สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 711

หร่วนซิงหว่านเปียกฝน หลังจากที่กลับบ้านก็อาบน้ำอุ่น แล้วจึงเอนตัวลงนอนบนเตียง 

ผ่านไปไม่นาน เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น

โจวฉือเซินเปิดประตู มองคนที่อยู่ด้านนอก ถามเสียงเรียบว่า "มีอะไรเหรอ?"

เพ้ยซานซานพูดเสียงเบา "ซิงซิงเป็นยังไงบ้าง?"

"นอนแล้ว"

"งั้นเธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

"เธอไม่เป็นอะไร"

เพ้ยซานซานพยักหน้า พูดพึมพำเสียงอ่อนหนึ่งประโยค "ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"

พูดจบ ก็หันหลังเตรียมตัวจะกลับไป 

"รอเดี๋ยว" โจวฉือเซินเรียกเธอเอาไว้ "เธอต้มน้ำขิงเป็นหรือเปล่า"

เพ้ยซานซานนิ่งอึ้ง "ห๊ะ ?"

โจวฉือเซินพูด "เธอเปียกฝน กันเธอเป็นหวัดน่ะ"

เพ้ยซานซานตอบกลับ อืออือยู่สองคำ "ถ้างั้นฉันทำเอง"

เธอไม่ได้เก่งเรื่องงานครัวเท่าหร่วนซิงหว่าน ปกติก็ไม่ได้ทำอาหารกินเองอยู่แล้ว แต่ของง่ายๆก็พอทำได้อยู่

เทียบกับโจวฉือเซินนักทำลายครัวแล้ว เธอยังถือว่าเป็นความสำเร็จเล็กๆ

เพ้ยซานซานกำลังจะเข้าไปในครัว โจวฉือเซินก็พูดว่า "ฉันออกไปข้างนอกแป๊บนึงนะ เธอก็ดูหร่วนซิงหว่าน"

"ได้เลย"

พอเสียงปิดประตูดังขึ้น เพ้ยซานซานก็ถอนหายใจยาว เริ่มคุ้ยหาว่าขิงอยู่ที่ไหน 

ผ่านไปไม่นาน น้ำขิงร้อนๆหนึ่งถ้วยก็เสร็จเรียบร้อย 

เพ้ยซานซานยกน้ำขิงเข้ามาในห้องนอน หลังจากที่วางลงบนโต๊ะหัวเตียง ก็ปลุกหร่วนซิงหว่าน

"ซิงซิง ซิงซิง ?"

หร่วนซิงหว่านนอนหลับอย่างสะลึมสะลือ เมื่อได้ยินว่ามีคนเรียก เธอก็ตอบเสียงเครือ

เพ้ยซานซานพูดอีกว่า "เธอลุกขึ้นดื่มน้ำขิงสักหน่อยแล้วค่อยนอนต่อดีกว่า ไม่งั้นจะเป็นหวัดเอา"

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ หร่วนซิงหว่านสติของเธอก็ค่อยๆกลับมา แต่กลับรู้สึกวิงเวียนศีรษะ

เพ้ยซานซานเห็นว่าอาการของเธอไม่ค่อยจะดีนัก จึงเอื้อมมือไปแตะหน้าผาก ร้อนนิดหน่อย 

หร่วนซิงหว่านเลยลุกขึ้นนั่ง เสียงเธอขึ้นจมูก พูดเสียงอู้อี้ว่า "แล้วโจวฉือเซินล่ะ"

"เขาบอกว่าเขาจะออกไปข้างนอกเดี๋ยวเดียว น่าจะมีเรื่องอะไร"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ ถามเพ้ยซานซานแปลว่า "เธอสบายดีไหม?"

เพ้ยซานซานพูด "ฉันก็สบายดี แต่ก็ต้องโทษฉันที่หุนหันพลันแล่นเกินไป ถ้าไม่ใช่ว่าได้รับข้อความแล้วรีบร้อนวิ่งออกไป ก็จะไม่ถูกไอ้สาระเลวนั่นหลอกให้ขึ้นไปบนดาดฟ้า"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ แม้จะไม่มีเธอ พวกเขาก็จะคิดหาวิธีอื่นอยู่ดี อีกอย่างหลินจื้ออานซ่อนตัวนาน

เกินไป ถ้าไม่มีโอกาสเช่นนั้น เขาก็คงจะไม่ปรากฏตัวขึ้นง่ายๆ"

"ยังไงตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว ไอ้คนชั่วนั่นสุดท้ายก็ตายไปแล้ว" หยุดอยู่สักพัก เพ้ยซานซานจึงพูดอีกว่า "ใช่สิ วันนี้ที่ในร้านอาหารฉันเห็นเจียงหยุนจู๋ก็อยู่ด้วย แล้วก็เห็นประกายไฟแผ่ไปทั่วระหว่างเขากับโจวฉือเซินด้วย อ่า ใช่สิ แล้วก็ยังมีเจียงซ่างหาน เขาไม่ได้พาเจียงชูหนิงไปทานอาหารหรอกเหรอ สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?"

"เรื่องนี้ค่อนข้างซับซ้อน ซานซาน ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้บอกเธอ ไม่อยากที่จะให้เธอเข้ามาติดร่างแหไปด้วย เจียงหยุนจู๋เขาไม่ใช่คนดีอะไร เรียกได้ว่าตอนนี้เขากับหลินจื้ออานเป็นพวกเดียวกัน แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพวกเขาถึงได้ละทิ้งหลินจื้ออาน จนเกิดเรื่องเย็นวันนี้ที่หลินจื้ออานตกตึก"

เพ้ยซานซานได้ยินก็นิ่งอึ้ง "ฉันนึกว่าเขาจะไม่เป็นปัญหาอะไร วันนี้เลยยอมให้เจียงชูหนิงไปกับเขา ฉัน......"

หร่วนซิงหว่านกุมมือเธอไว้ เม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ซานซาน ยังมีอีกเรื่อง ครั้งก่อนที่เจียงชูหนิงถูกคนพาตัวไป เขาเองก็เป็นคนสั่งการอยู่เบื้องหลัง"

เพ้ยซานซานได้ยินดังนั้น ก็นิ่งอยู่ตรงนั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ลูกของเธอก็......

หร่วนซิงหว่านพูด "เธอไม่ต้องกังวล เขาจะต้องชดใช้ในสิ่งที่ตนเองทำ"

เพ้ยซานซานก้มหัวลงช้าๆ แสบจมูกเล็กน้อย 

หร่วนซิงหว่านเอนตัวเข้าไป กอดเธอไว้

ผ่านไปสักพัก เพ้ยซานซานก็พูดว่า "Danielเขา......ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?"

หลังจากที่เพ้ยซานซานกลับมาแล้ว ก็เห็นข่าวการจำนองทรัพย์สินของหลินซื่อ ที่จริงแล้วเธอก็อยากถาม แต่ว่าซิงซิงเองก็