สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 715

ทางเจียงหยุนจู๋นั้น หลังจากที่ได้รู้ข่าวนี้แล้ว สีหน้าไม่ดีมากนัก แต่เดิมคิดว่าComplexเสียหายอย่างหนัก น่าจะไม่มีเวลา

ควบคุมดูแลหลินซื่อ แต่คิดไม่ถึง ว่าพวกเขาจะฟื้นตัวเร็วขนาดนี้

ส่วนSouthwest......

เจียงหยุนจู๋ขมวดคิ้ว ถามจอน "นายมีข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงกว่านี้ไหม"

"ข้อมูลเหรอ ปกติก็มี แต่จริงไม่จริง ฉันไม่กล้ารับรอง"

"ลองพูดมา"

"บริษัทSouthwestนี้ เป็นบริษัทที่ตั้งขึ้นที่ออกแลนด์เมื่อสามปีที่แล้ว หัวเรี่ยวหัวแรงหลัก ต่างก็เป็นคนนิวซีแลนด์ ส่วนนัก

ลงทุนลึกลับนั่น" จอนหยุดชะงัก แล้วพูดต่อว่า "ฉันรู้แค่ว่าสามปีก่อนโจวฉือเซินมาเจรจาธุรกิจที่ออกแลนด์ ส่วนเขาและบริษัทนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกันหรือไม่ ฉันก็ไม่แน่ใจ"

ผู้จัดการจางที่อยู่ข้างๆพูดว่า "เรื่องนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อน นักลงทุนของบริษัทนี้แท้จริงแล้วคือใคร นั้นยังคงเป็นปริศนา แต่เมื่อดูจากเรื่องราวในปัจจุบันแล้ว เป็นไปได้มากที่สุดก็คือโจวฉือเซิน"

จอนไขว้ขา พูดอย่างเกียจคร้าน "อย่าเพิ่งแน่ใจอะไรขนาดนั้น ถ้าโจวฉือเซินแค่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับฝ่ายนั้นเท่านั้นล่ะ"

เจียงหยุนจู๋ถอดแว่นตาขอบเงินลง "ฉันมีวิธีการที่จะทำให้แน่ใจ"

"หืม ?"

ดังนั้น ขณะที่มีการถกเถียงกันอย่างไม่หยุดหย่อนเกี่ยวกับเรื่องราคาหุ้นที่กลับมาสูงขึ้นของหลินซื่อบนอินเทอร์เน็ต มีชาวเน็ตเริ่มตั้งคำถาม ว่าบริษัทSouthwestนี้ นักลงทุนที่อยู่เบื้องหลังแท้จริงแล้วคือใคร

ไม่นาน ก็มีคนบอกว่าจากที่โจวเฉือเซินเคยเดินทางไปออกแลนด์เมื่อสามปีก่อน เป็นไปได้อย่างมากที่คนคนนี้จะเป็นเขา

ไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่ยื่นมือ ช่วยหลินซื่อตั้งแต่ต้นแบบนี้

หลังจากข้อพิสูจน์นี้ออกมา พวกเขาก็เริ่มพูดคุยกันว่า โจวฉือเซินลงทุนที่Southwestเมื่อสามปีก่อน ก็ต้องใช้นามประธานของโจวซื่อกรุ๊ปอย่างแน่นอน จากอีกมุมมองหนึ่งSouthwestนั้นน่าจะเป็นของโจวซื่อกรุ๊ป ไม่ใช่ของโจวฉือเซินคนนี้

ขณะเดียวกัน ก็ยังมีอีกหลายคนที่รู้สึกว่า โจวฉือเซินออกจากโจวซื่อกรุ๊ปในตอนแรก เขาพูดอย่างสง่าผ่าเผยเสียขนาดนั้น แต่แท้จริงแล้วเขากลับไม่ได้เปิดเผยทรัพย์สินทั้งหมดที่อยู่ภายใต้ชื่อของเขา และก็ไม่ได้ส่งคืนให้กับโจวซื่อกรุ๊ป

ความจริงก็เป็นแค่การเสแสร้งแกล้งทำเท่านั้น ยังคงรู้สึกเสียดายที่จะละวงแหวนแห่งแสงสว่างและเกียรติที่โจวซื่อกรุ๊ปนำมาให้เขา

เกือบจะเป็นเวลาเดียวกัน โพสต์นี้ได้ถูกย้ายมาภายในประเทศ

หลายคนยังได้ตั้งคำถามสองสามข้อมุ่งประเด็นไปยังพวกเขา และพูดคุยกันอย่างเผ็ดร้อน

บางคนยังคงโต้เถียงกันเรื่องนักลงทุนลึกลับที่มีส่วนเกี่ยวข้องอยู่เบื้องหลังSouthwestว่าจริงๆแล้วจะใช่โจวฉือเซินหรือไม่

บางคนก็เริ่มทะเลาะกันว่าสรุปแล้วSouthwestน่าจะเป็นของโจวซื่อกรุ๊ป หรือของโจวฉือเซินคนนี้

