สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 742

เจียงหยุนจู๋สบตากับเขา พูดทีเล่นว่า "พี่ชายช่างกตัญญูขนาดนี้ ทำเรื่องกบฏแบบนี้ได้อย่างไร?ข้างในนั้น คือเถ้ากระดูกของท่านทวดนะ กลับโยนอย่างสุขใจขนาดนี้?"

เจียงชูหนิงพยุงเจียงจิ้งเหยา พูดด้วยขอบตาที่แดงก่ำ "อารอง!เป็น...เป็นฝีมือคุณใช่ไหม?"

เจียงจิ้งเหยาดึงเธอไว้ สีหน้าเขียวปั้ด "เมื่อกี้แกตั้งใจจะระเบิดให้ฉันตายใช่ไหม?"

"ผมก็แค่อยากจะลองดู พี่ใหญ่จะเลือกอย่างไรเท่านั้นเอง ไม่ทำให้ผมผิดหวังจริงๆ " เจียงหยุนจู๋พูดต่อไปว่า "มีจุดจบแบบนี้ได้ ก็ถือว่าเขาตายอย่างคุ้มค่า"

ผู้อาวุโสท่านหนึ่งถูกพยุงขึ้น อีกทั้งยังโกรธจนตัวสั่น "ไอ้มารผจญไอ้มารผจญ!ตระกูลเจียงมีคนบ้าคลั่งอย่างแกแบบนี้ได้อย่างไร ไอ้เด็กเนรคุณ!"

เจียงหยุนจู๋ยิ้มอ่อนพูดว่า "ผมไม่ได้เป็นคนตระกูลเจียงมานานแล้ว วันนี้มาส่งท่านทวดเป็นครั้งสุดท้าย

ก็ถือว่าทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถแล้ว"

เขากวาดสายตาไปยังทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ สายตาปรากฏความโหดเหี้ยม "งั้นก็ตายไปพร้อมกับเขาเสียเถอะ"

ขณะที่คำพูดของเจียงหยุนจู๋ได้หลุดออกไป ชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งที่ถือปืนก็ปรากฏตัวอยู่ที่บริเวณรอบสุสานฝังศพ ล้อมเขาเอาไว้หมดทุกทิศทาง

คนตระกูลเจียงใช้ชีวิตอย่างมีเกียรติมั่งคั่งและร่ำรวยเสมอ จะเคยเห็นการต่อสู้แบบนี้ที่ไหนได้ ใบหน้าซีดเซียวไปทีละคนทีละคน ใบหน้าสูญเสียสีเลือดเดิมที่เคยมี

มีเพียงแค่ผู้หลักผู้ใหญ่ของตระกูลเจียงไม่กี่คนที่ยังคงฝืนสงบนิ่งไว้

อาจจะเป็นเพราะเห็นเหตุการณ์ใหญ่ๆ แบบนี้จนชิน และอาจจะยังไม่เชื่อว่าเจียงหยุนจู๋จะกล้าลงมือจริงๆ

ท่ามกลางผู้คนเจียงหยุนจู๋มองไปที่โจวฉือเซิน บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มแห่งการกำชัยชนะเล็กน้อย "ประธานโจว คุณอยู่ที่หนานเฉิงดีแค่ไหน รนหาที่ลุยเข้ามาในน้ำโคลน ช่างน่าสงสาร"

โจวฉือเซินโอบหร่วนซิงหว่านไว้ พูดเสียงเย็นชา "ดูท่าแผนของคุณวันนี้ คือให้ผมตายไปพร้อมกันตรงนี้"

"หรือว่าประธานโจวคิดว่าคุณยังสามารถออกไปโดยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเหรอ?อ่อ คุณ......ไม่ใช่สิ พวกคุณทุกคน ต่างก็หวังใช่หรือเปล่าว่าเจียงซ่างหานจะมาช่วยพวกคุณได้ ?สถานการณ์ของเขาตอนนี้ก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกคุณเท่าไหร่หรอก แน่นอนผมรู้ว่าเขารับมือได้ยาก แต่ก็โชคดีที่เพื่อนของผมบางคน ถึงแม้จะไม่สามารถทำให้เขาไปอยู่ในสถานที่แห่งความตายได้ แต่พวกคุณก็ไม่มีโอกาสรอให้เขามาหรอก"

โจวฉือเซินพูด "ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"

เจียงหยุนจู๋พูด "ประธานโจวทายถูกแล้ว?"

"คุณวางแผนให้ผู้สื่อข่าวปะปนเข้ามา พูดคำพูดพวกนั้นต่อหน้าวิญญาณท่านทวด เอาความผิดทุกสิ่งทุกอย่างมาโยนให้เจียงซ่างหาน ตอนนี้ ไม่ว่าพวกเราจะตายอยู่ที่นี่ คุณเองก็ยังพูดได้อย่างมีเหตุผล ว่ามันเป็นฝีมือของเขา"

"ประธานโจวก็ฉลาดนี่"

โจวฉือเซินพูดเสียงเย็น "แต่นี่เป็นแค่คำพูดเพียงข้างเดียวของคุณ มันไม่ได้ผลอย่างที่คุณต้องการหรอก"

ทันทีที่สิ้นเสียงโจวฉือเซิน ไม่ไกลก็ได้ยินเสียงของเจียงชูหนิงกำลังดิ้นรนอยู่ "แกปล่อยฉันนะ!ปล่อยฉัน!"

เจียงหยุนจู๋ส่ายหัวและถอนหายใจ "ไม่สามารถซ่อนอะไรจากประธานโจวได้เลยจริงๆ ผมที่จริงจะไม่ปิดปากพวกเขาทั้งหมดหรอก มีหนิงหนิงอยู่ในมือ สามารถช่วยผมแก้ปัญหาได้เยอะเลย"

เจียงชูหนิงทั้งกัดทั้งตี ชายสองคนที่มาจับเธอ แต่ก็ไม่เคยสามารถหลุดพ้นได้แม้แต่น้อยเจียงจิ้งเหยาจะเข้าไปช่วยเธอ แต่กลับถูกเตะตรงเข้าที่เข่า เขาล้มลงไปคุกเข่าอยู่บนพื้นเจียงชูหนิงเบิกตากว้างและตะโกน

"คุณพ่อ!"

หร่วนซิงหว่านก้าวไปข้างหน้า แต่กลับถูกโจวฉือเซินดึงเอาไว้ เขาพูดเสียงเบาข้างหูของเธอว่า "ไม่เป็นไร"

เจียงหยุนจู๋มองไปที่เธอ "หนิงหนิง เธออยากให้คุณพ่อของเธอทรมานน้อยกว่านี้ ทางที่ดีให้ความร่วมมือหน่อยจะดีกว่า"

น้ำตาของเจียงชูหนิงไหลหล่นจากขอบตา พูดเสียงแหบว่า "อารอง ทำไมคุณถึง ......ทำไมถึง......อืออือ......"