สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 784

ตระกูลโจว

ทันที่โจวจู้นเหนียนออกมาจากห้องของท่านใหญ่โจว ชายหนุ่มคนหนึ่งก็รีบแล่นเข้ามาหา "คุณชายใหญ่ครับ เกิดเรื่องแล้วครับ"

เขาลดเสียงลงต่ำหลังจากพูดกับโจวจู้นเหนียนลงไม่กี่ประโยค สีหน้าของโจวจู้นเหนียนไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด เขาเพียงแค่หมุนล้อรถเข็นไปข้างหน้า พลางพูดอย่างสงบ "ทำไมจู่ๆฉือเซินถึงไปหาเธอล่ะ"

ชายหนุ่มมองไปยังห้องด้านหลังของเขา "วันนี้คนของคุณท่านออกไปจากตระกูลโจวครับ"

เมื่อได้ยิน โจวจู้นเหนียนก็หัวเราะ "อย่างนี้นี่เอง"

แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยเลี่ยง ไม่เคยห้าม คนของตาเฒ่านั่นให้ไปหาโจวฉือเซิน

แม้กระทั่ง สนับสนุนมากเสียด้วยซ้ำ

เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น อแมนด้าก็กำลังเดินสำรวจนั่นนี่ทั่วทุกแห่ง

เมื่อเห็นโจวจู้นเหนียน เธอก็พูดว่า "ไม่คิดว่าคุณจะมีงานอดิเรกสะสมเครื่องลายคราม"

โจวจู้นเหนียนยิ้มอย่างอบอุ่น "ถ้าคุณชอบ ผมให้"

อแมนด้าไม่คิดว่าเขาจะตอบอย่างนี้ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างสนใจ

เธอนั่งลงบนโซฟา "ฉันรู้ว่าคุณไม่ให้ฉันมาที่นี่ แต่ครั้งนี้สถานการณ์มันบีบบังคับ ที่ที่ฉันไปบ่อยก็ถูกเปิดโปงแล้ว ก็เลยได้แต่มาหาคุณนี่ล่ะ"

บนใบหน้าของโจวจู้นเหนียนยังคงมีรอยยิ้มที่อบอุ่น เขาให้คนรับใช้รินชาให้กับเธอ "คุณก็เห็น ว่าผมก็แค่คนพิการคนหนึ่ง ผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้"

"ฉันแค่ต้องการให้ช่วยพาฉันออกจากเมืองหนานเฉิงก็พอแล้ว คุณมีวิธีที่ทำให้ฉันออกไปจากที่นี่โดยที่ไม่มีใครทำอะไรฉันได้"

"เรื่องที่คุณอยากทำ คุณทำสำเร็จแล้วเหรอ"

ร่องรอยของความเกลียดชังปรากฏบนใบหน้าอแมนด้า "เขายังไม่ตาย จะนับว่าสำเร็จได้ยังไง"

โจวจู้นเหนียนพูด "คุณมีโอกาสที่จะฆ่าเขาได้มากมาย"

"แต่ฆ่าเขา มันง่ายไปไหม?" อแมนด้าพูดพลางหัวเราะ "ฉันเรียนรู้สิ่งนี้จากคุณนี่คะ เก็บคนที่เกลียดไว้ให้ทรมานช้าๆ ให้เขาลังเลอยู่ในจุดที่อยู่ระหว่างความเป็นความตาย จะตายก็ไม่ได้ จะอยู่ก็ไม่ดี นี่เป็นวิธีที่เบิกบานใจที่สุด"

โจวจู้นเหนียนยิ้มบาง ไม่พูดอะไร

อแมนด้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับวิธีทรมานศัตรู เธอพูดว่า "ฉันไปได้เมื่อไหร่"

โจวจู้นเหนียนพูด "รอให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อน วันนี้เพิ่งเกิดเรื่อง สถานการณ์ยังตึงเครียด"

อแมนด้าคิดอยากจะพูดอะไร แต่โจวจู้นเหนียนพูดต่อ "ในเมื่อคุณรู้แล้ว ที่นี่ปลอดภัยสถานที่เดียวของคุณ คุณไม่ควรสงสัยว่าที่นี่จะปลอดภัยสำหรับคุณหรือเปล่า"

คำพูดนี้ไม่เกินจริง

"ฉันรู้แล้ว"

เมื่ออแมนด้าพูดจบ ลูกน้องของเขาก็รีบเข้ามาหา "คุณชายใหญ่ครับ คุณชายรองกลับมา......"

อแมนด้าตกใจ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร โจวจู้นเหนียนก็พูดว่า "หวยซิน พาเธอไปข้างบน"

ชายหนุ่มที่รออยู่ด้านข้างพูดว่า "ครับผม"

ทันทีที่อแมนด้าถูกพาขึ้นไปยังชั้นบน ร่างของโจวฉือเซินก็ปรากฏขึ้นที่ห้องรับแขก

โจวจู้นเหนียนมองไปทางเขาพลางยิ้ม "ฉือเซิน ทำไมวันนี้ถึงกลับมาล่ะ"

โจวฉือเซินมองไปรอบๆด้วยความสงบ ก่อนจะนั่งตรงข้ามเขา "ไม่มีอะไร ก็แค่ผ่านมาน่ะ"

"อย่างนี้นี่เอง" โจวจู้นเหนียนเลื่อนล้อรถเข็นไปทางโต๊ะก่อนจะชงชาให้เขา "นั่งสิ"

โจวฉือเวินมองไปยังถ้วยชาบนโต๊ะ "มีแขกมาเหรอ?"

โจวจู้นเหนียนเหลือบมอง พูดช้าๆ ว่า "เพิ่งกลับไปเมื่อกี้นี่เอง"