คนที่เชื่อกันว่าน่าจะเป็นของโจวซื่อกรุ๊ป รู้สึกว่าโจวฉือเซินยังคงลงทุนในนามประธานของโจวซื่อกรุ๊ป เงินที่ใช้ก็เป็นของโจวซื่อกรุ๊ป พูดได้ว่า หากไม่มีโจวซื่อกรุ๊ป ก็จะไม่มีโจวฉือเซิน และยิ่งไม่ต้องพูดถึงSouthwest

ต่อให้โจวฉือเซินได้ตัดสินใจยกโจวซื่อกรุ๊ปให้แก่โจวจู้นเหนียนแล้ว ทรัพย์สินเดิมของโจวซื่อกรุ๊ป ก็ควรส่งคืนทั้งหมด

คนอีกบางส่วนกลับรู้สึกว่าSouthwestเป็นหน่วยงานอิสระ ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับโจวซื่อกรุ๊ปแต่อย่างใด

ชื่อเสียงระดับนานาชาติของSouthwestในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าโจวซื่อกรุ๊ป เป็นเพราะโจวฉือเซินมีวิสัยทัศน์ที่ดี เลือกลงทุนตั้งแต่ต้น จึงมีSouthwestในวันนี้ได้ โจวจู้นเหนียนนั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะมาชุบมือเปิบ

หลายฝ่ายมีมุมมองที่แตกต่างกัน บนอินเทอร์เน็ตก็พูดคุยกันอย่างไม่หยุดหย่อน 

แต่ตั้งแต่หัวจนท้าย ไม่ว่าจะเป็นหลินซื่อ หรือว่าโจวซื่อกรุ๊ป หรือยิ่งไปกว่านั้นSouthwestต่างก็ไม่มีการตอบโต้กับเรื่องนี้บนอินเทอร์เน็ตเลย

เมื่อถึงตอนเย็น ขณะที่โจวฉือเซินมารับหร่วนซิงหว่าน เธอนั่งอยู่ในออฟฟิศ มองดอกยิปโซที่อยู่นอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย

โจวฉือเซินนั่งข้างเธอ ถามเสียงต่ำว่า "เป็นอะไรไป?"

หร่วนซิงหว่านถอนความคิด "ไม่มีอะไรค่ะ ทางนั้นคุณจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ "

"ใกล้แล้ว วิกฤตของหลินซื่อตอนนี้ได้คลี่คลายลงแล้ว"

โจวฉือเซินโน้มตัวเข้ามาใกล้ ดวงตาสีดำจับจ้องที่เธอ เขาพูดช้าๆ ว่า "คุณคิดว่า ถ้าผมไม่อยากแต่งงานกับคุณ คุณพ่อจะทำอะไรผมได้จริงหรือ"

ในตอนนั้น หร่วนซิงหว่านยังไม่มีความคิดอะไรกับเรื่องพวกนี้เลย

แต่เมื่อลองมองย้อนกลับไป ดูจากโจวฉือเซินที่ทำให้ท่านใหญ่โจวโกรธบ่อยๆ ขนาดจะเป็นจะตายแล้ว ถ้าหากว่าเขายืนหยัด ไม่ว่ายังไงก็ไม่แต่งกับเธอ ท่านใหญ่โจวก็ต้องจำยอม

หร่วนซิงหว่านยิ้มเล็กน้อย "ดังนั้นความรู้สึกทั้งสองอย่างนี้ก็ตบตีกันอยู่ในใจของคุณ คุณไม่มีความสุข ก็เลยมาทรมานฉัน?"

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว มือทั้งสองข้างว่างที่พนักเก้าอี้ของเธอ ดึงไปข้างหน้า โน้มตัวเข้าใกล้เธอ น้ำเสียงที่ต่ำก็ต่ำลงไปอีก ลมหายใจคลุมเครือ "คุณแน่ใจ ว่านั้นคือทรมาน? ผมจำได้ เห็นๆอยู่ว่าคุณมีความสุข"

หร่วนซิงหว่าน "......"

คนคนนี้พูดจริงจังได้ไม่เกินสามประโยคเลยจริงๆ

เธอยืดขาจะถีบเก้าอี้ของเขาให้ออกไป แต่โจวฉือเซินกลับไม่ปล่อยออกจากพนักเก้าอี้ของเธอ ทำให้หร่วนซิงหว่านทั้งร่างต่างก็กระโจนตามเข้าไปกระแทกกับประตู เกิดเสียงดังตูม

หร่วนซิงหว่าน "......"

มีพวกเขาแค่สองคนอยู่ที่ออฟฟิศ เสียงนี้ฟังอย่างไร ก็แปลก

หร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้นอย่างดุร้าย สบสายตาเข้ากับดวงตาดำที่ปรากฏรอยยิ้มของชายหนุ่ม เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งใจ!

หร่วนซิงหว่านตบหลังมือของเขา "ปล่อยนะ!"

โจวฉือเซินยกมือทั้งสองข้างขึ้น หัวคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย แสดงออกว่าเขาไม่ได้ทำอะไร

หร่วนซิงหว่านกำลังจะลุกขึ้นยืน ประตูก็ถูกเปิดออกจากด้านนอก "พี่ไม่เป็นอะไร......" ใช่ไหม

ขณะที่เพ้ยซานซานลากเธอออกไปข้างนอก ก็พลางพูดเสียงเบาว่า "เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่ต้องยุ่ง"