สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 727

ตอนที่หร่วนซิงหว่านกลับมาถึงสตูดิโอ ก็เกือบเที่ยงแล้ว

เธอเพิ่งเข้ามาในห้องทำงาน เพ้ยซานซานก็ประชิดเข้ามาใกล้ๆ พูดอย่างมีเลศนัย: "ประธาน โจวของเธอล่ะ"

"ฝั่งหลินซื่อยังมีเรื่องการร่วมงานที่จำเป็นต้องจัดการตามมาอีกมาก เขาเข้าไปที่นั่นแล้ว"

เพ้ยซานซานนั่งตรงข้ามหร่วนซิงหว่าน เลิกคิ้วขึ้น: "งั้นวันนี้พวกเธอไม่ไปเดตกันเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเปิดสมุดร่างแบบ: "เดตอะไรกันกลางวันแสกๆล่ะ งานที่หมักหมมเอาไว้กองเบ้อเร่อยังไม่ได้จัดการเลย"

"มันจะเหมือนกันได้ยังไง วันนี้พวกเธอไปจดทะเบียนสมรสกันแล้วไม่ใช่เหรอ?"

หร่วนซิงหว่าน: "......"

เธอถาม: "เธอรู้ได้ไง?"

เพ้ยซานซานชี้ไปที่มือถือ: "แพร่อยู่เต็มอินเทอร์เน็ตแล้ว"

หร่วนซิงหว่านได้ฟัง จึงหยิบมือถือมาเปิดดู

รูปที่ออกมาถ่ายจากด้านข้างกับด้านหลังของเธอกับโจวฉือเซินทั้งนั้น ไม่ค่อยชัดเจน แต่ยังมองออกว่าเป็นพวกเขา

มีรูปหนึ่งถ่ายตอนที่พวกเขาจดทะเบียนแล้วเดินออกมา กำลังยืนอยู่บนบันไดของสำนักกิจการพลเรือน

ดวงอาทิตย์ลอยสูงขึ้นอยู่ที่ด้านหลังพวกเขา ทั้งอบอุ่นทั้งเปล่งประกาย บนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม โจวฉือเซินเอียงหัวมองเธอ ริมฝีปากบางๆยิ้มเล็กน้อย

หร่วนซิงหว่านชอบรูปนี้ จึงกดเซฟเอาไว้

เพ้ยซานซานถอนหายใจ: "คราวก่อนที่เห็นเธอยิ้มเบิกบานขนาดนี้ ยังเป็นตอนหย่าอยู่เลย"

หร่วนซิงหว่าน: "......"

น้อยมากที่เพ้ยซานซานกับโจวฉือเซินจะมีความเห็นตรงกัน

เธอคิดๆแล้วจึงถามเพ้ยซานซาน: "ตอนที่ฉันหย่า เบิกบานมากจริงเหรอ?"

เพ้ยซานซานเท้าคางหวนนึกถึง: "จะว่าเบิกบานก็เบิกบานแหละ แต่ที่เยอะกว่า คงเป็นการหลุดพ้น เธอในตอนนั้น เต็มไปด้วยการตั้งตารอคอยอนาคต เห็นได้ชัดเลยว่ารู้สึกเหนื่อยล้าและเบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิตในอดีตสุดๆ"

หร่วนซิงหว่าน: "เรื่องในอดีตพวกนั้น เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง"

เพ้ยซานซานพูดต่อ: "แต่ในความเป็นจริง มันปีกว่าแล้ว หนึ่งปีมานี้ เกิดเรื่องมากมายเหลือเกิน"

หร่วนซิงหว่านเม้มปากเบาๆ เกิดเรื่องเยอะมากจริงๆ เยอะจนครั้งหนึ่งเธอเคยรู้สึกว่าตัวเองแทบจะทนไม่ไหวแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าชีวิตยังคงดำเนินต่อไปได้ในแต่ละวัน

หร่วนซิงหว่านหยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง ดูรูปภาพล่าสุดที่เจียงหยวนส่งมาให้เธอ ขนตาลู่ลงเล็กน้อย

เจ้าตัวแสบก็เติบโตขึ้นทุกวันๆ แต่เวลาที่เธอได้อยู่ข้างกายเขา มันน้อยจนนับนิ้วได้เลย

เพ้ยซานซานกับหร่วนซิงหว่านถอนหายใจออกมาพร้อมกัน มองไปนอกหน้าต่าง ต่างก็มีเรื่องในใจของตัวเอง

ช่วงหกโมง หร่วนซิงหว่านกำลังวาดแบบร่างอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เจียงชูหนิงยื่นหัวเข้ามา: "พี่คะ มีคนมาหาพี่ซานซาน"

หร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้น: "เธอไม่อยู่เหรอ?"

เจียงชูหนิง: "ฉันไปที่สตูดิโอข้างๆก็ไม่เจอเธอนะ น่าจะไปโรงงานมั้งคะ"

หร่วนซิงหว่านตอบรับ: "เธอพาเขาไปที่ห้องรับรองนะ ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้"

เธอลุกขึ้น บิดขี้เกียจ ถือโอกาสนี้ออกไปเดินยืดเส้นยืดสายพอดี

ถึงหน้าห้องรับรองแล้ว หร่วนซิงหว่านเคาะประตู แล้วดันประตูเข้าไปทันที

ผู้ชายด้านในได้ยินเสียงก็รีบลุกขึ้น พยักหน้าให้เธอเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้ หร่วนซิงหว่านรู้จัก เขาคือคู่ดูตัวของเพ้ยซานซานก่อนหน้านี้

โจงเหวินป๋อ: "สวัสดีครับ ผมโจงเหวินป๋อ เป็นเพื่อนของซานซาน เธอ......ไม่อยู่เหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่าน: "เธอน่าจะออกไปแล้ว แต่ฉันส่งข่าวบอกเธอแล้วนะคะ อีกเดี๋ยวคงกลับมา"

โจงเหวินป๋อพยักหน้า: "ขอโทษที่รบกวนนะครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณดื่มอะไรดีคะ?"