สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 788

หลังจากการถ่ายทำโฆษณาของแอมบาสเดอร์เสร็จสิ้น งานประชาสัมพันธ์และส่งเสริมการขายอย่างอื่นหร่วนซิงหว่านเป็นคนรับผิดชอบ กระแสการตอบรับออนไลน์ก็ดีมากเช่นกัน

แต่เพ้ยซานซานก็มองออกว่าหร่วนซิงหว่านไม่ได้ดีใจ

เธอมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใจลอยบ่อยๆ นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งบ่าย ไม่รู้ว่ากำลังคิดเรื่องอะไร

หลังจากเพ้ยซานซานทำงานในมือเสร็จ ก็เดินไปถามเธอต่อหน้า "ซิงซิง ซิงซิง?"

เมื่อได้ยินคนเรียกชื่อ ในที่สุดหร่วนซิงหว่านก็ได้สติกลับมา ก่อนจะสบตากับเธอ "เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"

เพ้ยซานซานพูด "ไม่มีอะไรจ้ะ ฉันจะสั่งชาตอนบ่ายน่ะ เลยมาถามว่าเธออยากกินอะไรไหม"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันยังไม่อยากน่ะ พวกเธอกินกันเลย"

เพ้ยซานซานเองก็ไม่ได้รีบออกไป เธอนั่งลงก่อนถามเสียงเบา "เธอทะเลาะกับประธานโจวเหรอ?"

เมื่อได้ยิน หร่วนซิงหว่านก็ชะงักไป ก่อนจะส่ายศีรษะน้อยๆ "เปล่านี่"

"งั้น......เธอมีปัญหากับเสี่ยวเฉิน?"

หร่วนซิงหว่านยังคงส่ายหน้า "ก็ไม่ใช่นะ"

เพ้ยซานซานหยั่งเชิงถาม "งั้นเป็นอะไรล่ะ?"

เมื่อพูดมาถึงเรื่องนี้ หร่วนซิงหว่านกลับไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องราวอีรุงตุงนังนี้กับเธอว่าอย่างไร มันทั้งซับซ้อนและน่าอับอาย

เธอทำได้เพียงนวดระหว่างคิ้ว "ไม่มีอะไร ช่วงนี้ฉันอาจพักผ่อนไม่เพียงพอน่ะ"

จู่ๆเพ้ยซานซานก็นึกขึ้นมาได้ว่าช่วงนี้เธอกำลังเตรียมพร้อมร่างกายสำหรับการตั้งครรภ์ สายตาก็พลันเปลี่ยนไปดูมีเลศนัย "ถึงการคลอดลูกจะเป็นสิ่งสำคัญก็ตาม แต่เธอเองก็ต้องใส่ใจกับร่างกายของตัวเองด้วย ประธานโจวนี่ไม่ยับยั้งชั่งใจเอาเสียเลยนะ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

อะไรกันอีกละเนี่ย

เพื่อกันไม่ให้เพ้ยซานซานพูดเรื่องไร้สาระอีก หร่วนซิงหว่านก็ลุกขึ้นก่อนจะไล่เธอให้ออกไป ก่อนจะขังตัวเองอยู่นห้องทำงาน มองไปยังพระอาทิตย์ที่ค่อยๆลับตาลง

เป็นเวลานาน กว่าที่เธอจะถอนสายตาออกมา ก่อนจะจ้องมองไปยังแผ่นร่างที่ยังว่างเปล่า

เธอไม่ได้วาดอะไรติดต่อกันเป็นระยะเวลาหลายวัน

เมื่อใกล้จะเลิกงาน ยาที่เจียงหยวนส่งมาให้หร่วนซิงหว่านก็มาถึง ข้างในยังมียาของเพ้ยซานซานด้วย

หลังจากกลับมาถึงบ้านแล้ว หร่วนซิงหว่านก็เก็บยาไว้ในตู้เย็น นำกล่องเปล่าออกมาทำความสะอาด ก่อนจะนำยาของเพ้ยซานซานไปให้เธอ

เธอพูดกับเพ้ยซานซานว่า "กินได้หนึ่งอาทิตย์นะ ต้องเก็บในที่อุณหภูมิต่ำ เก็บไว้ในตู้เย็นก็ได้ สามครั้งต่อวัน ดื่มจนหมดแล้ว เจียงหยวนจะส่งระยะการรักษาที่เหลือมาให้"

เพ้ยซานซานพยักหน้า "โอเค ฝากขอบคุณเขาด้วยนะ"

หร่วนซิงหว่านพูดอีกว่า "อาการของแม่เธอ ฉันส่งให้เขาไปแล้ว แต่ช่วงนี้เขาค่อนข้างยุ่ง อาการของแม่เธอเองก็ต้องค่อยๆปรับ รอสักหน่อยแล้วกันนะ"

"ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบ รอให้เขาว่างค่อยว่ากันเถอะ"

หร่วนซิงหว่านพูด "โอเค งั้นเธอไปเก็บกวาดก่อนเถอะ ฉันกลับล่ะ"

"ซิงซิง" เพ้ยซานซานเรียกเธอ ก่อนพูดอย่างสงสัย "เธอไม่ได้ทะเลาะกับประธานโจวใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ "ไม่ได้ทะเลาะจริงๆ"

เพ้ยซานซานพูด "ถ้าเขารังแกเธอ ก็บอกฉันนะ ฉันจะไปช่วย......ช่วยด่าเขาให้!"

"สบายใจเถอะจ้า ใครรังแกใครกันแน่"

เพ้ยซานซานเคารพนับถือเธออย่างสุดซึ้ง อดไม่ได้ที่จะยกนิ้วโป้งชมเชย "ยอดเยี่ยม"

ดูเหมือนคนที่สามารถปราบโจวฉือเซินได้จะมีแค่เธอ

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ "เอาล่ะ ฉันไม่พูดกับเธอแล้ว อีกเดี๋ยวเขาก็จะกลับมากินข้าวแล้ว ฉันกลับไปทำอาหารก่อน"

"ไปเถอะไปเถอะ"

อิจฉาคนมีคู่เสียจริง

หลังจากหร่วนซิงหว่านจากไป เพ้ยซานซานทำความสะอาดตู้เย็น ก่อนจะเก็บยา

เธอทำความสะอาดของหมดอายุในตู้เย็นที่มีอยู่จำนวนมาก

ส่วนใหญ่ซื้อในขณะที่Danielยังอยู่