สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 714

ตั้งแต่เมื่อวานเย็นตอนที่ได้ยินจากปากของเจียงซ่างหาน ว่าก่อนที่เธอจะถูกคนพาตัวไปขังไว้

สองสามวันก่อน จริงๆ แล้วเป็นอารองของเธอเองต่างหากที่เป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง เจียงชูหนิงไม่เชื่อเลยแม้แต่คำเดียว

แต่เมื่อวานเย็นที่เธอดื่มเป็นน้ำผลไม้ชัดๆ แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้เวียนหัวขึ้นมา 

อีกอย่างภายในห้อง VIP  ก็มีเพียงแค่เธอกับอารอง 2 คนเท่านั้น

ประกอบกับที่ได้ยินว่าหร่วนซิงหว่านเกือบจะเกิดเรื่องขึ้นอีก แม้ว่าจะไม่เชื่อในสิ่งที่เจียงซ่างหานพูด

แต่ในใจก็เริ่มรู้สึกกลัวอย่างกลั้นไม่ได้

หร่วนซิงหว่านพูดเสียงเบา "หนิงหนิง ฉันรู้ดีว่าเธอในตอนแรกอาจยากที่จะยอมรับได้ แต่ทว่าเรื่องพวกนี้ ทั้งหมดต่างก็เป็นฝีมือของเจียงหยุนจู๋จริงๆ"

เจียงชูหนิงได้ยินดังนั้น ขอบดวงตาก็แดงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ พูดอย่างร้อนรนว่า "แต่ว่า......แต่ว่าอารองของฉันตอนเด็กๆ เขาดีกับฉันมาก เขายังไงก็ไม่มีทางทำร้ายฉันเด็ดขาด แล้วก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ เป็นไปได้ไหมคะว่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด......"

"ไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิด หนิงหนิง คนเราเปลี่ยนกันได้" หร่วนซิงหว่านพูด "เธอเคยคิดบ้างไหมว่าทำไมคุณปู่ทวดและคุณพ่อของเธอ หลายปีมานี้ก็ไม่เคยเอ่ยถึงอารองของเธอเลย แม้แต่ตอนที่ตระกูลเจียงเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น เจียงหยุนจู๋เองก็จะไม่แสดงความเดือดเนื้อร้อนใจแม้แต่น้อย รวมถึงความกังวลใจต่อพวกเขาก็ด้วย"

ได้ยินเธอพูดดังนี้ เจียงชูหนิงจึงตอบสนองกลับมา อ้าปากแต่กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

หร่วนซิงหว่านพูดต่อ "บางทีความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอจะเป็นเรื่องจริง และไม่เคยคิดที่จะทำร้ายเธอจริงๆ แต่ว่าหนิงหนิง นี่ไม่ได้หมายความว่า เขาจะไม่ทำร้ายคนอื่น"

หลังจากที่คราวที่แล้วเจียงซ่างหานช่วยเจียงชูหนิงออกมาได้ ก็ไม่ได้บอกความจริงของเรื่องกับเธอ นอกเหนือจากสิ่งที่โจวฉือเซินพูด นอกนั้นเธอจะไม่เชื่อ อีกอย่าง ไม่ว่าเจียงหยุนจู๋จะเคยทำอะไรไว้ เขาต่อหน้าเจียงชูหนิง ทุกอย่างต่างก็คือการแสดง เขามักจะเป็นอาที่อ่อนโยนและใจดีเสมอ

สองครั้งนี้ แม้ว่าเจียงหยุนจู๋ต่างก็หลอกใช้เจียงชูหนิง แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอได้รับอันตรายใดๆ จริงๆ 

หร่วนซิงหว่านไม่รู้ว่าเจียงหยุนจู๋เมื่อสิบปีที่แล้วไปประสบพบเจออะไรในตอนที่อยู่เจียงโจว แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่า แม้ในใจของคนที่ทำเรื่องแย่ๆ อย่างเช่นเจียงหยุนจู๋ ก็ยังคงมีที่ที่สะอาดและอ่อนโยนอยู่เสมอ  

สำหรับเจียงหยุนจู๋ ที่ที่นั้นเป็นที่ของเจียงชูหนิง คนที่ตั้งแต่เล็กก็เชื่อมั่นในตัวเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข พึ่งพาเขา ถึงแม้ว่าจะได้พบกันอีกหลังจากผ่านไปสิบปี พอรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ เรียกเขาว่าอารองๆ เป็นเด็กสาวที่น่ารักและบริสุทธิ์

แต่เจียงชูหนิง เธอได้รับการปกป้องอย่างดีตั้งแต่ยังเด็ก นอกจากคนที่เธอเกลียดแล้ว ก็ไม่มีคนที่เลวโดยแท้

เธอมองไม่เห็นความชั่วร้ายของเจียงหยุนจู๋ และก็ไม่มีโอกาสได้ไปสัมผัส ว่าจริงๆแล้วเขาร้ายแค่ไหน 

เหตุผลที่เจียงซ่างหานบอกกับเธอในครั้งนี้ ก็เพราะว่าเธอไม่ได้ระแวดระวังเจียงหยุนจู๋เลย

เมื่อวานเย็นแค่สลบไป ใครจะไปรู้ว่าครั้งหน้าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง 

เจียงชูหนิงคอตก ดูเศร้าใจอย่างมาก 

หร่วนซิงหว่านลูบหัวของเธอ "หนิงหนิง หลายครั้ง บนโลกใบนี้ก็ไม่มีถูกและผิดอย่างแท้จริงหรอกนะ  ถ้าหากในใจของเธอ คนคนนี้ยังไงก็ไม่มีทางทำร้ายเธอ เขาก็คู่ควรกับความไว้วางใจของเธอ แบบนั้นเธอก็สามารถรักษาความรู้สึกที่มีต่อเขาไว้ได้ เพราะเธอสำหรับเขาแล้ว ก็เป็นการมีอยู่ที่ไม่เหมือนกัน"

เจียงชูหนิงเงยหน้าขึ้น ขอบดวงตาแดงก่ำ "จริงเหรอคะ?"

หร่วนซิงหว่านพูด "จริงสิ เพียงแต่เธอต้องเข้าใจ ว่าในขณะเดียวกัน เขาก็ยังคงจะทำร้ายคนอื่น แม้กระทั่งคนที่ใกล้ชิดกับเธอที่สุด"

เจียงชูหนิงฟังแล้วมึนงงเล็กน้อย นั่งเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น

"เจียงหยุนจู๋ เขาเป็นเพียงแค่อารองของเธอ เมื่อละออกจากสถานะนั้นแล้ว เขาก็เป็นอีกคนหนึ่ง"

เจียงชูหนิงเข้าใจในท้ายที่สุด

หร่วนซิงหว่านถามเธอว่า "กินข้าวเช้าแล้วหรือยัง?"

"ยังไม่ได้......"

หร่วนซิงหว่านหยิบโทรศัพท์ออกมา "อยากกินอะไร ฉันสั่งให้"

สิ่งที่เธอสามารถพูดได้ก็พูดไปแล้ว เจียงชูหนิงมีความสามารถในการแยกแยะถูกผิดได้แล้ว ไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่รู้เรื่องพวกนี้ที่เจียงหยุนจู๋ทำ และคงไม่เสียใจขนาดนี้

หร่วนซิงหว่านพูดแบบนี้ ก็เพียงแค่อยากให้จิตใจของเธอดีขึ้นบ้าง

......

เมื่อถึงเวลาเที่ยง เพ้ยซานซานเพิ่งกลับมา