงในอดีต แต่ครั้งนี้เขาวางแผนเอาชีวิตหลินจื้ออาน ฉันรู้สึกเสมอว่ามีอะไรแปลกๆ มีบางจุดที่เชื่อมต่อไม่ได้"

"จุดไหนเหรอ"

"ก็......หากเป้าหมายของเจียงหยุนจู๋คือตระกูลเจียง ทุกๆอย่างที่เขาทำ ก็ควรจะเพ่งความสนใจไปที่ตระกูลเจียงถึงจะถูก แต่จากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เป้าหมายของพวกเขาดูเหมือนจะเป็นพวกเรา อีกอย่างตอนนี้คุณก็ได้ออกจากโจวซื่อกรุ๊ปแล้ว สำหรับเขาแล้ว ไม่น่าจะมีการคุกคามใดๆ แล้ว ทำไมเขาถึง......"

โจวฉือเซินลืมตาขึ้นช้าๆ "เป้าหมายของเขาไม่ใช่ผม แต่เป็นหลินซื่อ"

หร่วนซิงหว่านตะลึง "แต่ระหว่างหลินซื่อและเขา......"

"หลินซื่อนอกเหนือจากโจวซื่อกรุ๊ปแล้ว เป็นบริษัทใหญ่อันดับหนึ่งไม่เป็นสองรองใครในเอเชีย

แม้ว่าบริษัทจะได้รับผลกระทบอย่างมากจากเรื่องของหลินจื้ออาน แต่ตอนนี้กำลังค่อยๆ ฟื้นตัว คุณยังจำที่เจียงหยุนจู๋เคยพูดได้ไหม เขาต้องการพัฒนาธุรกิจใหม่ในหนานเฉิง"