สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 782

อีกด้านหนึ่ง เมื่อถึงเวลา4-5โมงเย็น หร่วนซิงหว่านจึงโทรหาเพ้ยซานซาน

เมื่อได้ยินว่าการถ่ายภาพเป็นไปอย่างราบรื่น และงานจะเสร็จประมาณ1-2ทุ่ม หร่วนซิงหว่านจึงกลับบ้าน เตรียมทำอาหาร

เมื่อถึงล่างตึก เธอก็ได้รับสายจากเบอร์แปลก

หร่วนซิงหว่านรับสาย เป็นเสียงของเซ่หรงดังมาว่า "ผมหาที่อยู่ของเธอเจอแล้วนะครับ แต่เธอระวังตัวแจ ปิดม่านตลอดเวลา เมื่อถึงตอนค่ำ ก็คงจับตัวเธอได้ครับ"

หร่วนซิงหว่านถือโทรศัพท์ "ค่ะ ฉันทราบแล้ว แต่ตอนกลางคืนฉันคงไปไม่ได้ ฉันจะให้เบอร์กับที่อยู่คุณนะคะ ถ้าเจอเธอก็พาเธอมาด้วย"

หลังจากวางสาย หร่วนซิงหว่านจึงส่งเบอร์ของ Daniel และที่อยู่โรงพยาบาลไปให้เซ่หรง

นี่เป็นเรื่องคับข้องใจระหว่างDanielกับอแมนด้าเพียงสองคน แต่เพราะโจวฉือเซินถูกเข้าไปพันพันอย่างแปลกประหลาด เธอก็เลยหาไปค้นหา

และส่งให้Danielจัดการ

เมื่อกลับมาถึงบ้าน หร่วนซิงหว่านก็นำวัตถุดิบที่ไปซื้อมาเมื่อเช้าออกจากตู้เย็น ก่อนจะเริ่มทำอาหาร

หลังจากล้างทุกอย่างที่ควรล้าง และนำทุกอย่างที่ควรต้มไว้บนเตาแล้ว เธอก็ลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย

ด้านนอกพระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้าช้าๆ แสงแดดสาดส่องลงมาจากทางหน้าต่าง

หร่วนซิงหว่านมองเวลา เป็นเวลาหกโมงครึ่งแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะเปิดดูรูปที่เพ้ยซานซานส่งมาหา

น่าจะอีกสักสองสามชั่วโมง พวกเขาถึงจะเสร็จงาน

หร่วนซิงหว่านเดินไปตรงระเบียง เก็บเสื้อผ้าที่ตากจนแห้งเข้ามาด้วย

ในขณะที่กำลังพับผ้า ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากทางเข้า

หร่วนซิงหว่านเงยหน้า มองไปยังคนที่เดินเข้ามาหาเธอด้วยความแปลกใจเล็กน้อย "ทำไมถึงกลับมาเร็วนักละคะ?"

โจวฉือเซินนั่งลงข้างเธอ ก่อนจะตอบรับเสียงเบา "ผมไปที่สตูดิโอ แต่คุณไม่อยู่"

"ฉันนึกว่าคุณจะกลับ2หรือ3ทุ่ม ก็เลยไม่ได้พูด......"

ตั้งแต่หลังจากกลับจากเมืองเจียงโจว โจวฉือเซินกลับบ้านเร็วสุดก็ประมาณสามทุ่ม

หร่วนซิงหว่านเล่าเรื่องเมื่อคืนวานให้เขาฟังแล้ว ว่าวันนี้เธอเรียกพวกเสิ่นจื่อซีมาทานข้าวด้วย และถามเขาว่ากลับมาเร็วหน่อยได้ไหม โจวฉือเซินบอกว่าถึงเวลาค่อยว่ากัน

ไม่คิดว่าเขาจะมาเร็วขนาดนี้

โจวฉือเซินพูด "เมื่อวานคุณไปหาเซ่หรงมา?"

หร่วนซิงหว่านสงสัย แต่เธอไม่ได้ตอบเขาในทันที แต่กลับก้มหน้าลงดมเสื้อผ้าที่เพิ่งเก็บเข้ามา

จมูกสุนัขมันดมกลิ่นได้รวดเร็วขนาดนี้เลย?

เธอซักไปสองครั้ง มันไม่มีทางยังมีกลิ่นบุหรี่แน่

เมื่อเห็นความตกใจและความสงสัยในดวงตาของเธอ โจวฉือเซินก็ดุนลิ้นที่ฟัน "คุณคิดอะไรอยู่"

หร่วนซิงหว่านรีบวางเสื้อผ้า "ปละ......เปล่าค่ะ คุณรู้ได้ยังไง?"

"เรื่องไม่ดีที่เคยทำไว้ อย่างไรมันก็จะปรากฏขึ้นในสักวัน"

หร่วนซิงหว่านเบ้ปาก "เก็บคำพูดนี้ไว้ให้ตัวเองจะดีกว่านะคะ"

โจวฉือเซินเลิกคิ้วเล็กน้อย เป็นฝ่ายผิดจริง ก็เลยไม่รับคำ

ผ่านไปสักพัก เขาก็พูดว่า "คุณหาอแมนด้าทำไม"

หร่วนซิงหว่านพับเสื้อผ้าต่อ "เฉิงเว่ยไม่ได้พูดเหรอคะ ว่าหาเธอพบก็จะรู้ว่าใครที่เป็นคนบงการเธอ และความจริงทุกอย่างก็จะปรากฏ อีกอย่าง......อีกอย่างก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเซ่หรงด้วยที่จะหาเธอเจอ ฉันก็เลยไปขอเขาให้ช่วย"

โจวฉือเซินชะงัก "คุณทำเพื่อผม?"

"ไม่ใช่ค่ะ ฉันทำเพื่อตัวเองต่างหาก"

โจวฉือเซิน "?"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันพูดอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าเชื่อใจคุณขนาดนั้นต่อหน้าเฉิงเว่ย อย่างไรก็ต้องไปลองสืบเสียหน่อย ถ้ามันเกี่ยวข้องกับคุณจริง ฉันก็ขายหน้าสิ ฉัน......"

โจวฉือเซินหยิกแก้มเธอ ก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้พลางพูด "พูดอะไรดีๆสักสองประโยคไม่ได้เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านตบมือเขา เชิงว่าให้ปล่อยมือได้แล้ว "ฉันก็แค่เรียน......"

ไม่รอให้เธอพูดจบ โจวฉือเซินก็ก้มลงไปกัดริมฝีปากของเธอ