สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 783

ในขณะเดียวกัน คอนโดแห่งหนึ่ง

อแมนด้ายืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองลอดไปข้างล่างตามช่องว่างของผ้าม่าน

แน่นอนว่า มีใบหน้าที่น่าสงสัยอยู่มากมาย

และคนเหล่านี้ ปิดช่องทางการหนีของเธอทุกช่องทาง

เมื่อเห็นถึงสถานการณ์ อแมนด้าก็อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้ เธอเดินไปมาในห้องราวกับหนูติดจั่น

เธอเตรียมที่จะออกจากเมืองหนานเฉิง ตั้งแต่เธอได้รับข่าวเมื่อคืนนี้ว่ามีคนเจอที่อยู่ของเธอแล้ว แต่เธอไม่คิดว่าพวกเขาจะพบและมาที่นี่อย่างรวดเร็ว

ถ้าเธอเดาไม่ผิดละก็ รอฟ้ามืดเมื่อไหร่ คนพวกนี้ก็คงจะลงมือ

อแมนด้าหยิบโทรศัพท์ออกมา หลังจากต่อสายอยู่สองสามสาย เธอก็เปิดตู้เสื้อผ้าเริ่มการปลอมตัว

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง กลุ่มวัยรุ่นที่ขี่มอเตอร์ไซค์ ที่โห่ร้องอย่างไร้ความเกรงใจก็ปรากฏขึ้นที่ชั้นล่างของคอนโด

ถึงแม้ที่นี่จะไม่ใช่ย่านใจกลางเมือง แต่เพราะนี่เป็นเวลาเลิกงาน คนผ่านไปมาจึงเยอะมาก เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ก็ทยอยกันขมวดคิ้วหลบลี้หนีหน้าไป

คนกลุ่มนี้ไม่ได้ออกไป เพียงแค่ขี่รถวนเวียนไปมาล่างคอนโด เจตนาสร้างความวุ่นวาย

ลูกน้องของเซ่หรงที่ยืนอยู่ข้างๆพูดว่า "พี่หรง นั่นคนของฝั่งพี่เสือครับ"

ช่วงนี้อแมนด้าแฝงกายอยู่ในคาสิโนใต้ติดอยู่ตลอด และคาสิโนใต้ดินกว่าครึ่ง ก็อยู่ในมือของพี่เสือ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอจะรู้จักเขา

คนกลุ่มนั้น หมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องของอบายมุขทุกชนิด แค่ให้เงิน ก็ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

เซ่หรงลดเสียงลง "ไม่ต้องไปสนพวกมัน จับตาดูคอนโดเอาไว้ น่าจะใกล้ออกมาแล้ว"

"แต่พี่หรง ในเมื่อนี่คือคนที่พี่เสือปกป้อง เราก็......"

"อย่าพูดไร้สาระ กลัวก็กลับไป"

โชคดีที่มีตำรวจลาดตระเวนอยู่ใกล้ๆ ความเคลื่อนไหวของที่นี่พลันดึงดูดพวกเขาให้มาอย่างรวดเร็ว

บวกกับ มีชาวบ้านจำนวนไม่น้อยที่แจ้งตำรวจ ตำรวจที่เหลือก็รีบทยอยมา

ในขณะที่เหตุการณ์กำลังชุลมุนอยู่นั้น ก็ได้มีชายในชุดช่างซ่อมเดินออกมาจากคอนโด

แม้เธอจะปลอมตัวอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่กล่องเครื่องมือที่เธอใช้สองมือถือนั่น ก็ดันทรยศเธอเสียนี่

เซ่หรงสังเกตเห็นถึงพิรุธ เลยรีบตามไปทันที

เกือบในเวลาเดียวกัน เฉินเป่ยเองก็เดินไปหาอแมนด้าจากอีกทางด้านหนึ่งเช่นเดียวกัน

แม้ว่าอแมนด้าจะกดปีกหมวกของเธอลง แต่สัญชาตญาณที่เฉียบแหลมก็สัมผัสได้ถึงชายหนุ่มสองคนที่ขนาบซ้ายขวาตามมาด้วยความประสงค์ร้าย ในตอนที่พวกเขาอยู่ห่างจากเธอไม่กี่เมตรนั่น เธอก็รีบหันไปอีกทาง ก่อนจะวิ่งไปยังรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ข้างถนน และบิดคันเร่งขับออกไปอย่างรวดเร็ว

ข้างตัวเซ่หรงเองก็มีรถมอเตอร์ไซค์ เขาแฉลบหลบออกก่อนจะตามไป

เฉินเป่ยนึกถึงคำกำชับของโจวฉือเซิน เขาจึงไม่กล้าไปใกล้เซ่หรง เพียงกดหูฟังและพูดกับคนที่เฝ้าอยู่ด้านนอกว่า "ออกไปแล้ว เธอสวมชุดช่างสีเทา"

อแมนด้ารู้ว่าข้างหน้าต้องมีคนรอเธออยู่แน่นอน ดังนั้นเธอจึงเลือกที่ที่คนพลุกพล่านโดยเฉพาะ ไม่สนว่าจะชนใครเข้าหรือไม่

ทุกที่ที่ขับฝ่าไป มีแต่เสียงตกใจ

เมื่อเธอกำลังจะข้ามทางแยกนั่น เธอก็เห็นรถสีดำสองคันวิ่งพุ่งตรงเข้ามาหาเธอ เธอเลยเปลี่ยนทิศทางมุ่งตรงไปยังนักเรียนมัธยมสองสามคนที่กำลังรอไฟแดงอยู่

รถคันหนึ่งถูกบังคับให้หักพวงมาลัย ขวางอยู่ตรงหน้าเธอและนักเรียนมัธยมสองสามคน

เมื่ออแมนด้าเห็นอย่างนั้น เธอก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ เลี้ยวโค้งอย่างรวดเร็ว มุ่งเข้าไปสู่ขบวนรถ

ส่วนรถอีกคันถึงแม้ว่ายังตามติดเธอ แต่เพราะถนนหนทางแออัดเกินไป ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระเหมือนรถมอเตอร์ไซค์ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ร่างของเธอก็หายไปต่อหน้าต่อตา

อแมนด้าขับไปไม่หยุด และเธอเองก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองจัดการวันนี้มันมั่นใจในตัวเองเกินไปไหม คิดว่าจะสลัดพวกคนที่ตามเธอได้หลุดอย่างสมบูรณ์แล้ว และเมื่อถึงตอนนี้เอง เธอก็ไม่สนใจสิ่งอื่นใด ตราบใดที่ยังเอาตัวรอดได้ก็โอเคแล้ว

เธอขับมอเตอร์ไซค์ตรงไปยังจุดหมายปลายทางของเธอ

เซ่หรงมองดูแผ่นหลังของเธอจากระยะไกล ก่อนจะค่อยๆหยุดรถลง เงยหน้ามองไปยังจุดมุ่งหมายที่เธอขับไป พลางขมวดคิ้วมุ่น

......

อีกด้านหนึ่ง หร่วนซิงหว่านทำอาหารจานสุดท้ายเสร็จแล้ว จึงเดินไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพ้ยซานซาน

หร่วนซิงหว่านพูด "ซานซาน เธออยู่ไหนแล้ว?"