สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 792

ผ่านไปไม่นาน รถก็มาจอดลงตรงหน้าประตูโรงพยาบาล

แม่เฉิงเว่ยปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยออก แล้วโบกมือไปทางเฉิงเว่ยเล็กน้อย "เอาล่ะ แกกลับไปเถอะ"

"แม่ครับ" เฉิงเว่ยเรียกตัวเธอไว้ มือที่กำพวงมาลัยอยู่กระชับแน่นขึ้นไม่หยุด "แม่ว่า ผลตรวจ มันจะต้องอยู่ภายใต้สถานการณ์แบบไหน ถึงจะเกิดข้อผิดพลาดขึ้นมาได้ครับ?"

แม่เฉิงเว่ยนึกว่าเขายังเป็นกังวลเกี่ยวกับผลตรวจร่างกายของพ่อเขาอยู่ จึงพูดขึ้นว่า "แกวางใจเถอะ ตอนที่พ่อของแกตรวจร่างกายนั้น ฉันอยู่ข้าง ๆ ด้วย ไม่มีทางที่จะเกิดข้อผิดพลาดได้แน่นอน แกอย่าคิดไปเรื่อยเลย กลับไปบริษัทเถอะ"

เฉิงเว่ยไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่นอีก แล้วพยักหน้าให้เล็กน้อย "งั้นผมไปนะครับ"

เมื่อเทียบกับการเชื่อถือโจวฉือเซินแล้ว ยังไงเขาก็เชื่อมั่นแม่ของเขามากกว่า

ไม่นาน เฉิงเว่ยก็ขับรถจากไป แล้วไปที่โรงพยาบาลอีกหนึ่ง

ในห้องพักผู้ป่วย Danielกำลังเก็บข้าวของอยู่

เฉิงเว่ยเดินก้าวใหญ่ ๆ เข้าไป "นี่คุณกำลังทำอะไรอยู่?"

Danielพูดขึ้นว่า "ผมควรจะได้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว"

เฉิงเว่ยขมวดคิ้วขึ้นมา "หมออนุมัติแล้วเหรอ?"

"ใช่ อนุมัติแล้ว" Danielเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไป "คุณไปหาโจวฉือเซินมาเหรอ?"

พอเอ่ยถึงเรื่องนี้ เฉิงเว่ยก็มีท่าทีเคร่งขรึมขึ้นมา แล้วตอบอืมไปคำหนึ่ง

Danielรู้จักนิสัยแย่ ๆ ของโจวฉือเซินดี เฉิงเว่ยไปขอโทษเขา จะต้องโดนตอกกลับมาอย่างเจ็บแสบชุดหนึ่งแน่นอน

เขาตบบ่าของเฉิงเว่ยเล็กน้อย "ถ้าพูดกันแล้ว คุณหร่วนกับโจวฉือเซินก็แต่งงานกันแล้ว คุณเองก็ควรจะปล่อยวางลงได้แล้ว ไม่ต้องไปต่อต้านเขาทุกอย่างแล้ว"

"ความเคลื่อนไหวที่อแมนด้ามาหนานเฉิงมันน่าแปลกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ผมก็แค่สงสัย......"

"ถ้าเกิดว่าในใจคุณไม่ได้มีอคติต่อเขาละก็ ถึงจะสงสัย แต่อยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีหลักฐานอะไร ก็ไม่ควรพูดออกมาต่อหน้าคุณหร่วนเลยนี่"

เฉิงเว่ยหมดคำพูดไปชั่วขณะ แล้วนั่งลงมานวดหัวคิ้วเล็กน้อย แล้วไม่พูดอะไรอีกเลย

เขาเป็นคนตรงไปตรงมาตลอด มีแต่ตอนที่เจอกับเรื่องของโจวฉือเซินเท่านั้น ที่มักจะทนไม่ไหว......

แล้วก็เป็นเพราะว่าในใจเฉิงเว่ยนั้นเข้าใจดี ว่าเขาไม่มีอะไรเทียบกับโจวฉือเซินได้เลย แล้วถึงจะชอบมากแค่ไหน ก็ทำได้แค่ต้องทนเห็นหร่วนซิงหว่านถูกแย่งไปจากข้างกายเขาต่อหน้าต่อตาเท่านั้น

ถ้าจะบอกว่าเขาไม่เกลียดโจวฉือเซินนั้น มันจะเป็นไปได้ยังไง

Danielพูดขึ้นว่า "เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ ผมไม่อยากอยู่ในที่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อนี่อีกต่อไปแล้ว"

เฉิงเว่ยเงยหน้าขึ้นมามองไปที่เขา "ต่อไปคุณคิดจะทำยังไงต่อล่ะ?"

"คิดจะทำยังไงต่อ ยังไง?"

"จะอยู่ที่หนานเฉิงต่อ หรือว่า......กลับลอนดอน"

พอได้ยินคำถามนี้ Danielก็หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง และไม่ได้ตอบกลับไปในทันที

เฉิงเว่ยพูดขึ้นว่า "ถ้าเกิดว่าคุณจะอยู่ในหนานเฉิงต่อไป งั้นก็ช่างเถอะ แต่ถ้าเกิดคุณจะกลับลอนดอนละก็ ผมอยากให้คุณช่วยอะไรผมหน่อย"

เฉิงเว่ยไม่เคยเอ่ยปากแบบนี้มาก่อน Danielนั่งอยู่ข้างเขา "ลองพูดมาให้ฟังหน่อยซิ"

"ทำการตรวจดีเอ็นเอหร่วนเฉินกับWilliamใหม่อีกครั้ง"

Danielนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง "นี่คุณสืบเจอเรื่องอะไรมาเหรอ?"

เฉิงเว่ยส่ายหน้าขึ้นมา "ไม่ได้สืบเจอเรื่องอะไรเลย ก็โจวฉือเซินเขา......อยู่ ๆ ก็พูดอะไรแปลก ๆ ออกมาชุดหนึ่ง ถึงผมจะไม่เชื่อเขา แต่ถ้าไม่ได้ยืนยันผมก็ไม่สบายใจ ยิ่งไปกว่านั้น......ถึงจะแก้แค้นผม เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะมาลงมือกับเรื่องนี้เลย"

"เพราะว่าคุณเป็นคนไปทำเรื่องตรวจดีเอ็นเอ เขาก็เลยสงสัยว่าคุณจะทำผลตรวจปลอมออกมาเหรอ?"

เฉิงเว่ยถอนหายใจออกมาทีหนึ่ง "เขาไม่ได้บอกมาตรง ๆ ว่าสงสัยผม แต่ว่าเดี๋ยวก็มาหาเรื่องผม เดี๋ยวก็ลากแม่ผมเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ที่ทำการตรวจดีเอ็นเอใหม่ ก็ถือได้ว่าได้เป็นการให้ความกระจ่างกับแม่ผมด้วย"

Danielพูดขึ้นมาว่า "ผมเข้าใจแล้ว แต่ว่า......ตอนที่ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาในตอนแรก ผมก็รู้สึกว่าน่าแปลกมากเลย ระหว่างหร่วนเฉินกับหร่วนจุนนั้น มันยากที่จะให้คนเชื่อว่าพวกเขาเป็นพ่อลูกกัน"

นิ่งไปครู่หนึ่ง Danielก็พูดต่อขึ้นว่า "ผมจะกลับลอนดอนเที่ยวหนึ่ง มีเรื่องที่จะต้องไปจัดการอยู่พอดี"